Analiza źródła na temat ustroju politycznego w Atenach.

Fragment „Wojny peloponeskiej” jest źródłem pisanym, opisowym i pośrednim”. Autorem jest Tukidydes, historyk grecki żyjący w latach ok. 460 - ok. 396 p.n.e. Ten Ateńczyk był zwolennikiem posunięć politycznych Peryklesa; a podczas wojny peloponeskiej zasłynął jako strateg. Po niepowodzeniach militarnych wycofał się i rozpoczął podróże po krajach prowadzących wojny. Perykles był przeciwnikiem politycznym Tukidydesa, jednak jego pochwała i charakterystyka ateńskiej demokracji znalazła swoje uznanie. Jak w każdym państwie demokratycznym, do głosu dopuszczeni byli tylko obywatele, a w przypadku Aten byli to wolni mężczyźni powyżej osiemnastego roku życia, którego rodzice byli Ateńczykami. Obywatele też służyli w wojsku i oprawiali ziemie. Mieli oni takie same prawa. Wpłaty na rzecz państwa zależały od majątku obywateli. Jednym z najważniejszych obowiązków obywateli to obowiązki wojskowe, finansowe, łożenie na państwo i udział w świętach religijnych państwa. Obywatel tracił swoje prawa, gdy nie dbał o groby zmarłych lub o starych rodziców. W V wieku p.n.e. 30 tysięcy z 200 tysięcy było obywatelami. Podstawowymi organami władzy było Zgromadzenie Ludowe i Rada Pięciuset. Sprawy sporne rozstrzygał sąd przysięgłych zwany heliają. W Zgromadzeniu Ludowym uczestniczą tylko obywatele. Spotykają się minimum dziesięć razy do roku na Agorze. Agora był to plac z rynkiem w centrum miasta, główny ośrodek życia politycznego i handlowego. Obrady trwają od rana do wieczoru. Obywatele podczas tych obrad decydują o wojnie i pokoju, ustalają prawa, wybierają i kontrolują urzędników i dowódców (strategów), wybierają sędziów na okres jednego roku, decydują o budowie świątyń, budowli publicznych, ustalają podatki. Urzędnicy byli wybierani na rok, podobnie jak sędziowie. Ich praca, o czym już wspomniałam, podlegała kontroli Zgromadzenia. Poza tym lud mógł oceniać urzędników. Tych, których uznano za zagrażającym demokracji skazywano na 10-letnią banicję (tzw. sąd skorupkowy - ostracyzm). Ostracyzm miał zapobiec nawrotowi tyranii. Rada Pięciuset, jak sama nazwa wskazuje, złożona była z 500 obywateli wyłonionych w drodze losowania na okres jednego roku. Działała na równi ze Zgromadzeniem Ludowym. Rada proponuje ustawy, kieruje urzędnikami, przygotowuje obrady i wciela w życie uchwały Zgromadzenia. Perykles stwierdził, że „państwo jako całość jest szkołą wychowania Hellady”. Książka pt.: „Wojna peloponeska” nadal znajduje duże uznanie wśród młodzieży i dorosłych i jak określiła pewna recenzja jest „Szczytowym osiągnięciem historiografii antycznej pisanej”.