Moreny czołowe - wał zbudowany z głazów i gruzu skalnego Drumliny-niewielkie wzgórza o obłym kształcie,zbudowane z piasków i żwirów,czasem z gliny morenowej. sandr -płaska powierzchnia zbudowana z piasku i żwiru pradolina- elemnt rzeźby stanowiący szerokie obniżenie o płaskim dnie doliny U-kształtne - dość głębokie i strome doliny kemy-formy terenu o obszarach młodoglacjalnych powstające w trakcie wycofywania się lądolodu z terenów nizinnych na skutek osadzania się w szczelinach topniejącego lodowca materiału przynoszonego przez potoki roztopowe ozy- formy terenu w obszarach młodoglacjalnych powstahjace w szczelinach i kanałach jeziora polodowcowe- rodzaj jeziora powstałego w zagłebieniu terenu utworzonym wskutek działalności lodowca lub lądoloduLodowiec, pozostająca w ciągłym, powolnym ruchu masa lodu, powstająca na powierzchni Ziemi w wyniku nagromadzenia dużej ilości śniegu i przeobrażania go w lód, na skutek ciśnienia nadległych warstw. Lodowce powstają powyżej linii wiecznego śniegu i wolno zsuwają się z obszarów swojego powstawania w dół. Poniżej linii wiecznego śniegu stopniowo zanikają na skutek topnienia (ablacji). Lodowce płynące dolinami poszerzają je i pogłębiają, nadając im charakterystyczny kształt zbliżony do litery U. Lód po prostu kruszy i odrywa bloki skalne, a następnie pcha je przed sobą. Przed przednią krawędzią lodowca ("czołem") wleczony materiał skalny tworzy charakterystyczne wały, zwane morenami. Topniejąca latem woda wydrąża w nich wąskie koryta strumieni, które spływają z przedniej części lodowca. Strumienie te mogą unosić gruz zbierany i transportowany przez lód na przestrzeni wielu kilometrów. Ślady dawnych lodowców znaleźć można na bardzo rozległych obszarach. Na przykład większa część Wysp Brytyjskich i cała Europa Północna w czasie ostatniej epoki lodowcowej znajdowały się pod lodem. Większość dolin górskich została przez lodowce poszerzona, natomiast obszary nizinne pokryły pozostawione przez lodowce kontynentalne lądolody, piaski, glina i głazy. Lodowce można dziś zobaczyć w Alpach oraz innych wysokich masywach górskich na Alasce, w północnej Kanadzie, Nowej Zelandii, Grenlandii i w Antarktydzie. Lądolód, lodowiec kontynentalny, rozległa, jednolita pokrywa lodowa, zajmująca cały kontynent bądź znaczącą jego część, również wielką wyspę. Lądolód porusza się od największego wzniesienia we wszystkich kierunkach. Współczesne lądolody występują na Antarktydzie i na Grenlandii, zajmując łącznie ponad 15 mln km2 i posiadając do 4 km miąższości. W przeszłości lądolody zajmowały znacznie większe obszary lądowe, np. w plejstocenie lądolody pokryły północną i środkową część Ameryki Północnej, blisko połowę Europy i znaczną część Azji. W karbonie lądolody występowały m.in. na obszarach dzisiejszej Australii i południowej Afryki. Po stopnieniu lądolodu powstaje na powierzchni ziemi charakterystyczny zespół form polodowcowych.
