Miłość – zgubne szczęście, przelotna chwila, źródło cierpień. Do jakich refleksji na ten temat skłoniła cię lektura wybranych dzieł literackich.

Miłość jest uczuciem, którego doświadczy każdy człowiek podczas swojego życia. Miłość ma wiele imion dlatego też można ją podzielić na kategorie. Można kochać na przykład inną osobę, jest to wtedy miłość braterska, rodzicielska bądź partnerska, lub rzeczy materialne bądź też niematerialne jak na przykład ojczyznę czy Boga. Miłość jest to uczuciem bardzo głębokim, dla bohaterów różnych epok była zarówno źródłem szczęścia, celem życiowym jak i źródłem cierpień.

W utworze „Dzieje Tristana i Izoldy” tytułowi bohaterowie wypijają napój miłości, gdyż wzięli go za wino. Natychmiast zakochali się w sobie bez pamięci. Jednakże Izolda była przeznaczona dla króla Marka, przez co kochankowie nie mogli się spotykać. Robili to jednak w nocy, gdyż nie mogli bez siebie żyć. Gdy król dowiedział się o tych spotkaniach wygnał Tristana z kraju a Izoldę umieścił z trędowatymi aby się zestarzała wśród nich. Tristan z miłości do żony króla, gdy się o tym dowiedział, uwolnił ją i oboje musieli zamieszkać w lesie, gdyż zostali złapani przez straże. Los obojga kochanków pokazuje, że miłość, uczucie które dla większości ludzi jest uczuciem pozytywnym, doprowadza bohatera do stanu, w którym łamie on prawo, a w konsekwencji umiera z miłości.

Czy więc miłość jest uczuciem tylko negatywnym? Jacek Soplica, główny bohater epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”, pośrednio przez miłość zabił ojca swojej ukochanej. Zanim dokonał tego niegodziwego czynu, spotykał się z Ewą, córką stolnika, a nawet poprosił ją o rękę. Horeszka jednak wolał unieszczęśliwić oboje kochanków niż wydać swoją córką za Soplicę. Wydał Ewę za mąż za bogatego kasztelana, a Soplica nie mogąc pogodzić się ze stratą ukochanej błąkał się w okolicy zamku Horeszków. Pewnego razu był świadkiem dzielnego odpierania ataku Moskali przez Horeszkę. Bohater w porywie emocji zastrzelił Horeszkę czego później bardzo żałował. Tak samo jak w przypadku Tristana tak i u Jacka Soplicy miłośc była nie źródłem szczęścia a tylko źródłem cierpień.

Czy miłość jest więc tylko źródłem nieszczęścia i rozdarcia bohatera? W literaturze można znaleźć potwierdzenie na tą tezę. Przykładem lektury, gdzie miłość okazała się dla bohatera zgubnym szczęściem jest „Lalka”. W utworze tym Stanisław Wokulski zupełnie przez przypadek w teatrze poznał Izabele Łęcką, piękną arystokratkę przez dla której chciał zrobić wszystko. Wiedział, że nie poślubi ona biednego kupca, więc wyjechał na wojnę, na której dorobił się majątku 300 tysięcy rubli. Zaczął żyć jak arystokraci, brał udział w rautach uczył się modnego wtedy języka angielskiego. Jednakże zaślepienie miłosne nie zabiło w nim człowieka myślącego, dlatego też miłości towarzyszy rozdarcie wewnętrzne. Mimo swego bogactwa i nowego sposobu życia Izabela nie chciała wyjść za Wokulskiego, nawet w chwili, gdy sytuacja finansowa jej rodziny była bardzo słaba. Dla Wokulskiego nieodwzajemniona miłość do Łęckiej była bardzo bolesna. Życie straciło dla niego sens. Chciał nawet popełnić samobójstwo, lecz na szczęście próba ta została udaremniona. Jak widać bohater ten szukał w miłości szczęścia którego nie znalazł u swojej pierwszej żony, która zmarła po czterech latach małżeństwa. Miłość Wokulskiego do Łęckiej może być przykładem jak destruktywnym uczuciem może być miłość, która jest kojarzona ze szczęściem czy ciepłem.

Wybrane przeze mnie przykłady pokazują, iż miłość, takie wielkie uczucie, które uszczęśliwia wiele osób na całej Ziemi i dla niektórych jest wręcz inspiracją do tworzenia, czy sensem życia ma swoją „drugą stronę medalu”. Może równie łatwo uszczęśliwiać jaki i unieszczęśliwiać i przyczynić się do klęski bohatera.

Dodaj swoją odpowiedź