Spróbuj zinterpretować w świetle wiary chrześcijańskiej współczesne dążenie ludzi do zgody, jedności i pokoju oraz domaganie się sprawiedliwości społecznej, poszanowania prawdy, godności i wolności osoby

W dzisiejszych czasach coraz częściej słyszymy w telewizji o przestępstwach młodzieży, o terroryźmie, o morderstwach, napadach na banki itp., o oszustwach, o wojnie, o przemocy, o kłamstwach, o braku sprawiedliwości, o braku szacunku.. Można byłoby wymieniać tych „światowych wad” tysiące. Człowiek, istota krucha na tym świecie poprzez to, doświadcza krzywdy, braku środków do życia, śmierci bliskich, utraty tego, co najbliższe sercu. Czy świat nie mógłby zmienić się na lepsze? Czy młodzi ludzie widzą rozwiązanie w zdobyciu pieniędzy poprzez morderstwa i oszustwa? Czy trzeba walczyć między sobą „oko za oko, ząb za ząb”? Telewizja i Kościół jest dobrym przykładem na to, że trzeba się temu przeciwstawić, pokazać ludziom, co dzieje się na świecie. Wielu z nas zapewne chciałoby nie jednej osobie pomóc w takich sytuacjach.
Bóg stworzył świat, STWORZYŁ NAS LUDZI, stworzył całe dobro tylko dla nas. Ludzie źli tak naprawdę nie zdaje sobie sprawy z tego, że na świecie istnieją okruchy dobra, tolerancji, sprawiedliwości, szacunku dla innego człowieka, prawdy, godności i wolności osobistej. Dlaczego nie dajemy rady zwalczyć czarne strony świata? Czy ludzie dążą do zgody, jedności, pokoju oraz domagają się sprawiedliwości społecznej, poszanowania prawdy, godności i wolności osobistej? Postaram się to wyjaśnić.
Człowiek jest podstawową wartością społeczną. Jest początkiem i celem wszelkiego życia społecznego zaczynając od małżeństwa i rodziny, a kończąc na społeczności, ludzkości. Tylko w ten sposób patrząc na człowieka możemy podnieść godność osoby ludzkiej i obronić jej podstawowe prawa.
Człowiek jest w centrum społecznego nauczania Kościoła. Katolicka nauka społeczna wypracowała integralną wizję człowieka opartą na jego szczególnej godności. Integralna wizja człowieka ukazuje całościową koncepcję człowieka obejmującą nie tylko jego stronę cielesno-witalną, ale także stronę duchowo-intelektualną. Ponadto integralna wizja człowieka wskazuje na powołanie człowieka do życia i szczęścia przyrodzonego (doczesnego) i nadprzyrodzonego (wiecznego). Godność człowieka, przyrodzona i nadprzyrodzona, sprawia, że nie może on być traktowany jako narzędzie, rzecz, środek w różnych strukturach społecznych.
Ludzie muszą żyć społecznie, a struktury społeczne tworzą po to, by im służyły w realizacji powołania życiowego i religijnego.
Każda wspólna wartość (wartość, którą można zrealizować tylko w społecznej kooperacji, np.: społeczna, gospodarcza, polityczna, kulturalna itp.) ma charakter osobowy. Oznacza to, że jest zorientowana na uczestników życia społecznego. Człowiek nigdy nie może być traktowany jako środek do realizacji tych wartości, bowiem jest ich twórcą i celem (czyli mają one mu służyć). Po to tworzy wraz z innymi ludźmi wartości wspólne, by dzięki nim rozwijać się i doskonalić.
Dobro osoby ludzkiej i dobro wspólne (to ostatnie, jako wynik powstania wartości wspólnych) stanowią oba krańce, które we wzajemnym współdziałaniu (w solidarności) i uzupełnianiu się tworzą personalistyczny ład społeczny. Warunkami realizacji personalistycznego ładu społecznego w ujęciu chrześcijańskim jest utworzenie porządku (ustroju) społecznego. Należy uwzględniać dwa krańce rzeczywistości społecznej: z jednej strony osobę ludzką z jej godnością i prawami, zaś z drugiej strony dobro wspólne całego społeczeństwa stanowiące cel państwa. Życie społeczne należy oprzeć na podstawowych zasadach społecznych oraz na podstawowych wartościach społeczeństwa i państwa.

Do podstawowych wartości społeczeństwa i państwa zaliczamy:

 godność człowieka,
 prawa człowieka,
 wolność człowieka,
 życie (także nienarodzonych, a już poczętych),
 równość,
 sprawiedliwość,
 solidarność.
W społeczeństwie polskim do wartości podstawowych zalicza się także:
patriotyzm (postawa łącząca przywiązanie do własnej ojczyzny oraz poświęcenie dla dobra własnego narodu - z szacunkiem dla innych narodów i poszanowaniem ich suwerennych praw),
religię (jako zespół wierzeń oraz związanych z nimi praktyk i wynikających stąd zasad moralnych).
Również ważne w społeczeństwie jest to aby wzajemnie się tolerować i szanować, ważny jest pokój i wolność.

Gdy wchodzimy do czyjegoś domu witajmy go słowami: „Pokój temu domowi „
Wolność i pokój są chyba najczęściej spotykanymi hasłami oraz najbardziej upragnionymi dążeniami dzisiejszego świata. Świat rozkrzyczał się na temat pokoju. Mówią o nim wszyscy : wierzący i niewierzący, napadający i napadnięci. Nie brak również różnego rodzaju "piewców pokoju". Jedni mówią o koegzystencji, inni o pokoju "za wszelką cenę", jedni wykluczają wszelkie wojny, jedni piętnują wojny "niesprawiedliwe", inni ogólnoświatowe..
Dawcą prawdziwego pokoju jest i tylko być może Chrystus. Nie znaczy to, że przynosi On go w postaci gwiazdkowego prezentu. Pokój ogólnoludzki jest wypadkową pokoju serc kilku miliardów ludzi na świecie. Lecz także zakłócenie w stosunkach z Bogiem i pogwałcenie Jego praw prowadzi do nienawiści, łatwo przeradzającej się w wojnę. Pokój i wojna jest wypadkową nastawienia ludzkości. Wojna może zniknąć wtedy, jeżeli się człowiek wyzwoli i przemieni, słuchając nakazów z góry, a nie z dołu.

Ten "nakaz z góry" usłyszała ludzkość od aniołów: "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania" (Łk 2,14). Bóg ma upodobanie w czyniących Jego wolę, zachowujących przykazania, zjednoczonych z Chrystusem.



Pokój - to pierwszy hymn aniołów.
Pokój - to znamię synów Bożych.
Pokój - to miłość i sprawiedliwość.
Pokój - to jedność i zgoda.
Pokój – to dążenie do dobra i wolności
Pokój - to dzieło współpracy z Bogiem.
Pokój - to czyste sumienie.
Pokój - to poszanowanie prawdy, tolerancja innych kultur
Pokój - to wieczne zbawienie.
Pokój - to owoc, jaki daje Chrystus

Pokój zostawił Chrystus apostołom. "Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam.”
Ten właśnie Chrystusowy pokój, prawda, jedność, zgoda, sprawiedliwość i poszanowanie mamy nieść światu, głosić i rozpowszechniać tak jak Jezus rozpowszechniał swą mądrość i ewangelię. To my ludzie tworzymy ten świat, więc to my powinniśmy dążyć do wzajemnego dobra.