Jak życ ma człowiek? kto, komu, jakich i jak udziela rad w "Pieśni XI" i w innych pieśniach Jana Kochanowskiego? wykorzystaj w wypracowaniu stosowne konteksty filozoficzne i historyczno-literackie

Jan Kochanowski był największym poeta polskiego odrodzenia, stąd tez zwykło nazywać się go "ojcem poezji polskiej". Obdarzony niezwykłym talentem, przedstawiciel filozofii eklektycznej ? stoicyzmu, epikureizmu, renesansowego neoplatonizmu i głębokiej wiary w Boga, łącząc tradycję antyku i chrześcijaństwa.
Kochanowski główniw pisał Treny, Fraszki, i pieśni, przy czym te ostatnie pisał przez całe życie. Największy zbiór pieśni wydany został (w opracowaniu poety) w roku 1586.
Pieśń to najstarszy i najbardziej powszechny gatunek poezji lirycznej, związany genetycznie z muzyką. W tradycji antycznej występowała jako składnik zbiorowych obrzędów. Ścisły związek z muzyką był również właściwy poezji średniowiecznej . Już jednak w starożytności ukształtowała się pieśń jako samodzielna forma literacka. Do tej tradycji nawiązywali poeci czasów nowożytnych, np. Jan Kochanowski.

Od wielu wieków ludzie poszukuja odpowiedzi na nurtujące ich pytania jak zyc, jk postępować żeby być szczęśliwym. Ożna sobie odpowiedziec choc po części na te pytani po przeczytaniu utworów Jana Kochanowskiego.

Pieśń XI( z ksiąg wtórnych) składa się z 5 strof po 4 wersy, jest jedenastozgłoskowcem. Podmiotem lirycznym jet Jan Kochanowski, zwraca się on do nas-ludzi. W pierwszej wzrotce autor przekonuje nas abyśmy się nie przejmowali frasunkami i troskami. Mamy pochopnie nie nie podejmowa decyzji w przypływie szczęcia lub smutku. Mówi abyśmy byli obojętni na wypadki losu. Nawiazuje tu do filozofii stoickiej.
W 2 wzrotce, autor mówi abyśmy niczego nie żałowali. ?przy dobrym trunku strawisz dzień wesoły?-człowiek może a nawet powinien uczcic dobry dzień.
W nastepnej zwrotce Jan Kochanowski namawia do brania z życia wszystkiego póki jest czas, i są pieniadze . Mamy nie czekac na śmierc, tylko korzystyc z życia, bawic się, spotykac z przyjaciółmi, robic wszystko na co mamy ochote. Tutaj natomiast nawiazuje do epikureizmu.
W przedostatniej wzrotce przypomina nam, że cały nasz majatek, odziedziczają nasi potomkowie.
Potem poeta pisze o tym że każdy wobec śmierci jest równy. Czy się jest bogatym, czy niewolnikiem, na każdego przyjdzie pora i wtedy rzeczy doczesne nie będą miały zadnego znaczenia.

W tekście ?Pieśni XI? spotykamy się z wieloma personifikacjami np.,? się szczęście z tobą imie bratać? lub ?wiek służy?. Pojawiają się tu również liczne epitety np. ?stateczny umysł?, ?drogo zapłaconych?, ?zacnym rodził?, archaizmy np. namiastek, przyspieje, radzęć, występują również wykrzyknienia ?[?] nie przyspieje!?, ?[?] odkładaj!? mają na celu podkreślenie wypowiedzi autora oraz wywarcie większego wrażenia na czytelniku czyli na nas. W dwóch ostatnich strofach utworu spotykamy się z anaforami ?postąpisz? i ?bądź?.

Innym utworem gdzie Jan Kochanowski daje nam rady jest m.in. Pieść IX z ksiąg II, czyli pieśń: ?Nie porzucaj nadzieję?. Utwór opisuje życie człowieka, w którym przeplatają się chwile radosne i chwile smutne. Poeta podkreśla zmienność ludzkiego losu, nawiązuje tutaj do zharmonizowanego świata natury. Nakazuje, aby człowiekowi w jego życiu zawsze towarzyszyła nadzieja.
Kolejnym utworem jest Pieśń XXIV z ksiąg II- ?niezwykłym i nie leda piórem opatrzony?. Podmiotem lirycznym jest tutaj poeta ?ze dwojej złożonej natury?, czyli zarówno śmiertelny człowiek jak i nieśmiertelny artysta. W dziele tym Jan Kochanowski ukazuje, kim jest artysta- wymienia jego cechy.

Twórczość Kochanowskiego jest uniwersalna, czyli ponadczasowa. Cztajac ją tak jak już wspomniałam mona odpowiedziec sobie n wiele pytań. Ma on świdomośc że los jest zmieny i po złych chwilach mogą nastąpić te dobrei odwrotnie.
Pieśń XI jest radą na życie sformułowaną przez Jana Kochanowskiego. Postarajmy się czerpac rady na przyszłość z twórczości mistrza z Czarnolasu.