Jakie produkty pszczele wchodzą w skład kosmetyków ?

Apiterapia -jest to metoda profilaktyki i leczenia przy pomocy produktów pszczelego pochodzenia. Mogą tu być użyte tylko produkty pszczele, a także preparaty wykonane z częściowym ich udziałem.
Działanie produktów pszczelich jest wielokierunkowe: antybakteryjne, cytostatyczne, regeneracyjne, lipostabilne, stymulujące metaboliczne, detoksykacyjne, immunomodulacyjne, znieczulające i hormonopodobne.
Z tego względu apiterapia stanowi wspomaganie lub alternatywę dla leczenia przy użyciu nowoczesnych leków syntetycznych. W apiterapii stosuje się miód pszczeli, propolis czyli kit pszczeli, pyłek kwiatowy (pszczeli), jad pszczeli, mleczko pszczele, wosk.
Historia stosowania miodu w medycynie sięga kilku tysięcy lat. Kodeks Ebersa sprzed 3500 lat zawiera informacje na ten temat. O stosowaniu miodu jako środka zapobiegającemu chorobom i leczącym pisał Hipokrates i Awicenna. Powszechna była zawsze opinia o miodzie zapewniającym długowieczność. Miód był składnikiem maści, płynów stosowanych w leczeniu ran. Wykorzystywano tu działanie antybiotyczne, antybakteryjne miodu. Oczywiście stosowanie to było podyktowane praktyką, wiedzą o skuteczności miodu, a nie wiadomościami na temat wirusów, bakterii wówczas nie znanych. Poza działaniem miejscowym notowano zastosowania w schorzeniach przewodu pokarmowego, serca. W ostatnich latach obserwujemy zwrot w medycynie od leków syntetycznych w kierunku leków naturalnych. Miód pszczeli samodzielnie lub w połączeniu z ziołami znalazł tu duże zastosowanie. Obecnie następuje powrót do produktów żywnościowych naturalnych, nie ulepszanych, rafinowanych przez człowieka. Wszystkie naturalne miody mają działanie lecznicze, niektóre z nich dzięki swemu składowi fizycznemu mają działanie skierowane w kierunku grupy chorób. Przykładem tu jest miód gryczany, dzięki dużej zawartości rutyny obniża ciśnienie krwi.
Przez całe stulecia legendarne piękne kobiety dla podtrzymania młodości, pięknej skóry, pięknych włosów stosowały kosmetyki zawierające miód. Kleopatra stosowała kąpiele w oślim mleku i miodzie. Poppea, żona cesarza Nero używała mieszaniny mleka i miodu w formie okładów podtrzymujących piękny, młody wygląd jej twarzy. Gdy powstawały pierwsze fabryki kosmetyków w XIX w. miód był częstym ich składnikiem. Współczesne wytwórnie kosmetyków powracają do starych receptur i coraz częściej stosują miód w swoich wyrobach. Ostatnie badania naukowe potwierdzają bowiem silne działanie antybiotyczne miodu. Miód hamuje rozwój bakterii, grzybów, wirusów, pierwotniaków. Zdolność skóry do utrzymywania odpowiedniej wilgotności jest warunkiem jej elastyczności, miękkości, gładkości. Z upływem czasu, zwłaszcza gdy skóra jest wystawiona na działanie niekorzystnego środowiska, różnych środków chemicznych traci zdolność utrzymywania wody, staje się sucha, pomarszczona. Miód jest środkiem pomagającym w nawilżeniu i utrzymaniu odpowiedniej wilgotności skóry. Stąd jest naturalnym składnikiem wszelkiego rodzaju kosmetyków, nawet tych do delikatnej skóry, w tym dzieci.
Propolis (kit pszczeli), to lepka, żywiczna substancja o barwie brunatnej, zielonkawej. Słowo propolis w języku Greckim oznacza "przedmurze miasta". Propolis jest używany przez pszczoły do pokrywania nim wszelkich elementów wewnętrznych ula, uszczelniania gniazda. Czynią tak, aby zabezpieczyć rodzinę pszczelą przed bakteriami, zakażeniami, pleśniami i innymi mikroorganizmami. Pszczoły wykorzystują tu właściwości silnie bakteriobójcze i bakteriostatyczne propolisu. W propolisie wykryto kilkaset różnorodnych związków chemicznych: flawonoidy, kwasy aromatyczne, estry, alkohole, aldehydy, kumaryny, terpeny, sterole, kwasy tłuszczowe, mikroelementy. Lecznicze działanie propolisu jest efektem synergistycznym zawartych w nim związków chemicznych. Propolis ma między innymi zdolność niszczenia, blokowania bakterii, grzybów chorobotwórczych, wirusów i pierwotniaków. Właściwości farmakologiczne propolisu umożliwiają miejscowe znieczulenie, regulację ciśnienia, wzmocnienie wydzielania żółci, odtruwanie wątroby, leczenie wrzodów, ran i inne lecznicze zastosowania.
Mleczko pszczele wytwarzają młode pszczoły, karmicielki. Służy do karmienia młodych larw pszczelich, trutowych przez pierwsze 3 dni życia, oraz matki, królowej przez cały okres jej życia. Eliskir młodości, płodności. Znawców przyrody nurtowała myśl. Jak to się dzieje, że z takiego samego zapłodnionego jajeczka po 21 dniach powstaje pszczoła robotnica (samica nie zdolna do zapłodnienia i znoszenia jajeczek), a z innego już po 16 dniach powstaje większa, w pełni rozwinięta samica, zdolna do zapłodnienia i składania jaj. Więcej. Pszczoła robotnica żyje przeciętnie 30 dni, a matka potrafi żyć 7 lat, rekordowo 10 lat, składając przy tym w okresie płodnym do 2000 jajeczek dziennie. Odpowiedzią na te zagadki jest mleczko pszczele, pokarm królowej matki. Zawiera ono to "coś", ekstrakt życia. Udało się zanalizować ok. 97% zawartości mleczka, pozostało niezbadane 3%. Wykryto w mleczku 24 aminokwasów, 14 witamin, 19 biopierwiastków, 5 enzymów i inne (np: substancje hormonalne, kwasy organiczne). Działanie mleczka pszczelego. Mleczko pszczele reguluje przemianę materii, zwiększa żywotność, rozrodczość, apetyt i siły. Regeneruje organizm po przebytych chorobach, operacjach, przydatne w leczeniu anoreksji przywraca apetyt. Zapobiega i wspomaga leczenie osteoporozy, również złamań. Mleczko pszczele wykazuje działanie przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwdrożdżakowe. Znalazło więc zastosowanie w leczeniu chorób układu oddechowego, krtani, gardła, jamy ustnej, skóry, przewodu pokarmowego, układu moczowego spowodowanych drobnoustrojami. Mleczko zostało również docenione w leczeniu chorób serca, miażdżycy tętnic, reguluje ciśnienie, sprzyja rehabilitacji po zawałach mięśnia sercowego.
Bibliografia:
• „O kosmetykach, praktycznie” Jacek Arct
• „Co może miód?” Noskowicz – Bieroniowa Helena
• „Miód, pyłek, wosk, mleczko przeszczele” Wolfgang Oberrisser