Księga Hioba
Księga Hioba otwiera zbiór siedmiu ksiąg dydaktycznych. Przewija się w nich motyw mądrości jako daru Boga i drogi do Niego, zaczynającej się od bojaźni Bożej i całkowitego poddania się Jego woli. Szczególny charakter zawdzięczają te księgi sentencjom, aforyzmom i przysłowiom.
W Księdze Hioba autor posłużył się formą udramatyzowanego poematu, ujętego w ramy wstępu i zakończenia. Słychać tu echa przemów sądowych, kiedy Hiob dyskutuje z przyjaciółmi lub gdy przemawia sam Bóg. Znajdziemy tu również gatunek zwany lamentacją (częsty w psalmach).
Podstawową wymową tej Księgi jest przekonanie, że człowiek nie jest w stanie przeniknąć Bożej mądrości, że Jego wyroki zawsze zostaną tajemnicą.
Hiob w tradycji chrześcijańskiej uważany jest za typ cierpiącego niewinnie Chrystusa. Księga przedstawia głównego bohatera jako człowieka "sprawiedliwego, prawego, bogobojnego i unikającego zła", bardzo bogatego, obdarzonego liczną rodziną (siedmiu synów i trzy córki). Pewnego razu przed Bogiem zjawia sie szatan, któremu Bóg ukazuje Hioba jako wzór pobożności; szatan jednak wątpi, czy Hiob jest w istocie pobożny, pyta, czy nie jest tak dlatego, że Bóg w wyjątkowy sposób mu błogosławi. W odpowiedzi Bóg oddaje w ręce szatana cały majątek Hioba. Kolejni posłańcy przynoszą Hiobowi wieści o utracie majątku, sług i dzieci.
Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł:
Nagi wyszedłem z łona matki
i nagi tam wrócę.
Dał Pan i zabrał Pan.
Niech będzie imię Pańskie błogosławione!
W kolejnej rozmowie z szatanem Bóg wydaje na jego pastwę samego Hioba, nakazując go jedynie zachować przy życiu. Hiob zapada na trąd; jego żona namawia go, aby złorzeczył Bogu i "umierał", na co Hiob odpowiada, że skoro przyjmował z ręki Boga dobrodziejstwa, powinien przyjąć również zło. Do Hioba przybywa trzech przyjaciół z pocieszeniem i współczuciem. Mówią o konieczności zaufania Bogu, o Bożej sprawiedliwości, o konieczności nawrócenia.
Na koniec odzywa się sam Bóg, doprowadzając swoimi pytaniami do uznania przez Hioba. Bóg gani ludzką "mądrość" przyjaciół Hioba, którzy "nie mówili prawdy" o Nim, samego zaś Hioba przywraca do łask, oddając mu "całą majętność w dwójnasób".