Scharakteryzuj rodzaj turystyki która mogłaby się rozwijać w regionie warmińsko - mazurskim.

Turystyka aktywna: młodzieżowa, rekreacyjna i specjalistyczna

Województwo warmińsko – mazurskie jest jednym z najbardziej atrakcyjnych regionów turystycznych Polski. Jest to obszar charakteryzujący się wybitnymi walorami przyrodniczymi i bogatymi zasobami kulturowymi. U podstaw formułowania strategii rozwoju turystyki jako wiodącej funkcji gospodarczej województwa warmińsko-mazurskiego tkwią zasady zrównoważonego rozwoju – procesu integrującego cele, decyzje i działania podejmowane w trzech sferach: gospodarczej, społecznej i przyrodniczej, łącznie z ich konsekwencjami ekologicznymi. Taki proces służyć ma równoważeniu szans dostępu obecnego i przyszłych pokoleń, różnych grup interesów, społeczności regionalnych i lokalnych do zasobów środowiska przyrodniczego w taki sposób, by została zachowana trwałość podstawowych procesów przyrodniczych.
Województwo warmińsko-mazurskie ze swoimi bogatymi i różnorodnymi zasobami środowiska naturalnego, małym uprzemysłowieniem, niską gęstością zaludnienia, gęstą siecią dróg lokalnych, a także interesującą kulturą miejscową stanowi idealny obszar do uprawiania turystyki aktywnej – specjalistycznej (kwalifikowanej) i o charakterze powszechnie uprawianej rekreacji ( szczególnie dla młodzieży). Dokonując oceny uwarunkowań rozwoju produktu turystyki aktywnej województwa trzeba stwierdzić, że spośród elementów tworzących ten rodzaj produktu pozytywnie wyróżnia się baza krajobrazowa i kulturowa.
W województwie warmińsko mazurskim turystyka aktywna nie zajmuje jeszcze należnego jej – czołowego miejsca w strukturze oferty gospodarczej, w tym usług regionu. Powinna generować więcej niż dotychczas miejsc pracy i produkcji towarzyszącej.
W skali regionu występują możliwości do uprawiania wszystkich obszarów produktowych turystyki aktywnej:
1. jazda konna,
2. sporty wodne i podwodne,
3. wędrówki piesze,
4. jazda rowerem po szlakach,
5. aktywność związana z przyrodą i życiem wsi.
6. sporty zimowe (biegi na nartach, łyżwiarstwo, bojery),
7. lotnie, balony, szybowce,
8. wędkarstwo, rybołówstwo.

Turystyka rowerowa

Obserwacja wydarzeń na międzynarodowym rynku turystycznym wskazuje na to, iż dominującym produktem turystyki aktywnej jest turystyka rowerowa.
Turystyka rowerowa przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich, na jej potrzeby powstają punkty handlowe i obsługi – wypożyczalnie oraz punkty remontowe. Turystyka rowerowa jako kolejny obok żeglarstwa - produkt turystyczny regionu Warmii i Mazur umożliwia wykorzystanie elementów środowiska naturalnego, a także rewaloryzację dziedzictwa kulturowego i historycznego, poprzez tworzenie tras tematycznych, np. Zamków Gotyckich, Dworów Pruskich, innych.
Szansę rozwoju ruchu rowerowego na Warmii i Mazurach stwarzają: korzystne położenie, doskonałe walory przyrodniczo-krajobrazowe oraz historia udokumentowana zachowanym bogatym dziedzictwem kulturowym.
Sieć tras rowerowych województwa powinna służyć:
· rozwojowi turystyki w regionie i jego promocji
· rekreacji
· edukacji i poznaniu walorów przyrodniczych, historycznych regionu
· ograniczeniu szkodliwego oddziaływania na tereny szczególnie chronione
Przy wyznaczaniu tych tras powinno wziąć pod uwagę:
1.Koncepcje rozwoju transeuropejskich ( projekt Eurovelo ) i krajowych tras rowerowych ( Velo Henseatica)
2.Atrakcyjność przyrodniczą :
· czyste i nieskażone środowisko
· różnorodność ukształtowania terenu
· bogactwo flory i fauny
· obszary chronione
3.Atrakcyjność kulturową:
· zasoby kulturowe
· krajobraz kulturowy
4.Bazę turystyczną
5.Lokalizację węzłów obsługi turystyki rowerowej.
6.Wykorzystanie istniejących dróg o niewielkim natężeniu ruchu i nieczynne torowiska.

Wyznaczone trasy rowerowe powinny mieć charakter przelotowy wiążąc ze
sobą punkty przelotowe istotne z punktu widzenia turystycznego państwa, regionu i
obszaru. Powinny one funkcjonować w powiązaniu z projektowaną siecią węzłów usługowych rozmieszczonych w sposób zapewniający dobrą obsługę turystom uprawiającym tę formę turystyki. Uzupełnieniem tras powinny być trasy lokalne, które poprzez powiązanie z
jakimś ośrodkiem czy węzłem usługowym miałyby charakter pętli.
Trasy międzyregionalne na obszarze województwa powinny zapewnić powiązanie Warmii i Mazur z przyległymi województwami oraz zapewnić spójność tras międzynarodowych na naszym obszarze. Poprowadzone zostałyby przez tereny o różnorodnym bogactwie kulturowym i przyrodniczym.
Łączna długość zaprojektowanych tras na obszarze województwa wynosi 1.160 km, w tym po drogach utwardzonych 247 km, po nieczynnych torowiskach 119 km.

Parametry techniczne ścieżek rowerowych

Szerokości ścieżek rowerowych powinny wynosić zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie ( Dz. U. Nr 43 z 14 maja 1999 r.)
- 1,5 m – gdy jest ona jednokierunkowa
- 2,0 m – gdy jest ona dwukierunkowa
- 2,5 m – przy łączeniu ruchu pieszego i rowerowego
Szerokość ścieżek rowerowych należy ustalać indywidualnie, jeżeli oprócz ruchu rowerowego pełni ona inne funkcje.
Pochylnie podłużne nie powinno przekraczać 5 % . W wyjątkowych wypadkach dopuszcza się pochylnie większe niż 15 %.
Pochylni poprzeczne powinno być jednostronne i wynosi 1 % do 3 % , w zależności od rodzaju nawierzchni i powinno umożliwiać spływ wody opadowej.

Oznakowanie

Dla zapewnienia rowerzyście bezpieczeństwa należy trasy rowerowe oznakować zgodnie z wymaganymi przepisami dotyczącymi znaków i sygnałów drogowych ( Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji Nr 622 z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych Dz. U. Nr 58 ).




Nawierzchnie ścieżek rowerowych

Rower jako pojazd o sztywnym zawieszeniu wymaga nawierzchni równych. Zawsze powinna być to nawierzchnia typu lekkiego o minimalnej grubości warstw.
Rodzaj nawierzchni na trasach rowerowych zależy od:
- funkcji trasy
- obciążenie ruchem rowerowym
- miejsce przebiegu

Na terenach zabudowanych , trasa rowerowa może służyć również jako promenada, ciąg pieszo- rowerowy, w przypadku dużego obciążenia ruchem. Na ciągach służących jako dojazdy do pracy należy wykonać nawierzchnię trasy rowerowej w technologii nawierzchni ulepszonej tj.
- mieszanek mineralno- bitumicznych gr. 3 cm
- klinkieru drogowego
- kostki betonowej typu Polbruk
- z płyt drogowych typu TRELINKA
- płyt betonowych
- betonu cementowego
Poza terenem zabudowy na trasach rekreacyjnych nawierzchnie tras rowerowych mogą być wykonane w technologii:
- drogi ( nawierzchni) gruntowej profilowej
- drogi gruntowej ulepszonej – nawierzchni gruntowej stabilizowanej cementem, bitumem,wapnem
- nawierzchni twardych ulepszonych – żwirowych, tłuczniowych

Nawierzchnie na trasach rekreacyjnych winny być wykonane z materiałów miejscowych z uwagi na koszt nawierzchni.
W drugim etapie nawierzchnie te mogą być wykorzystane jako podbudowa dla nawierzchni ulepszonych.

Korzyści i efekty rozwoju turystyki rowerowej przemawiają za tworzeniem niezależnej, proekologicznej sieci tras rowerowych o funkcjach rekreacyjno – turystycznych i komunikacyjnych. Wielostronne korzyści przemawiają za popularyzacją roweru i budową tras rowerowych.

Do elementów pozytywnych należą efekty:

1.Zdrowotny – ruch , relaks w kontakcie z naturą ( długie trasy,
wycieczki, spacery ).
Codzienny ruch wpływający korzystnie na prawidłowy
metabolizm organizmu.

2.Poznawczy - poznawanie: krajobrazu, ciekawych obiektów
środowiska przyrodniczego i kulturowego , ludzi,
zwyczajów, ogólnie kultury, historii, języków i.t.p.

3.Ekonomiczny - jedna z tańszych form wypoczynku

4.Ekologiczy - jest to czysty środek transportu ( bez spalin, bez hałasu)

5.Dowolność wyboru - możliwość doraźnego komponowania trasy ( brak
uzależnień zewnętrznych )

6. Integracyjny - zacieśnianie przyjaźni, dobrych kontaktów ze współ-
wędrującymi.

7.Wzbogacania innych - wędrownego , samochodowego ( zamiana roweru na
form wypoczynku trasy po okolicy );
- pobytowego – wycieczki w oparciu o stałą bazę
pobytową

8.Użytkowy - jako środek transportu w mieście i na wsi ( do pracy, do
szkoły, po zakupy ).

9. Sportowy - rywalizacja na każdym poziomie niezależnie od wieku

10.Wychowawczy - kształtowani charakteru przy pokonywaniu różnych
utrudnień

11.Promocyjny - promocja agroturystyki

12.Ekonomiczny - powstanie sieci obsługi ruchu rowerowego (aktywizacja
i gospodarczy gospodarcza)
- możliwość zarobkowania przy zbiorach owoców i.t.d.
- zwiększenie frekwencji w obiektach kultury

Popularyzacja ruchu rowerowego wymaga wspólnych działań na szczeblu centralnym,
regionalnym i lokalnym – użytkowników rowerów, producentów, handlowców oraz
planistów i projektantów. Szczególną rolę należy powierzyć mas mediom i czynnikowi
społecznemu. Siła stowarzyszeń użytkowników roweru tkwi w tym, że są one
reprezentatywnym głosem mieszkańców.



Literatura

1. „Strategia rozwoju turystyki w województwie warmińsko-mazurskim” Olsztyn, 2001 r.

Strony internetowe:
http://mazury.pttk.pl/
www.jezioro.com.pl
www.wm.24.pl