Naizm i Komunizm to ideologie godne pogardy

Nazizm -Twórcą nazizmu był A. Hitler, który główne zasady swojej ideologii wyłożył w książce Mein Kampf (Moja walka). Podstawy nazizmu w sensie doktrynalnym stworzył A. Rosenberg, natomiast jego ustrojową teorię opracował K. Schmidt. Nazizm wysuwał tezy o nadrzędności rasy aryjskiej (Niemców), stanowiącej rasę panów, oraz hasła likwidacji Żydów (ostateczne rozwiązanie). Żydom przypisywał Hitler antyniemieckie działania w czasie konferencji wersalskiej i opracowanie głównych założeń traktatu wersalskiego.
Według nazistów Żydzi byli przyczyną trudności w utrzymywaniu czystości rasy nordyckiej. Zgodnie z ideologią nazistowską Niemcy, jako naród panów, musiały posiadać należną sobie przestrzeń życiową (Lebensraum). Idea Lebensraumu miała uzasadniać prowadzoną przez Hitlera politykę podbojów, szczególnie krajów słowiańskich, i eksterminacji miejscowej ludności. W latach 1933-1945 nazizm stanowił podstawę polityki państwowej III Rzeszy.
NSDAP została ściśle włączona w działalność aparatu państwowego. Stojący na czele partii wódz (Fhrer) był równocześnie przywódcą państwa i sił zbrojnych. Partyjna zasada wodzostwa (Fhrerprinzip) obowiązywała na każdym szczeblu organizacji partyjnej i administracji państwowej. Nazizm doprowadził do zniewolenia zarówno narodu niemieckiego, jak i narodów krajów podbitych oraz do masowych zbrodni ludobójstwa. Należał do najokrutniejszych systemów w dziejach ludzkości.
Naród polski w swej tysiącletniej historii przeżywał jednokrotnie w różnych epokach – tragiczne chwile. Nigdy jednak w swych dziejach nie doświadczył tak wielkiej fali barbarzyństwa, okrucieństwa, bestialstwa, która zwaliła się na ziemie polskie począwszy od września 1939 r. Już po ustaniu działań wojennych niemieckie odziały wojskowe i policyjne spaliły 55 miast i 476 wsi. W okresie zarządu wojskowego (tj. Do dnia 25X1939) Okupanci wykonali 714 egzekucji, w których zginęło 16 336 osób. Potem nastąpiły bez porównania szersze i sroższe represje. Z ziem polskich, które znalazły się pod okupacja hitlerowską, część została bezpośrednio wcielona do Rzeszy z pozostałych natomiast utworzono tzw. Generalne Gubernatorstwo (zw. też Generalną Gubernią) Do Rzeszy zostały wcielone:Pomorze, stare województwa Łódzkie, Zagłębie Dabrowskie zachodnie powiaty województwa krakowskiego. Niemcy przekazali Słowacji kilkadziesiąt gmin Polskich w rejonie Podhala. Zasadniczą cecha hitlerowskiej polityki wobec narodu polskiego był krwawy terror, zmierzający do biologicznego wyniszczenia Polaków. Jednakże pomiędzy polityka, narodościową na terenach bezpośrednio wcielonych a metodami stosowanymi w GG była dość znaczna różnica, że w pierwszym przypadku realizacja polityki germanizacyjnej miała przebiegać w bardzo szybki tempie, w drugim natomiast – wieloetapowo i nieco dalszej perspektywie czasowej. Na terenach włączonych do Rzeszy uznano,że „wartościowe rasowe” znaczne odłamy ludności polskiej. Poprzez stosowanie najrozmaitszych i najbardziej wyrafinowanych środków propagandy, nacisku, gróźb wyciągano je do różnych kategorii niemieckich grup narodowościowych. Jednocześnie masowo wysiedlano do GG lub na roboty Niemiec elementy określano jako „niższe rasowo’ i wrogie niemczyźnie ( głównie osoby inteligentne) Z reguły osiedlano tam ludzi po 1918r Akcje te poprzedzały fale terroru w stosunku do ludności polskiej i żydowskiej. Między innymi po wkroczeniu wojsk hitlerowskich zamordowano na Pomorzu około 11 tyś Polaków, na terenie zaś całego kraju około 16 tyś., W odwet za likwidację bojówek dywersantów niemieckich, które wystąpiły w Bydgoszczy przeciw wycofującej się armii ‘Pomorze” 3 września 1939. Fala brutalnych represji objęła również inne miejscowości Pomorze i stare województwo Poznańskie. W Katowicach natychmiast po zajęciu miasta rozstrzelano 750 harcerzy i uczestników powstań śląskich. Wysiedlenia z ziem zachodnich rozpoczęto już w październik 1939 i prowadzono do 1944r zmuszając do opuszczenia tych terenów około miliona obywateli polskich, z czego ponad połowa starego województwa poznańskiego i łódzkiego. Na ich miejsce sprowadzano z różnych krajów europejskich ok. 350 tys. Osób narodowości niemieckiej. Osiadało tam nadto 370 tys. Niemców, napływających z głębi Rzeszy. Masowym deportacjom żywiołu polskiego towarzyszyła konfiskata,mienia łącznie z mieniem osobistym oraz przejmowanie przez władze niemieckie i osoby podające się za Niemców, ( volksdeutschow) wszystkich większych przedsiębiorstw handlowych, przemysłowych, rolnych. Na terenie Polski anektowanych do Rzeszy hitlerowskie władze traktowały osoby narodowości Polskiej jako „poddanych” a Żydów i Cyganów jak bezpaństwowych. Narzędziem germanizacji była miedzy innymi tzw. Niemiecka lista narodowa ( Volksliste), obejmujące 4 kategorie. Do 1 i 2 należały osoby, które przed wojną działały na rzecz niemczyzny lub przyznawały się do pochodzenia niemieckiego. Otrzymywały one obywatelstwo III Rzeszy.Do grupy 3 i 4 zaliczano osoby narodowości polskiej, którym narzucano przynależność do narodowości niemieckiej np. Z powodu niemieckiego brzmienia nazwiska lub wręcz żadnego uzasadnienia a także prawie z reguły – Ślązaków, Kaszubów, Mazurów, uważano za spokrewnionych z Niemcami, jeśli przed wojna nie występowali przeciw ludności niemieckiej. To ostatnie ostrzeżenie nie dotyczyło grupy, 4 w której przynależność do ‘Volksliste’ była warunkowa. Ogólnie biorąc w grupie 1 i 2 znalazły się przytłaczająca większość osoby faktycznie związane z niemieckością ( 780tys.), podczas gdy w grupie 3 i 4 (2,5tys.) Polacy, wciągnięci tam pod groźbą i terrorem, małżeństwa mieszane a także osoby pragnące tą drogą ratować swój majątek i indyferentne pod względem narodowym, o jakie nietrudno na każdym pograniczu dwu obszarów etniczno- językowych. GG miano całkowicie zniemczyć dopiero po wygranej wojnie ze Związkiem Radzieckim zamierzano wysiedlać Polaków do azjatyckiej części Rosji. Na razie – z uwagi na potrzeby gospodarki wojennej – miało ono stanowić agrarno – surowcowe zaplecze III Rzeszy, rodzaj jej kolonii nazywano urzędowo Nebenlandem, czyli krajem peryferyjnym. Pomysł stworzenia z tego szczątkowego terenu państewka polskiego, wysunięty przez Hitlera z końcem września 1939r., wnet stał się nieaktualny wobec nieprzyjęcia niemieckich propozycji pokojowych wobec aliantów za cenne ich nowej kapitulacji politycznej. Terror hitlerowski zwracał się przeciwko całemu narodowi polskiemu, ze szczególną jednak siła kierował się w stosunku do osób znanych ze swych poglądów lewicowych a wiec przeciwko komunistom, socjalistom ludowcom a także działaczom czynnym w różnego rodzaju stowarzyszeniach społecznych kulturalnych, nawet sportowym oraz inteligencji polskiej w pierwszym rzędzie tych warstw społecznych, które mogły inspirować jego ruchy narodowym chodziło mu o przekształcenie narodu bezkształtną masę ograniczoną do ludzi najniższym poziomie wykształcenia i oświaty zdolna: do wykonywania najciężej siły fizycznej pracy niewolniczej na rzecz zwycięzców Zgodnie z tą tendencją zlikwidowano całe polskie szkolnictwo wyższe i średnie. Pozostawiono jedynie szkoły podstawowe o mocno okrojonym programie nauczania i nieliczne szkoły zawodowe nie dające uprawnień do uzyskania świadectw maturalnych Jednocześnie wydano nakaz zniszczenia polskich podręczników szkolnych z zakresu przedmiotów humanistycznych. W praktyce całe zbiory bibliotek i urządzenia gabinetów szkolnych oraz zakładów naukowych: palono i niszczono bezprzykładnym wandalizmem.Instrukcje do podległych organów władzy zalecały ażeby takie nazwy ja Polska, państwo polskie nigdzie i nigdy nie pojawiały się. Wydano drobiazgowo sformułowane nakazy, nakazy usuwania zewsząd polskich emblematów narodowych niszczenie dzieł sztuki o treści narodowej lub związane z historia Polska, usuwanie portretów polskich postaci historycznych.
Obiektami bezprzykładnego niszczenia padał dzieła sztuki narodowej. Zamek Królewski w Warszawie poważnie uszkodzono wskutek bombardowań – zrównano z ziemią. Burzono nie tylko tego typu pomniki jak Grunwaldzki w Krakowie,jako symbol zwycięstwa z nawała germańską, ale także Kościuszki, Mickiewicza, Moniuszki. Mienie bibliotek i muzeów formalnie przyjęto za własność niemiecką. W faktycznej mierze zdewastowano, rozgrabiono, wywieziono do Niemiec. Niektóre z tych obiektów otwarto ponownie, ale korzystanie z nich ograniczono dla osób narodowości niemieckiej. Podobnie postąpiono z teatrami i obiektami sportowymi oraz z większością kin. W postawionych do użytku Polaków kinach wyświetlano przeważnie hitlerowskie filmy, propagandowe. Faszyści rozwiązali wszystkie polskie partie polityczne, związki zawodowe, stowarzyszenia społeczno- kulturalne, całe ich mienie przyjęto za własność niemiecka. Ogłoszono zakaz ukazywania się całej dotychczasowej polskiej prasy, na miejsce, które zaczęto wydawać nieliczne pisemka w języku polskim o charakterze prohitlerowskim zwane przez ludność polska prasą gadzinową.
Na stolice Generalnej Guberni przeznaczono nie Warszawę, lecz Kraków, który propaganda hitlerowska określiła jako „praniemieckie miasto” założone rzekomo przez mitycznego bohatera Wikingów – Krakusa a następnie zbudowane przez osadników niemieckich. W Krakowie na Wawelu miał również rezydencje generał – gubernator, Hans Frank, jeden z czołowych hitlerowców, któremu jak sam stwierdził powierzono rząd nad krajem, w celu przekształcenia go w „ kupę gruzu” pod względem gospodarczym, politycznym i kulturalnym. Ludność polską starano się zepchnąć do poziomu w pełnym tego słowa znaczeniu niewolników. W instytucjach zatrudniających Polaków wprowadzano urzędowy podział pracowników na nadzór niemiecki i siły tubylcze, co przypominało wzory klasycznego kolonializmu. Mania narodowej wyższości wyrosła na gruncie sukcesów niemieckiego militaryzmu i nazistowskiej doktryny Hitlera, określając Niemców jak „ jak naród panów’ Polaków zaś jako „ podudzi”, powodowało ze Niemcy mieli zagwarantowany system wszechstronnych przywilejów – znacznie wyższy przydział artykułów pierwszej potrzeby, sieć własnych dobrze zaopatrzonych sklepów, restauracje, osobne wagony, obsługę poza kolejnością w sieci handlowej i komunikacyjnej. Doszło do tego, że nawet większość ławek w parkach i miejscach wypoczynkowych oznaczano napisami ‘tylko dla Niemców”. Terror okupanta ulegał stałemu nasileniu. Jaskrawo symbolizuje go podstępne uwięzienie i wywiezienie do obozów koncentracyjnych 183 profesorów krakowskich wyższych uczelni – Uniwersytet Jagielloński. W połowie 1940r.została wprowadzona akcja „AB” (Nadzwyczajna Akcja Pacyfikacyjna) skierowana przeciwko przywódcom ruchu oporu i dawnym działaczom politycznym i kulturalnym, w której ofiarą padło ok. 3500 osób. Potem zaczęły powstawać obozy koncentracyjne ma ziemiach polskich, które przekształcały się w budzącą grozę, gigantyczną fabryką śmierci. Największy z tych obozów Konzentrationslager Auschwitz – Birkenau – Utworzony na przedmieściach Oświęcimia – powstał początkowo jako obóz zagłady dla ludności polskiej, a pierwszymi jego więźniami byli Polacy dopiero później umieszczano tam więźniów innej narodowości. Prace związane z utworzeniem tego obozu, które komendantem został Hóss, rozpoczęto na początku 1940r W czerwcu nadszedł z Tarnowa pierwszy transport 700 więźniów politycznych. Potem nadchodziły z Warszawy i innych miast Polskich, z których były wciąż nowe transporty. Obok obozu macierzystego mieszczącego się w budynku dawnych koszar wojskowych utworzono obóz w Brzezince i 40 podobozów zlokalizowanych głównie na terenie Śląska Wśród olbrzymiej masy więźniów najwięcej było obywateli polskich (Polaków i Żydów) następnie obywatelów Jugosławii i Francji. Obóz ten pochłonął w ciągu swojego istnienia łącznie ok. 3 – 4 miliony ofiar, znajdujących tam śmierć wskutek głodu, chorób, nieludzkiego traktowania, zamordowanych w komorach gazowych lub zastrzykami z fenolu. Obóz powstał tez w Lublinie Majdanek gdzie zginęło ok. 350 – 380 tys. Więźniów, Treblinka, Bełżec i wiele innych. Łącznie hitlerowcy założyli ponad 2 tys. Obozów i ich filii. W miarę rozbudowy machiny wojennej (niemieckiej) wcielono dużą liczbę Niemców do szeregów wojskowych rosło zapotrzebowanie na siłę roboczą w celu wyrównania jej niedoboru zarówno w przemyśle niemieckim jak i na roli W związku z tym wprowadzono dla Polaków obowiązek pracy przymusowej a tzw. Nadwyżki siły roboczej i zaczęto wywozić do Niemiec.
Przez politykę nazistowska zginęło wiele ludzi, którzy zostali ograbieni z swoich majątków i narodowości druga ideologią godną pogardy był komunizm.
Komunizm (c. communis ‘wspólny’) 1. filoz., społ., polit. Ideologia i doktryna społeczna (stworzona przez K. Marksa i F. Engelsa, a rozwinięta przez W.I. Lenina), zakładająca powstanie społeczeństwa bezklasowego, równego, ze wspólnym podziałem pracy i dóbr, bez istnienia własności prywatnej i z władzą całego proletariatu, co można uzyskać jedynie na drodze rewolucji robotniczej. 2. k. utopijny – przedmarksistowska teoria stworzenia państwa idealnego, opartego na zasadach równości i sprawiedliwości społecznej, bez prywatnej własności środków produkcji. 3. filoz., społ., religiozn. Idea wspólnoty życia społecznego i posiadania, jako gwarantującej równość jej członków, występująca m.in. w niektórych średniowiecznych komunach religijnych. 4. społ. k. pierwotny – struktura równości członków grupy wśród ludów pierwotnych; wspólnota pierwotna. 5. Totalitarny ustrój społeczno-polityczno-ekonomiczny, realizowany w ZSRR, narzucony krajom Europy Środkowej i Wschodniej po II wojnie światowej, oparty na monopolu władzy skupionej w rękach jednej partii, centralnym planowaniu i państwowej własności środków produkcji.
Nienawiść do Polski wpajano od lat radzieckiemu społeczeństwu zaowocowała niemal natychmiast po wkroczeniu armii czerwonej na ziemie polskie niczym nie krępowanym terrorem, gwałtami i masowymi mordami. Rozrzucane ulotki zachęcały do samosądów nad Polakami i wrogami ludu. Ich ofiarami nie padali tylko oficerowie Wojska Polskiego, ale także ludność cywilna. Komuniści często palili dwory, rabowali mieszkania. W wielu miejscowościach dokonywano masowych rzeźni nie oszczędzając kobiet i dzieci. Ważnym elementem komunistycznej polityki w tym pierwszym okresie tzw. Jeszcze przed ujęciem władzy przed NKWD u urzędy administracji tymczasowej” była podjudzająca propaganda skierowana przeciwko Polakom, wykorzystując zadawnione konflikty narodowościowe. Otwarcie podżegano Białorusinów i Ukraińców do pomszczenia krzywd doznanych w okresie II Rzeczypospolitej. Już po formalnym wcieleniu polskich województw do komunistów wyrugowano ze szkół język polski zastępując go białoruskim lub ukraińskim. Wprowadzano jak obowiązujący radziecki system nauczania. Narzucano naukę języka rosyjskiego, oraz lekcję wychowania obywatelskiego w duchu doktryny komunistycznej historii Rosji i Związku Radzieckiego. Ze szkół usunięto krzyże i zakazano nauki religii. Do realizacji tych zadań ściągano radzieckich pedagogów lub miejscowych gorliwie zapewniających lojalność wobec nowego systemu. Wielu nauczycieli, podobnie jak innych przedstawicieli polskiej inteligencji aresztowano w pierwszej kolejności i deportowano w głąb Rosji. Szczególne represje dotknęły polski Kościół katolicki. Konfiskowano majątek kościelny a przedmioty kultu religijnego bezczeszczono i niszczono. Wielu księży wymordowano już we wrześniu 1939. Tych, którzy uszli z pierwszego programu, aresztowano w następnych tygodniach. Budynki kościelne zamieniano w magazyny, kina lub kluby radzieckie „ligi bezbożników’ Za pomocą całego szeregu specjalizacji zarządzeń komunistów starali się doprowadzić do jak najszybszego zubożenia społeczeństwa zamieszkującego zdobyte tereny. Niekończące się rekwizycje, konfiskaty i różnego rodzaju obowiązkowe świadczenia doprowadziły do nędzy większości rodzin. Sklepy zasobne do niedawna opustoszały. Za podstawowymi produktami do życia tworzyły się długie kolejki. Zmuszenie ludności do nieustannej walki o chleb odbierało ochotę i czas na konspirację i organizację oporu. Przez cały czas NKWD przeprowadzało aresztowania tzw.” Wrogich i szkodliwych elementów” wybitniejszych działaczy politycznych i społecznych, byłych urzędników polskiej administracji, właścicieli ziemskich i przemysłowców. Stawiano ich pod różnymi pretekstami przed sądem i skazywano na śmierć lub długie lata pobytu w obozach pracy. Aresztowaniami tymi objęło w sumie około 200 tys. Osób. Inna formą represji niemniej dotkliwa dla ludności polskiej był przymusowy pobór mężczyzn do armii czerwonej. Wytwarzano w ten sposób w społeczeństwie atmosferę strachu, w której każdy mógł spodziewać się lada moment aresztowania. Te nieskoordynowane na ogół akcję okazywały się wstępem do znacznie bardziej rozplanowanej akcji wyniszczenia ludności polskiej. Stać się nią miała rozłożona na kilka etapów masowa deportacja Polaków w głąb Rosji. Pierwsza taka wywózka została zorganizowana 10 lutego 1940r., objęła ponad 240 tys. Osób. Całe rodzinny popędzano na bocznice kolejowe pozwalając zabrać ze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy. W wagonach towarowych przetransportowano ich w okropnych warunkach do północno wschodnich rejonów europejskich części ZSRR. O ile ta pierwsza deportacja dotyczyła całych miejscowości czy poszczególnych dzielnic miasta, natomiast druga – z 13 kwietnia 1940 roku była już bardziej wybiórcza. Objęto nią 320tys. Osób przede wszystkim kobiet i dzieci z rodzin, którzy ojcowie zostali wywiezieni w wyniku aresztowań z jesieni 1939 roku. Deportowanych z akcji kwietniowej skierowano w przeważającej części do Kazachstanu. Warunki, jakie zostali tam Polacy były niezmiernie ciężkie. Na skutek głodu i wyczerpującej pracy szerzyły się choroby, powodując szeroką śmiertelność, zwłaszcza wśród dzieci. W końcu czerwca 1940 władze komunistyczne przystąpiły do trzeciej akcji deportacyjnej zagarniając około 240.tys osób, tym razem głownie te, które uchodząc Niemcom znalazły się na terenie okupacji radzieckiej. Po roku względnego pokoju przystąpili komuniści do kolejnej wielkiej deportacji. W czerwcu 1941 roku wywieziono na wschód około 300 tys. osób. Okupacja radziecka usankcjonowana hitlerowsko- stalinowskim paktem o przyjaźni i granicach trwała nieco ponad 20 miesięcy. Przez ten czas zgładzano lub deportowano z miejsc ich dotychczasowego zamieszkania, co najmniej 1 700 tys. obywateli polskich. Dziesiątki tysięcy w krótkim czasie zdziesiątkowały straszliwe warunki bytowe. W ten sposób ludność polska z ziem zagarniętych przez ZSRR pozbawiona została nie tylko elity intelektualnej, ale także warstw o nieco wyższym uświadomieniu politycznym. O bezwzględności i barbarzyństwie najeźdźcy wymownie świadczy los, jaki spotkał tysięcy polskich więźniów politycznych w pierwszych dniach po hitlerowskiej agresji na ZSRR w czerwcu 1941 roku. Wobec trudności ewakuacyjnych więźniów tych w dużej części po prostu wymordowano. Tylko w dwóch więzieniach lwowskich Funkcjonariusze NKWD rozstrzelali wszystkich więźniów z większymi wyrokami jak również chorych jak i nie zdolnych do marszy w sumie – 8 tys. osób Podobnie potraktowano więźniów na Wileńszczyźnie w Prowieniszkach i Wilejcu. Wśród wymordowanych były kobiety i małe dzieci. Stosy trupów znaczyły szlaki ewakuacyjne. Słabsi fizycznie więźniowie nie wytrzymując tempa marszy byli enkawudzistów zakłuwani bagnetami lub zabijani pistoletami. Natomiast wyłącznie z politycznych pobudek popełniony został masowy mord na polskich jeńcach wojennych przetrzymywanych w radzieckich obozach jenieckich. Prawie 15 tys. polskich oficerów i żołnierzy, którzy po przegranej kampanii wrześniowej 1939 znaleźli się w radzieckiej niewoli umieszczono w trzech wielkich obozach w Kozielcu, Ostaszkowie i w Starobielsku. Wiosną 194 zostali oni wywiezieni z tych obozów w nieznany kierunek i do kwietnia 1943 wszelki ślad po nich zaginął.
Nazizm i Komunizm doprowadziły do pozbawienia narodowości wielu Polaków zabierano im domy cały majątek a najważniejsze to, co stracili to życie. Wielu Polaków umarło w obozach koncentracyjnych i łagrach. Dlatego te dwie ideologie są godne pogardy. My jako nowe pokolenie jesteśmy zmuszeni aby w żaden sposób nie pozwolić powtórzenia się tak strasznej historii naszych rodaków.