Antyk i Biblia.

BIBLIA

“MIŁOŚĆ I WARTOŚCI”

Biblia jest to zbiór ksiąg Starego i Nowego Testamentu. Biblia uznana jest za Pismo Święte, zawiera odwieczne pytania człowieka o powstanie świata i rodzaju ludzkiego, wprowadza pojęcie dobra i zła, nagrody i kolory również formułuje nakazy i zakazy moralne. Jedną z najważniejszych z zasad wypływających z Biblii jest miłość. Przykładem może być przypowieść o “Synu marnotrawnym”, gdzie miłość ojcowska zostaje wystawiona na próbę. Pomimo tego, że ukochany syn wyjechał i roztrwonił majątek ojciec przebacza mu i cieszy się z jego powrotu. Ukazana tu miłość ojcowska powinna być najważniejszym “zadaniem” w naszym życiu. Dzięki wieże w Boga poznajemy sens miłości. Większość z nas od dzieciństwa jest zaznajamiana i wychowywana w religii chrześcijańskiej. To właśnie rodzice są dla nas przykładem i wzorem. To od nich dowiadujemy się jak pokochać kogoś bliskiego jak wybaczać innym ludziom. Drugą przypowieścią, w której zawarte jest przykazanie miłości to przypowieść “O miłosiernym Samarytaninie”. Ranny człowiek potrzebujący pomocy spotyka się z obojętnością innych osób jedynie samarytanin udziela mu pomocy. W naszym świecie rzadko spotyka się takich ludzi, nikt nie dba o innych, kiedy zajęty jest swoimi sprawami. Lecz zdarzają się wyjątki. Taką świecą miłości wśród mroku naszych uczuć była nie żyjąca już Matka Teresa z Kalkuty. Poświeciła całe swoje życie dla ratowania najuboższych i niekochanych. Szerzyła ona na całym świecie słowo miłości. Podobnym przykładem może być Księżna Diana, która nazywana była “Królową Ludzkich Serc”. Kobieta pomimo własnej rodziny znajdywała czas by pomagać innym. Ratowała dzieci, chore na białaczkę, raka jak również wyjeżdżała z misjami do innych krajów. Myślę, że większość z nas próbuje żyć według Dekalogu. Uważam, że poprzez przestrzeganie tych zasad nasze życie będzie szczęśliwe.
Również z Biblii dowiadujemy się, że człowiek nie bez przyczyny doświadcza cierpień i upokorzeń. Z postawa człowieka udręczonego cierpieniem przez życie odnajdziemy w Księdze Hioba. Tytułowy bohater zostaje wystawiony przez Boga na próbę, lecz mimo wszelkich trudów i cierpień, nie waha się, cały czas jest przy swym Bogu. Nie każdy z nas potrafi stanąć twarzą w twarz z przeciwnościami losu i w milczeniu znosić wszelkie cierpienia. To właśnie Bogu potrafimy wytrwać w ciężkiej chorobie, nie załamując się. To on nam daje nadzieję. Bóg prowadzi nas przez życie jest naszym mistrzem, naszym Panem.

Antygona - postać tragiczna i wybór.

Przykładem postaci tragicznej jest Antygona, która musi dokonać wyboru między dwoma racjami, z których obie są równie ważne i sprzeczne ze sobą. Myślę, że każdy z nas stawał lub stanie kiedyś przed wyborem. Niekiedy jest to błahy problem a czasami od naszego wyboru będzie zależało nasze przyszłe życie. Antygona jako kochająca siostra, wierna prawu boskiemu, czuje się zobowiązana do pochowania i uczczenia zwłok brata, Polikejnesa. Antygona wie o tym, że jeśli pochowa brata to wejdzie w konflikt z prawem państwowym, gdyż król Kreon zabronił pod karą śmierci pochować Polikejnesa, uznając go za zdrajcę. Moim zdaniem Antygona dokonała słusznego wyboru, gdyż nie zważając na późniejsze konsekwencje swojego czynu (swojej śmierci) wybrała uczczenie zwłok swego brata, przez co postąpiła zgodnie ze swoim sumieniem.
Postać Antygony jest swoistym wzorem postawy życiowej dającej spokój i wewnętrzną harmonię. Więzy rodzinne spełniają ważną rolę w naszym życiu. Bohaterka udowodniła nam, że do końca powinniśmy być wierni swoim przekonaniom, bez względu na czekającą nas karę. Dla Antygony tą najważniejszą wartością była miłość do brata.
Myślę, że bohaterkę należy zaliczyć do postaci tragicznych gdyż miała przed sobą trudny wybór. Jakkolwiek nie postępując i tak zrobiłaby źle. Również Kreona możemy zaliczyć do postaci tragicznych, gdyż on ma przed sobą trudny wybór. Sprzeciwiając się prośbom syna, by nie stracić autorytetu wśród poddanych, doprowadza do samobójstwa Hajmona, co w rezultacie pociąga za sobą również śmierć swojej żony.

Biblia i mitologia jako źródła kultury europejskiej

Biblia jest jednym z ważnych źródeł kultury europejskiej, zarówno w sferze religijno-moralnej jak również w sferze inspiracji artystycznych.

Biblia odegrała szczególną rolę w rozwoju piśmiennictwa staropolskiego. Średniowieczna Europa stanowiła wspólnotę kulturowa, w której Biblia była niepodważalnym autorytetem jako zbiór pism sakralnych. Dla wyznawców judaizmu i licznych wyznań chrześcijańskich taką funkcję pełni nadal. Jest świętą Księgą zawierającą prawdy o zbawieniu.

Jest Ona także natchnieniem dla wielu myślicieli, artystów, pisarzy, inspiracją literatury, rzeźby, malarstwa i muzyki. Dla literatury stanowi niewyczerpalny skarbiec wzorów osobowych i postaw, fabuł, anegdot, wątków, motywów, symboliki, frazeologii i stylistyki. Wersety biblijne wchodzą do języka potocznego (Sodoma i Gomora, hiobowe wieści, trąby jerychońskie, owoc zakazany, zamienić się w słup soli, salomonowa mądrość, wdowi grosz).

Utrwalona w powszechnej świadomości pamięć obrazów i wersetów biblijnych, powodują, że stanowią one wspólny repertuar środków wyrazu, które poprzez literaturę wchodzą do języka potocznego.

Biblia jest dobrem powszechnym, kulturowym, dziedzictwem literatury europejskiej i światowej wszystkich czasów.

•"Pamiętniki Adama i Ewy" - Mark Twain •"Na wschód od Edenu" - John Steinbeck •"Józef i jego bracia" - Tomasz Mann •"Zmartwychwstanie" – Tołstoj