"Bohaterowie mitologiczni jako symbole wartości cenionych także dziś"

Dzieje bohaterów mitologicznych stanowiły dla starożytnych przykład postaw ważnych w tamtym okresie. Starano się żyć według wartości reprezentowanych przez herosów, co nie zawsze było możliwe do zrealizowania. Uważam, że człowiek współczesny, tak jak i starożytny, ceni wartości mitologicznych bohaterów, a czasem nawet próbuje opierać na nich swoją egzystencję.
Mitologia przedstawia nam szereg herosów o zróżnicowanych przymiotach. Ja chciałabym przedstawić tylko kilku z nich.
Pierwszym jest Achilles – syn Peleusa i Tetydy. Gdy był niemowlakiem, matka uodporniła jego ciało na rany kąpiąc go w Styksie, lecz trzymając za piętę, która była jego jedynym słabym punktem. Szczególnie zasłużył się w walce o Troję. Był jednym z dowódców wojsk greckich. Pomścił swojego przyjaciela Patroklosa, zabijając najdzielniejszego żołnierza – Hektora. Achilles zginął trafiony zabłąkaną strzałą wystrzeloną przez Parysa.
Współcześnie jest ceniony za swoje męstwo, odwagę i chęć walki. Trzeba też zwrócić uwagę na jego przywiązanie do przyjaciela Patroklosa. Ryzykując własne życie pomścił jego śmierć. Jest on również reprezentantem humanitaryzmu, gdyż zlitował się nad królem Priamem – władcą Troi i ojcem Hektora, który przyszedł wyprosić o zwłoki syna. Achilles przypomniawszy sobie swojego ojca zgodził się na godny pochówek wroga. To akt humanitaryzmu oraz godnej pochwały postawy wobec nieprzyjaciela.
Drugą postacią, która często jest wymieniana jako starożytny autorytet, jest Odyseusz. Był to król Itaki, syn króla Laertesa i Antyklei, wnuczki Hermesa. Mąż Penelopy i ojciec Telemacha. Odniósł szczególne zasługi podczas wojny trojańskiej m.in. dzięki pomysłowi zbudowania drewnianego konia i ofiarowania go Trojanom. Po zakończeniu wojny przez dziesięć lat wracał do Itaki, napotykając po drodze wiele przeszkód.
Według mnie, ówcześnie Odyseusz jest wspaniałym wzorem do naśladowania, ponieważ dzięki swojej pomysłowości znacznie przyczynił się do zdobycia Troi. Dodatkowo dzięki swojej wyobraźni i inteligencji zdołał wrócić na rodzinną wyspę. Wywiódł w pole Polifema, udało mu się usłyszeć głos syren i płynąć dalej.
Dziś wiele mówi się o kreatywności, ceni się ludzi z pomysłami. Naśladowcy Odyseusza na pewno nie będą mieli trudności z nawiązywaniem kontaktów np. handlowych, gdyż był on mistrzem negocjacji. Jeszcze jedna cecha bohatera znalazła uznanie w oczach współczesnych ludzi – jego miłość do rodziny. Aby nie uczestniczyć w wojnie trojańskiej, symulował szaleństwo, a po wojnie wytrwale wierzył w szczęśliwy powrót do ukochanej żony i syna.
Następnym bohaterem mitycznym, którego należałoby wymienić jest Herakles, zwany również Herkulesem. Był on synem Zeusa i Alkmeny, mąż Dejamiry. Znienawidzony i prześladowany przez zdradzoną żonę Zeusa, Herę. Gdy dorósł musiał wykonać dwanaście prac, aby oczyścić się ze zbrodni (morderstwo żony i synów). W chwili śmierci został zabrany przez Zeusa na Olimp, gdzie obdarzono go nieśmiertelnością.
Współcześnie jest natchnieniem dla sportowców i kulturystów, ponieważ posiadał ogromną siłę i był nadzwyczajnie wysportowany. Ogólny podziw budzi również jego pomysłowość i odwaga, ponieważ wykonał dwanaście niezwykle trudnych prac, w celu oczyszczenia się z morderstwa. Mało kto w dzisiejszych czasach postąpiłby tak samo.
Czwartą postacią mityczną, którą chciałabym przedstawić jest Prometeusz. Tytan, syn Japetosa i Okeanidy Klimene. Brat Atlasa i Epimeteusza. Uznawany za „twórcę” człowieka. Ukradł bogom ogień i nauczył ludzi z niego korzystać. Wzbudził tym gniew bogów, którzy zesłali Epimeteuszowi Puszkę Pandory. Ten otworzył ją wypuszczając na świat wszystkie smutki, choroby i nieszczęścia. Tytan uczynił wtedy podstęp (bogowie mieli wybrać, która część ofiary im się należy) i przechytrzył Zeusa. Ten mszcząc się, przykuł go do skał Kaukazu i codziennie sęp wyjadał mu odrastającą wątrobę.
Także w dzisiejszych czasach znajdziemy ludzi cierpiących za innych. Umiejętność poświęcenia się jest zawsze uważana za godną największego szacunku.
Ostatnią, i tym razem kobiecą postacią jaką chciałabym przedstawić, jest Antygona. Antygona, zwana królewna tebańską, pochodziła z kazirodczego związku Edypa z matką Jokastą. Jej rodzeństwo to Ismena, Eteokles i Polinik. Eteokles i Polinik zginęli w bratobójczej walce (Polinik opowiedział się po stronie wroga). Król Kreon zabronił grzebać ciała Polinika pod karą śmierci. Antygona uznała pochowanie zwłok brata za obowiązek religijny, za co została ukarana. Żywcem zamurowano ją w rodzinnym grobowcu, gdzie przyspieszyła sobie śmierć poprzez powieszenie się.
Dzisiaj jest niedościgłym wzorcem wierności wyznawanym ideałom, miłości, bezkompromisowości. Poświęciła życie w obronie wartości dla niej najważniejszych. Nie każdy byłby do tego zdolny, zwłaszcza w czasach współczesnego relatywizmu moralnego. Antygona nie miała wątpliwości – wolała zginąć, niż pozostawić ciało brata bez pogrzebu i załamać prawo boskie.
Podsumowując, chciałabym potwierdzić tezę, że człowiek współczesny docenia wartości, jakimi odznaczali się mitologiczni bohaterowie. Ja osobiście najbardziej podziwiam następujące cechy: odwagę, pomysłowość, inteligencję, miłość do rodziny, chęć walki, wytrwałość, poświęcenie, cierpienie za innych, determinację i poświęcenie dla wartości najważniejszych. Kończąc, chciałabym przytoczyć myśl prof. A. Krawczuka, znanego badacza i popularyzatora starożytności: „(...) Chodzi o to, że stworzone wtedy wartości mają z pewnych powodów szczególne znaczenie dla ludzkości i właśnie i właśnie teraz, w XX wieku, możemy to sobie uświadomić. (...) Ludzie zafascynowani techniką uważają, że wiek XX przejdzie do historii jako wiek rewolucji technicznej. Zapewne częściowo mają rację, ale znacznie ważniejszą rewolucją jest to, co można by określić jako powrót do hierarchii antycznych wartości duchowych.”