Kontakt seksualny w małżeństwie. Odpowiedzialne rodzicielstwo i regulacja poczęć.

KONTAKT SEKSUALNY W MAŁŻEŃSTWIE

Pismo święte stwierdza, że mężczyzna i kobieta zostali stworzeni wzajemnie dla siebie: "Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam". Bóg daje mu niewiastę, "ciało z jego ciała", to znaczy równą mu istotę, jako "pomoc przychodzącą od Pana" . "Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem" . Jezus wskazuje, że oznacza to nienaruszalną jedność ich życia, przypominając, jaki był "na początku" zamysł Stwórcy: "A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało" .
„Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia: "Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną»" .
Rzeczywistość współżycia seksualnego zmienia swoje oblicze w małżeństwie sakramentalnym. Każde współżycie w narzeczeństwie ściągało na człowieka przekleństwo, natomiast współżycie w małżeństwie jest zadaniem i daje człowiekowi błogosławieństwo. Współżycie seksualne w małżeństwie daje współmałżonkom poczucie jedności, bezpieczeństwa i wspólnoty. Małżonkowie jako dwoje są jednym ciałem. Jest to mocna wspólnota duchowa między ludźmi, o której mówi Pismo Święte.
Małżeństwo - wspaniały dar od Boga wymaga od ludzi odpowiedzialności i wzajemnego szacunku. Najpierw trzeba poznać samego siebie, swój organizm i charakter by móc zrozumieć drugiego człowieka. Etyka życia małżeńskiego wzywa do naturalnego planowania swojej rodziny. W życiu małżeńskim powinno być miejsce dla Boga Stwórcy. Gdy kobieta określa swój rytm płodności i małżonkowie powstrzymują się od współżycia w dniach płodnych, a w dniach niepłodnych współżyją, to Pan Bóg jest obecny w ich życiu, jest kochany i szanowany, nie jest jednak zapraszany jako Stwórca. Brak takiego zaproszenia z uzasadnionych powodów nie jest dla Boga obraźliwy.
Naturalne metody planowania rodziny szanują Boży plan i ludzką płodność. Ale jest i druga sytuacja, kiedy małżonkowie mają ochotę na współżycie akurat w czasie płodnym, lecz nie chcą, aby dziecko się poczęło. Z przyjemności nie chcą zrezygnować, dlatego wolą raczej zamknąć przed Bogiem serca stosując środki antykoncepcyjne. W ten sposób dają Bogu do zrozumienia że podejrzewają, iż Pan może przyjść do nich i dać życie. Obecność Boga jest dla nich niepożądana, dlatego dobrze zamykają drzwi swego serca. Jest to wyraźne lekceważenie, ponieważ małżonkowie odrzucają zaufanie którym powinni darzyć Boga. Drzwi zamyka się przed intruzem. Antykoncepcja zatem grzechem, ponieważ wykracza przeciwko Bogu i człowiekowi, zamykając się na płodność, która jest jedną z podstawowych powołań małżonków. Dlatego nie należy jej stosować w małżeństwie, tak jak nie należy zamykać serca na Pana Boga.
Kontakt seksualny w małżeństwie zbliża do siebie współmałżonków, daje poczucie bezpieczeństwa i wspólnoty. Jeżeli nie obraża Boga stosowaniem antykoncepcji i nastawiona jest na prokreację to jest to wspaniały dar jaki mogą ofiarować sobie współmałżonkowie.


ODPOWIEDZIALNE RODZICIELSTWO I REGULACJA POCZĘĆ

Odpowiedzialne rodzicielstwo to szczególne powołanie małżonków, które polega na świadomej i wolnej współpracy ze stwórczą miłością Boga w przekazywaniu życia. Małżonkowie rozpoznając samodzielnie znaki woli Bożej względem ich rodziny są zobowiązani do uszanowania obiektywnego porządku moralnego ustanowionego przez Niego. Czyli w zależności od warunków jakie posiadają małżonkowie realizują odpowiedzialne rodzicielstwo, gdy "kierując się roztropnym namysłem i wielkodusznością decydują się na przyjęcie liczniejszego potomstwa, albo też, dla ważnych przyczyn i przy poszanowaniu nakazów moralnych postanawiają okresowo lub nawet na czas nieograniczony unikać zrodzenia następnego dziecka"
Odpowiedzialne rodzicielstwo to także postawa, która pomaga w rozwiązywaniu problemów dotyczących współżycia, która uczy wzajemnego poszanowania, a przez wspólnie podjęty trud, związany z samoobserwacją oraz okresową, dobrowolnie podjętą rezygnacją ze współżycia seksualnego, pogłębia wzajemną miłość. Umiejętność rezygnacji ze współżycia wymaga dużej kultury osobowej i kultury miłości. Wymaga wzajemnej otwartości i dialogu między małżonkami, wrażliwości na drugą osobę i poszanowania jej oraz nieustannego panowania nad własnymi zachowaniami. Taka postawa jest postawą akceptującą drugą osobę, wyrażającą autentyczną miłość. Postawa taka jest konieczna dla szczęścia, zdrowia i trwałości małżeństwa i rodziny.
Odpowiedzialne rodzicielstwo wymaga szacunku wobec takich wartości, jak: życie ludzkie, rodzicielstwo, godność osób; wymaga postawy wyrzeczenia czy rezygnacji, gdy zachodzi taka potrzeba. Związana z tym rezygnacja ze współżycia seksualnego, gdy nie planuje się poczęcia, z pewnością nie jest łatwa, zwłaszcza na początku u młodych małżeństw. Jednak wyrzeczenie to nie szkodzi miłości małżeńskiej, bo przy wzajemnej życzliwości i zrozumieniu wzbogaca ją o nowe wartości: sprzyja duchowemu pogłębieniu i rozwojowi obydwojga małżonków, budzi wzajemny szacunek i zwiększa poczucie odpowiedzialności. Zapobiega też rozwojowi egoizmu i uprzedmiotowieniu współmałżonka.
Naturalne planowanie rodziny „Jest to w wolności wybrana droga życia przez małżeństwo decydujące o wyrażaniu bądź nie wyrażaniu zamiaru poczęcia dziecka przez wybiórcze podejmowanie aktów zbliżeń, stosownie do cyklicznej fazy płodności bądź niepłodności, przy czym akt płciowy pozostaje nienaruszony. Nie stosuje się nic, co pozbawiałoby ten akt naturalnej płodności lub uniemożliwiało zagnieżdżenie się zarodka. Małżonkowie oznaczają czas płodności i niepłodności na podstawie objawów występujących okresowo w cyklu”
Odpowiedzialne rodzicielstwo to jednak nie tylko ta czy inna metoda, to styl życia małżonków, zgodny z ich powołaniem. Małżonkowie świadomi swej płodności, sami podejmują decyzję dotyczącą czasu współżycia. Decydując się na poczęcie podejmują współżycie w okresie płodności, jeżeli zdecydują się poczęcie odłożyć będą współżyli w okresach niepłodności. Liczba dzieci w rodzinie i czas ich poczęcia to problem, który odpowiedzialni małżonkowie rozstrzygają sami, zgodnie ze swym sumieniem.