Jak rozumiesz pojęcie "dziedziny wychowania"? Przedstaw charakterystykę wybranej dziedziny wychowania i wskaż jej znaczenie dla praktyki wychowawczej.

Przez pojecie ,,dziedziny wychowania?? rozumiem ubogacenie i wysubtelnienie rozwoju i wychowania dzieci i młodzieży w zakresie wychowania fizycznego, społecznego, moralnego a także ich ubogacenie wrażliwości na piękno, poczucie przynależności - do swojego narodu na życie codzienne, towarzyskie, umysłowe, religijne itd.
Jest to wkraczanie w różne sfery rzeczywistości z którymi chłopcy i dziewczęta spotykają się na co dzień. Każda z dziedzin ma swoją nazwę. Koncentrowanie się na określonej dziedzinie nie oznacza rezygnacji z wielostronnego oddziaływania na wychowanka. Każda z nich jest integralną częścią wychowania. Pragnę przedstawić jedno z nich. Wychowanie estetyczne ukazuje umoralniający wpływ sztuki jednostkę ludzką. Sztuka towarzyszy człowiekowi od początków jego istnienia. Współcześnie wychowanie estetyczne występuje w dwojakim znaczeniu : węższym i szerszym. W znaczeniu węższym oznacza ,,Kształcenie do sztuki??, czyli zajmuje się głównie rozwijaniem wrażliwości dzieci i młodzieży na takie zjawiska estetyczne jak: piękno i kultura, odnoszące się do świata natury i dokonań ludzkich.
Natomiast w szerszym znaczeniu wychowanie estetyczne odnosi się do kształcenia pełnej integralnej osobowości człowieka, nie tylko w sferze wrażliwości estetycznej ale dzięki niej oddziaływuje na wzbogacenie wiedzy i myślenia osobistego, zdobywanie postaw oceny moralnej i umiejętności ? rozumienia sytuacji ludzkich, a przez to pełniejszego porozumienia z drugim człowiekiem, rozwija wyobraźnię i pobudza do dyspozycji twórczych. Rozumiane w ten sposób wychowanie estetyczne obejmuje swym zasięgiem wielostronny rozwój człowieka, oddziałuwuje nie tylko na sferę jego emocji, lecz także intelektu i moralności.
Wychowanie estetyczne ma na celu zapewnienie dzieciom i młodzieży wysokiego poziomu kultury estetycznej. Dzieci już od najmłodszych lat uczone są rysunku, śpiewu, zachęcane są do udziału w przedstawieniach teatralnych, mają organizowane wycieczki do teatru, kina, muzeum. Duży wpływ ma tu wychowawca na wychowanka, gdyż umożliwia przejawianie wiedzy o ,,rzeczach pięknych??, dokonanie właściwego ich wyboru, umożliwienie udziału w ich tworzeniu z uwrażliwieniem na piękno i sztukę. A także kształtowanie człowieka integralnego, wzbogaconego dzięki doznaniom estetycznym, przeżywanie osobistych odczuć i doznań z poczuciem piękna, zapoznanie się z kulturowym dziedzictwem ludzkości. Uwzględnia się tu także wpływ sztuki, jaki może wywierać ona na poglądy i przekonania człowieka, jego przeżycia moralne, postawy wobec świata, ludzi i wartości, a nie tylko na kształtowanie odpowiedniego smaku estetycznego czy umiejętności przeżywania i oceniania piękna jako atrybutu natury lub materialnego i duchowego dorobku ludzkości. Wychowanie estetyczne odnosi się do różnych wytworów i działań o charakterze artystycznym. Najczęściej wymienia się wśród nich wychowanie plastyczne, muzyczne, literackie, teatralne i filmowe.
Wychowanie estetyczne ma duży wpływ dla praktyki wychowawczej gdyż wychowanie przez sztukę :wzbogaca wyobraźnię, rozwija uzdolnienia twórcze, uczy dostrzegania rzeczy nowych i godnych postrzegania. Pozwala na godziwe i przyjemne spędzenie czasu wolnego łącznie z podejmowaniem działalności artystycznej, pozwala odreagować traumatyczne przeżycia i leczniczo wpływa na różnego rodzaju dolegliwości organiczne. Kompensuje braki odczuwane w codziennym życiu; sprzyja rozwojowi moralnemu dzięki uczulaniu na wartości moralne; jest cennym źródłem przeżyć estetycznych; integruje członków danej społeczności wokół wartości zawartych w dziedzinach artystycznych i domaga wyrażać się z uznaniem o ich twórcach. Ponadto sprzyja kształtowaniu postawy ,,otwartego umysłu??, czyli wyrazu stosunku człowieka do życia, samego siebie, innych ludzi, przeszłości i teraźniejszości. Umożliwia mu lepiej kształtować swą przyszłość i lepiej przeżywać dzień dzisiejszy. Pozwala zdobywać i przeżywać nowe doświadczenia związane z odkrywaniem własnego życia psychicznego; wzbogacać wiedzę za pośrednictwem dzieł sztuki w sposób intelektualny oraz obudzić w wychowankach nowe zainteresowania i pasję poznawczą. Stanowi cenna inspirację dla własnej aktywności twórczej dzieci i młodzieży. We wczesnym dzieciństwie przejawia się ona w działaniach plastycznych i muzyczno-ruchowych. W późniejszych okresach życia oryginalną ekspresją twórczą, aby zadość uczynić swym zainteresowaniom i pragnieniom tworzenia czegoś własnego. Dzięki uprzystępnianiu dzieciom i młodzieży dzieł sztuki i umożliwienia przejawiania przez ich własnej aktywności twórczej wychowawca sprzyja stymulowaniu różnych ich przeżyć. Dzięki tym przeżyciom człowiek ma stać się wewnętrznie bogatszy, bardziej wrażliwy na piękno i sztukę, spragniony bezpośrednich z nimi kontaktów.