Biografia Leona Kruczkowskiego.

Leon Kruczkowska – (ur. 28 czerwca 1900r. w Krakowie; zm. 1 sierpnia 1962r. w Warszawie), pisarz, publicysta, dramatopisarz, eseista, poeta. Debiutował e Krakowie na przełomie lat 1918/19, publikując wiersze w czasopiśmie „Maski". Po ukończeniu studiów z zakresu technologii chemii pracował w przemyśle w Zagłębiu Dąbrowskim. W tym czasie wydaje tom wierszy pt. "Mioty nad światem" (1928) oraz powieść pt. "Kordian i cham" (1932), która staje się rewelacją literacką. „Kordian i cham”, pierwsza polska powieść o tendencjach rewolucyjnych, rewidująca narodowe mity i trafiająca w najczulszy nerw polskiej tradycji literackiej, stała się trwałym dorobkiem literatury polskiej. Po sukcesie "Kordiana i chama" Kruczkowski poświęcił się wyłącznie pracy literackiej i publicystycznej. W 1935 r. powstaje przeznaczony na scenę utwór satyryczny, wymierzony przeciw nacjonalizmowi i rasizmowi, pt. „Bohater naszych czasów”, wystawiony w warszawskim teatrze „Comoedia", oraz powieść historyczna pt. „Pawie pióra", zaś w 1937 r. powieść o tematyce współczesnej pt. "Sidła". Jednocześnie pisarz systematycznie współpracuje z prasą lewicową: „Sygnałami", „Lewym Torem", „Po prostu", „Nową Wsią", "Epoką" i in. Efektem politycznej i publicystycznej działalności Kruczkowskiego są publikacje: "Człowiek i powszedniość", "Dlaczego jestem socjalistą", "W klimacie dyktatury" (zbiór artykułów), ukazujące się w latach 1936—1938. Pod koniec Dwudziestolecia międzywojennego pisarz pracuje nad powieścią z czasów Stanisława Augusta oraz utworem poświęconym polskiej emigracji robotniczej w Belgii. (Obie powieści, nie ukończone, zaginęły.) Okres II wojny światowej autor "Kordiana i chama" spędza w obozie niemieckim dla jeńców wojennych w Arsnwalde (Choszczno) i Gross Born (Borne Sulinowo). Po wojnie jest jednym z najbardziej widocznych organizatorów życia kulturalnego, pełniąc kolejno szereg odpowiedzialnych funkcji państwowych i społecznych. Jego praca literacka nie ulega przy tym zahamowaniu. Powieściopisarz staje się dramatopisarzem. W 1948 r. Teatr Polski w Warszawie wystawia jego "Odwety", dramat o problematyce współczesnej, gorąco przyjęty zarówno przez publiczność, jak i krytykę, a w dwa lata potem na scenie Teatru Starego w Krakowie, odbywa się premiera "Niemców" — najgłośniejszej sztuki Kruczkowskiego. "Niemcy" (pierwotnie tytuł brzmiał „Niemcy są ludźmi”, został on jednak skrócony, jako niemożliwy do przyjęcia przez społeczeństwo, które miało jeszcze w pamięci okropności wojny. W dramacie tym pisarz poruszył temat hitleryzmu – pokazał, że również wśród Niemców znaleźć można było osoby postępujące zgodnie z ogólnymi normami moralnymi), grani na blisko dwudziestu scenach Polski, doczekały się rekordowej ilości przekładów na języki obce (14), wydań w językach obcych (8) oraz premier w Berlinie i wielu miastach niemieckich, w Wiedniu, Paryżu, Brukseli, Pradze, Bratysławie, Rzymie, Sofii, Londynie, Helsinkach i Tokio, popularyzując w sposób dotychczas nie spotykany dramaturgię polską na świecie. Książka ta przyniosła swojemu autorowi Nagrodę Państwową pierwszego stopnia. W 1950 r. pisarz wydaje tom publicystyki pt. "Spotkania" i konfrontacje oraz rekonstrukcję nie znanej i nie ukończonej sztuki Stefana Żeromskiego pt. "Grzech", którą adaptuje na scenę Teatru Kameralnego w Warszawie. W 1954 r. ukazuje się wybór artykułów z okresu powojennego pt. "Wśród swoich i obcych" oraz powstaje dramat o tragedii Rosenbergów pt. "Juliusz i Ethel", zaś w rok później — podobnie jak "Juliusza i Ethel" — Teatr Kameralny wystawia napisaną w 1952 r. sztukę o problematyce współczesnej pt. "Odwiedziny".
Twórczość:
Powieści:
- „Kordian i cham” (1932)
- „Pawie pióra” (1935)
- „Sidła” (1937)
Zbiory opowiadań:
-„Szkice z piekła uczciwych” (1963)
Zbiory poetyckie:
-„Młoty nad światem” (1928)
Dramaty:
-„Odwety” (1948)
-„Niemcy” (1949)
-„Juliusz i Ethel” (1954)
-„Odwiedziny” (1955)
-„Pierwszy dzień wolności” (1959)
-„Śmierć gubernatora” (1961)
Eseje:
-„Człowiek i powszedniość”
-„Dlaczego jestem socjalistą”
-„W klimacie dyktatury” (1938)
-„Spotkania i konfrontacje”
-„Prawo do kultury”