Streszczenie wstępu do Księgi Izajasza

Okoliczności powstania :
Księga Izajasza jest pierwszą i najdłuższą z najważniejszych ksiąg proroków w Starym Testamencie. Jej nazwa pochodzi od imienia proroka Izajasza, co w języku hebrajskim w oryginale Jesza’jahu lub Jesza’ja oznacza ‘Zbawieniem jest Jahwe [PAN]’ i w znacznej mierze odzwierciedla program działania tego proroka. Działalność Izajasza obejmuje przeszło pół wieku, od ok. 742 do co najmniej 701 przed Chrystusem czyli do uratowania Jerozolimy przed zniszczeniem. Wstęp zawiera informacje o męczeńskiej śmierci Izajasza przez przepiłowanie – List do Hebrajczyków (Hbr 11,37). Proroctwa Izajasza mimo słuszności przewidywań zyskały posłuch dopiero 200 lat później, podczas wygnania do Babilonii (586 r. przed Chrystusem). Zbiory jego mów zostały wówczas zebrane i uzupełnione o dodatek historyczny, dodano też wypowiedzi innych, nieznanych z imienia proroków, którzy kontynuowali jego misję.

Treść i teologia księgi :
Księga Izajasza składa się z trzech części 1) Protoizajasza (pierwszego Izajasza) Księga sądu nad Judą i Izraelem, zawierająca mowy samego Izajasza; 2) Deuteroizajasza (drugiego I.) Księga Pocieszenia, napisana w czasie wygnania babilońskiego; 3) Tritoizajasza (trzeciego) Księga Tryumfu, zbierająca inne wypowiedzi prorockie.
Treść księgi mówi o Bożej wierności i sprawiedliwości, stanowi także wezwanie do przemiany i postępowania zgodnie z wolą Bożą. Część pierwsza ukazuje chęć Izajasza zbliżenia Izraelitów do Boga i zaakceptowania przez nich Jego obecności. Ukazuje świętość Boja jako doskonałość moralną, która nie toleruje grzechu ani zła. Podkreśla również brak solidarności i poszanowania praw ludzi ubogich. Izajasz przypomina też Boże obietnice dane Dawidowi i Jerozolimie. W części drugiej nieznany prorok wyciąga wnioski, że jest tylko jeden Bóg i on stworzył całą rzeczywistość świata. Wg niego wygnanie do Babilonii należy rozumieć jako chęć Boga aby obdarzyć świat zbawieniem i sprawiedliwością. Interpretuje on perskiego władcę Cyrusa jako sługę Boga niosącego wybawienie, aby następnie przedstawić obraz idealnego sługi Pana, który obdarzy świat wiecznym zbawieniem przez ofiarę własnego życia. Ważne miejsce w tej części zajmują Pieśni o słudze Pana tworzące rodzaj dramatu, osiągającego punkt kulminacyjny w śmierci i uwielbieniu sługi. Trzecia część jest objaśnieniem proroków przesłania swoich poprzedników. Rozwijają ich nauczanie na temat miłości Boga i Jego pragnienia aby zbawić cały świat, oraz podkreślają potrzebę przestrzegania prawa i sprawiedliwości.
Księga Izajasza jest często cytowana w NT, niektóre wypowiedzi odniesiono bezpośrednio do Jezusa Chrystusa. Rozwija on również wiele innych jej tematów, jak obraz Boga jako Ojca pełnego miłości, rola Bożego ducha, odnowienie ludu Bożego i poszerzenie go o przedstawicieli wszystkich narodów. Izajasz jest nazywany „Ewangelistą Starego Testamentu”.
Załączam również wersję w wordzie. Napisałam to tylko z konieczności uzyskania oceny końcowej i wierzę, że całej rzeszy ludzi nie chce się tego pisać równie bardzo jak mnie