Szlachcicem zostawał każdy, kto posiadał szlacheckie pochodzeniu - jeśli jego przodkowie wywodzili się z dawnego rycerskiego rodu oraz posiadali własny herb. Szlachcicem mógł zostać także człowiek, który wsławił się na polu walki walecznością, odwagą i wielkim bohaterstwem. Nadawano mu wówczas herb - będący oznaką szlachectwa. Szlachectwo można było utracić dwoma sposobami: na mocy królewskiego rozporządzenia - jeśli szlachcic dopuścił się pohańbienia własnego rodu, popełniając zbrodnie; jeśli szlachcic zaczął zajmować się kupiectwem lub kaczmarstwem;
1) Można było stać się szlachcicem, jeśli nasi przodkowie również nimi byli, jeśli posiadali herb. 2) Utracić można było tytuł szlachecki, jeśli popełniło się czyn przynoszący hańbę, jeśli poświęciłoby się rzemiosłu, albo jeśli tak zostałoby ustalone na mocy rozporządzenia.