RUCHEM nazywamy zachodzącą w czasie zmianę położenia ciała względem wybranego układu odniesienia. Nie można ustalić, czy dane ciało jest w ruchu, czy w spoczynku, bez wyboru układu odniesienia. Ciało może być w ruchu względem jednego ciała, a jednocześnie w spoczynku względem ciała drugiego. Na tym polega tzw. względność ruchu. Elementami opisującymi ruch są między innymi: tor, droga, przemieszczenie i prędkość. Tor ruchu - linia, którą "zakreśla" poruszające się ciało. Droga [s] - długość odcinka toru. Przemieszczenie (przesunięcie) [Δx] - wektor o początku w punkcie połozenia początkowego i końcu w punkcie położenia końcowego. Prędkość [v] jest wielkością wektorową: - prędkość chwilowa - prędkość ciała w danej chwili. Określa się ją jako iloraz przemieszczenia do b. małego przyrostu czasu, w którym ono nastąpiło. - prędkość średnia - iloraz przemieszczenia do czasu trwania ruchu. Ze względu na kształt tory ruchu dzieli się na: - prostoliniowe, których torem jest linia prosta, - krzywoliniowe, których torem jest linia krzywa. Ruch może być: -jednostajny prostoliniowy - ruch, w którym ciało pokonuje jednakowe odcinki drogi w takich samych odstępach czasu, a torem jest linia prosta (v = constans), -niejednostajny - ruch, w którym wartość prędkości stale się zmienia, -jednostajnie przyspieszony prostoliniowy - ruch, w którym odcinki drogi pokonywane w kolejnych sekundach mają się do siebie jak kolejne liczby nieparzyste. Droga zwieksza się proporcjonalnie do kwadratu czasu. Tor ruchu jest linią prostą Przyspieszenie - iloraz (stosunek) przyrostu prędkości i czasu, w którym ten przyrost nastąpił: a = Δv/Δt W w ruchu jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym przyspieszenie ma wartość stałą. Ruch jednostajnie opóźniony - w ruchu tym prędkość maleje wraz z upływem czasu aż do momentu, gdy ciało zatrzyma się. Ruch jednostajny po okręgu - ruch, którego torem jest okrag i w którym wektor prędkości liniowej jest styczny do toru (zmienia się jego kierunek), a szybkość (wartość prędkości) jest stała.
