Hektor - charakterystyka

Hektor - syn Priama i Hekaby, starszy brat Parysa, Deifoba, Kasandry, mąż Andramachy, ojciec Astyanakasa. Był to Ateńczyk. Bronił i kochał swą ojczyznę- Troję, był jej całkowicie oddany, walczył o nią do ostatniej kropli krwi. Dbał również o bezpieczeństwo jej mieszkańców. Poległ w bitwie z Achillesem, gdy Hektor zabił Partoklesa, brata Achillesa, ponieważ był on ubrany w zbroję brata. Achilles natychmiast zażądał zemsty i stoczył pojedynek z Hektorem. Nie pomogły tłumaczenia, że brat Achillesa wyglądał właśnie jak Acgilles. Przed pojedynkiem Hektor wskazał Andromasze tunel, którym ma przejść z innymi Trojanami w bezpieczne miejsce, gdy go zabraknie i Grecy zdobędą Troję. Przegrał walkę z pewnym siebie Achillesem, bowiem został ugodzony w szyję. Jego ojciec musiał patrzeć, jak martwe ciało najstarszego syna zostaje zbezczeszczone- Achilles przywiązał je do rydwanu i jechał przez miasto. Po kilku dniach Priam przyszedł do zabójcy z prośbą o oczyszczenie ciała syna. Nad zwłokami Hektora
płakał nawet sam Achilles, któremu zmiękło serce wskutek opowieści Priama. Hektor osierocił syna i zostawił żonę.

Hektor był brunetem o krępej, muskularnej budowie ciała, jasnej karnacji, krótkich włosach, ciemnych oczach. W przeciwieństwie do Achillesa miał mocniejsze rysy twarzy; twarz miał okrągłą, a na niej widniał zarost.

Był to człowiek o dobrym sercu, szlachetny, honorowy, potrafił stanąć do walki za ojczyznę i najbliższych, nigdy nie uciekał z pola walki- walczył do końca. Niewątpliwie był odważny, kochał rodzinę. Bez wahania mógł oddać za nich życie i tak ważną dla niego Troję. Troskliwy ojciec, czuły mąż, waleczny syn. Szanował przeciwnika. Był to człowiek mądry, chętnie służył dobrą radą, chciał dobra swoich mieszkańców i rodziny. Przeciwnika uważał za równego sobie, nie znieważał go. Nie był dumny ani zadufany w sobie.

Myślę, że postać Hektora zasługuje na szczególną uwagę i szacunek. Niewielu było tak bohaterskimi i odważyłoby się na takie czyny, jak bohater, który na zawsze zapadł mi w pamięć. Niewielu było gotowym poświęcić zdrowie, a nawet życie dla rodziny, ojczyzny.