Zalesienie i gospodarka lesna

Lasy zajmują 28% powierzchni Polski i charakteryzują się nierównomiernym rozmieszczeniem. Wyróżniamy lasy publiczne, będące własnością Skarbu Państwa i gmin, lasy prywatne i Parki Narodowe.

Rozmieszczenie lasów związane jest z:

- zapotrzebowanie na użytki rolne i zabudowę

- rozwój przemysłu

- czynniki historyczne

- warunkami klimatycznymi, wodnymi i rzeźbą



Najwyższe zalesienie – północ i zachód Polski ( z wyjątkiem byłego woj. szczecińskiego i elbląskiego), Karpaty.



Najmniejsze zalesienie – centralna i wschodnia Polska.



W składzie gatunkowym lasów zdecydowanie przeważają drzewa iglaste (78%), w tym szczególnie sosna (północ). Jej dominacja jest cechą niekorzystna bowiem narażona jest sosna na częste inwazje szkodników. Inne: świerk, jodła (południe). Powstają także monokultury świerkowe i sosnowe.

Wśród drzew liściastych przeważają dąb, buk, grab, jesion (zachód, północny-zachód).



Niekorzystna jest struktura wieku polskich lasów. Za mało jest drzew w wieku rąbnym, tzn. powyżej 80 lat. Najwięcej powierzchni zajmują lasy poniżej 40 lat.



Stan zdrowotny lasów jest bardzo zły, tylko 19% drzew nie posiada żadnych uszkodzeń.



Wykorzystanie lasów:

- surowiec drzewny : grubizny

- żywica - kora

- wiklina - owoce, zioła, grzyby, zwierzęta łowne



Znaczenie lasów:

- rekreacyjno-wypoczynkowo-zdrowotne

- ochronne (Parki Narodowe)

- siedlisko roślin i zwierząt

- regulacja stosunków wodnych

- ograniczają prędkość wiatrów i podwyższają zawartość tlenu w powietrzu



Przemysł drzewny:

- tartaczny (liczne małe zakłady)

- płyt i sklejek (Przemyśl, Koniecpol, Krosno Odrzańskie)

- meblarski ( Swarzędz, Bydgoszcz, Olsztyn, Słupsk)

- celulozowo-papierniczy (głównie nad rzekami – Świecie nad Wisłą, Kwidzyń, Włocławek, Kostrzyn)