Akcja powieści rozgrywa się pod koniec XIX wieku w północno-wschodniej Afryce. Głównymi bohaterami są 14 letni Staś Tarkowski i 8 letnia Nel Rawlison.Obydwoje dzieci wychowują samotni ojcowie.Którzy byli inżynierami i nadzorowali budowę Kanału Sueskiego. Podczas nieobecności ojców dzieci zostały porwane przez Hamisa. Staś i Nel zostali wywiezieni do El garach a z tamtąd karawaną przez pustynie.Ojcowie wyznaczają nagrode za odnalezienie dzieci i sami wyruszają w poszukiwanie.Dzieciom towarzyszy pies mastif o imieniu Saba którego Nel dostała od taty w prezencie.
Od momentu porwania przez ekspedycję rządową Staś i Nel przeżywają wiele trudnych sytuacji, tj: -uwolnienie słonia-osiedlenie się w baobie- "Krakowie"-pobyt w wiosce Kalego- plemię Wa-hima-droga do oceanu-uwolnienie się z rąk porywaczy-spotkanie Szwajcara Lindoego-rozmowa z MahdinRoślinność :bananowce, daktyle, melony, kokosy, oliwki, figi, pomarańcze, mandarynki, storczyki, osty, akacje, trawy, begonieZwierzęta:węże, muchy tse-tse, wielbłądy, skorpiony, słonie, antylopy, zebry, małpy, lwy, pantery, hieny, sępy, czerwoniaki, papugi, lamparty, pelikany, dziki, nosorożceBohaterowie: Staś, Nel, Opis postaci Stasia:Staś miał 14 lat, kiedy jego mama umarła, a nim zajmował się tata. Chłopiec miał kręcone blond włosy, niebieskie oczy i jasną cerę. Był chełpliwy i zarozumiały. Był bardzo odpowiedzialny i głęboko wierzący. Był odważny. Staś interesował się pływaniem, jazdo konną i strzelaniem. Lubił się uczyć, ponieważ przynosił świetne świadectwa ze szkoły.Opis burzy piaskowej: Karawana była juz w połowie drogi. Na pustyni panował upał, a w powietrzu unosił się nieprzyjemny zapach widac było stado sępów. Nietypowe zachowanie zwierząt i śmiertelna cisz oznaczały ze dzieje się coś dziwnego. Nadchodził wiatr a na niebie było widac wielką chmurę. Staś nie zdążył się obrucić a ciemna niczym skrzydło wielkiego ptaka chmura zakryła niebo. Słychac było jęki ludzi i stęk zwierząt. Widok zasłonił ciemny, siwy dym. Znów wszystko zamilkło większe drobinki piasku opadły. Nagle czarna chmura dwa razy większ od poprzedniej zakryła niebo. Wiatr był tak silny ze z piasku tworzyły się wielkie, piaszczyste wiry. Słychac było jęki, śmiechy o wołania o pomoc. Spodziewac mozna się było najgorszego że piasek usypie nad nimi wielką, piaszczystą mogiłę. Zwierzęta roztawiały coraz szerzej nogi by nie stracić równowagi. Silny wiatr usypywał do kolan i wyżej kopce z piasku. Nagle czarne chmury przysłoniła siwa jasność i po chwili zapadła jeszcze większa ciemność. Grzmot za grzmotem udezał w ziemie wybuchały oślepiające błyskawice po tym nastąpiła martwa cisza. Zapadła noc oślepiające błyskawice co chwile rozświetlały gęstą ciemność. Burze Piaskową zakończyła wielka ulewa.Mam nadzieję, że chociaż trochę pomogłam. Liczę na naj.