Ściąga z mikrosocjologii

INTEGRACJA I DEZINTEGRACJA SPOŁECZNA(mikro)
INTEGRACJA etymologicznie to tyle co stan zgodności i sharmonizowania, zjawisko zwartości.
UJĘCIE SOCJOLOGICZNE- proces zjednoczenia, łączenia się części składowych w jedną całość. Dotyczy to najczęściej grup społecznych lub kooperacji, powiązania członków w grupie społecznej. Dzięki integracji w społ. ogólnych dochodzi do dostosowania się i rozwiązywania konfliktów. Jntegracja jest stanem lub procesem. Oznacza to, ze jest statyczna i dynamiczna Można powiedzieć, ze w małych grupach (np. grupa ćwiczeniowa na studiach), zachodzi proces spójności a w dużych grupach, (np. grupa wykładowa na studiach), zachodzi proces integracji.
Pewne wskaźniki ukazują nam stopień integracji- bądź stopień wzajemnych powiązań, bądź ich brak czyli dezintegrację.
SPENCER uważa, że życie społeczne ewoluuje od społ. pierwotnego do XIXw. społecz. Industrialnego czyli od stanu dezintegracji do stanu różnorodności ale za razem spójności i integracji.
Integracja jest PROCESEM ZAKRESOWYM czyli wzajemnie zależne od siebie zmiany, które prowadzą do łączenia się ze sobą elementów elementów określonej dziedziny życia społecznego.
PEŁNA INTEGRACJA- integracja zachodząca w różnych sferach społeczeństwa czy grupy społ.. Jest wzajemnie skorelowana i znajduje się na tym samym poziomie.
TYPY INTEGRACJI WG LANDECKERA:
-i. kulturowa- mierzy zgodność lub rozbieżność miedzy wartościami, normami, wzorami kulturowymi (spedzanie czasu wolnego, styl życia) wyznawanymi przez społeczeństwo
a normami, wartościami i wzorami wyznawanymi przez odłamy tego społeczeństwa lub członków danej grupy.
-i. normatywna- bada zgodność uznawanych przez członków grupy norm i wartości z uznawanymi przez całą grupę lub społeczeństwo.
Na podstawie komentarzy Landecker’a można założyć, że int. dotyczącą sfery kultury oraz wartości i norm można ując razem jako int. normatywną czyli stan, stopień wartości
i zachowania członków grupy zgodne z tymi obowiązującymi w danej grupie.
-i. komunikacyjna- relacja dotycząca stosunków stosunków i kontaktów między członkami jakiejś społeczności.
-i. funkcjonalna- wymiana świadczeń i usług między jednostkami powstała na bazie podziału pracy. Z jednej strony członkowie grupy są od siebie uzależnieni a z drugiej jest samowystarczalność samowystarczalność brak sharmonizowania działań.
Int. komun. i funkc. Można ująć w int. funkcjonalną. Będzie to stan i stopień zgodności ról społecznych.

CZYNNIKI DEZINTEGRACJI NORMATYWNEJ
1. Podstawowym problemem dotyczącym braku zwartości a co za tym idzie brakiem skutecznego funkcjonowania grupy jest brak informacji i łączności (komunikacji) między członkami grupy lub członkami a instytucjami. Brak komunikacji izoluje członków danej grupy. Przez to nie poznają oni norm i wartości obowiązujących w danej grupie. Dzisiaj środki przekazu likwidują dystanse przestrzenne ale zjawisko izolacji społecznej ukazuje się w miastach, gdzie tworzą się środowiska wielkomiejskie. Sytuacja taka jawi się również w dużych zakładach pracy gdzie informacje nie docierają do pracowników na niższych szczeblach.
2. Ruchliwość społeczna. Sprzyja ona dezintegracji normatywnej. Aniel zbadał, że jeśli występowała duża ruchliwość społeczna w danym mieście wówczas wzrastał wskaźnik przestępczości. Wynika to z niedostosowania się członków danej grupy do c grupnorm i wartości uznawanych w niej lub w społeczeństwie. Członkowie nie angażuja się w życie grupowe ponieważ wiedzą, że nie pozostaną w niej zbyt długo i wówczas skłonni SA do dewiacji. Awanse i degradacja sprzyjały zachowaniom patologicznym.
3. HETEROGENICZNOŚĆ i złożoność grupy. Gdy między członkami grupy wzrasta zróżnicowanie oraz złożoność, wówczas wzrasta dezintegracja norm. grupy.
Aniel zbadał, ze gdy w danej zbiorowości terytorialnej wzrastał poziom wydatków na cele społeczne, wówczas niższy był wskaźnik przestępczości. W grupach niejednorodnych niejednorodnych i złożonych instytucje nie mają możliwości wpłynąć na zachowania jednostek. W takich grupach tworzą się subkultury. Występuje różnorodność światopoglądowa i kulturalna. W takiej sytuacji int. normatywna może mieć miejsce tylko wtedy gdy będą zachodzić kompromisy i konformizm.
4. Kolejnym czynnikiem dezintegracji norm. jest KONFLIKT RÓL. Ludzie z danym statusem zachowuja się tak w stosunku do innych aby spełnić ich oczekiwania będących w jakiejś relacji do danego statusu. Grupa społ. Na ogół jest złożona i zróżnicowana, każdy członek tej grupy ma różne oczekiwania przez co status społeczny rodzi zestaw ról a nie jedna rolę. Np. rodzina: kobieta w rodzinie pełni role matki, zony, synowej, córki, często uczennicy, pracownicy. Każda z tych osób ma inne oczekiwania wobec tej kobiety. Rola nie jest więc jakimś schematem ale jest kreowana, tworzona przez interakcję z osobami, do których kieruje się swoje działania.
KOLIZJA RÓL- występuje wówczas gdy jednostka nie jest w stanie wypełnić wszystkich ról, które przypisują jej zajmowane przez nią pozycje społeczne.
KONFLIKT RÓL- jedn. podejmuje się działania, które jest różnie oceniane w grupach, do których należy jednostka. W grupach tych panuje różny system wartości, norm i wzorów zachowania.
Dezintegracja ma tu miejsce gdy jednostka przyjmuje wzory i zachowania jednej grupy a jednocześnie odstępuje od wzorów zachowań obowiązujących w innej grupie.
Często tez jednostki postępują w sposób dwulicowy lub konformistyczny.
R. MERTON uważa, że należy stosować badania nad mechanizmami rozwiązywania kolizji i konfliktów ról w praktyce.
METODY INTEGRACJI NORMATYWNEJ
Aby grupa mogła działać skutecznie, musi dążyc do stanu integracji normatywnej. Istnieją cztery typy działań podejmowanych przez grupę w celu osiągnięcia tego stanu.
1. PROCES INTERIORYZACJI- (INDOKTRYNACJA)- Grupa oddziałuje na daną jednostkę przekazując jej wzory i zachowania, które grupa uważa za swoje. Jednostkę się socjalizuje aby wdrążyć, wdrukować w nią owe wzory aby ta przyjęła je za własne. Jednostka je uzewnętrznia i działa automatycznie. (ziewając zasłaniamy usta ręką)
2. SYMBOLIZACJA- ma służyć przypomnieniu o tym co najważniejsze opierając się na uczuciach (krzyż, orzeł biały, symbole, pomniki, znaki, obrazy).
3. IMPLEMENTACJA- to działania, które dają szanse na praktykowanie norm i wzorów zach., które obowiązują lecz często się do nich nie stosujemy, nie praktykujemy ich. Mają w tym pomóc urządzenia, środki, narzędzia i oznakowania, które przypominaja i informuja o tym jak należy się zachować.
4. KONTROLA SPOŁECZNA- aby przywrócić zgodność (unifikację) zachowań członków grupy z obowiązującymi w grupie normami stosuje się nagrody i kary w formie sankcji pozytywnych jak i negatywnych.
Kontrola społeczna jest stosowana w grupie ponieważ znajdują się w niej dewianci i jest to porażka grupy, ponieważ nie potrafiła ona nas dobrze nauczyć i umożliwić praktyki. Wówczas potrzebna jest kontrola wewnętrzna.
OPINIA SPOŁECZNA- poglądy, nastawienia, oceny dotyczące zachowania się osoby lub jakiegoś przedmiotu stanowiącego wartość przekazywane sobie przez członków publiczności.
J. Szczepański- ujawnione postawy i poglądy jednostek jednostek grup wobec danego osobnika i jego sposobów zachowania się.
Opinia społ. jest o tyle ważna, ze dysponuje sankcjami. Środowisko lub grupa reaguje na określone zachowania w sytuacjach dla nich ważnych. Publicznością tworzącą opinie są masy społeczne.

FLIS- UCZESTNICTWO JEDNOSTKI W GRUPIE
Flis jest antropologiem i w odwrotności do Szmatki jednostka to dla niego podstawa. Typy grup uwarunkowane są potrzebami jednostki.
POTRZEBA ludzka jest p-tem wyjścia dla socjologów. Tłumaczy ona wiele zachowań jednostek oraz zróżnicowanie grup społecznych.
POTRZEBA- jest to coś czego nam brakuje, co motywuje nas do działania. I jak twierdzi Linton- skutkiem jest funkcjonowanie społeczeństwa i kultury. Potrzeba jest bodźcem do działania w kierunku redukcji tej potrzeby, czyli stanu kiedy ta potrzeba nie jest już motorem naszych działań. Bez realizacji potrzeb jedn. pozostawałyby w bezruchu.
DZIAŁANIE JEDNOSTKI- jest więc dążeniem do zaspokojenia potrzeby. Zmusza do aktywności fizycznej i umysłowej.
WARTOŚĆ AUTOTELICZNA- to wartość sama w sobie. Stanowi cel działania. Jest dla nas najważniejsza. Do realizacji tej wartości potrzebne są niekiedy wartości instrumentalne czyli przedmioty materialne, narzędzia, metody. Aby jednostki mogły realizować potrzeby to muszą nawiązać komunikację, współdziałać, wejść do grupy. Grupa jest wiec tu wartością instrumentalną.
CEL GRUPY- jest wartością autoteliczną. Jest to stan rzeczy ukierunkowany na redukcje potrzeb, których indywiduum nie jest w stanie samodzielnie wytworzyć. Jednostka wstępuje do grupy aby zrealizować swój cel.
GRUPA DZIELI SIĘ NA 2 PŁASZCZYZNY, KTÓRE NACHODZA NA SIEBIE
Gdy pojawia się potrzeba wówczas determinuje to jedn. do działania, które ma na celu redukcje potrzeby, czyli wartość autoteliczną. Jedn. musi wstąpić do grupy, która stanowi wartość instrumentalną. Grupa ta dzieli się na dwie płaszczyzny, które nachodzą na siebie. Jest to kultura i struktura.



KULTURA- tworzy ją system aksjonormatywny i wzory kulturowe.
System aksjonormatywny utworzony przez członków grupy i wzory kulturowe. Do syst. aksjon. wliczamy system wartości (w. autotel. i w. instrum.) oraz syst. normatywny (normy społ. i sankcje).
WZORY KULTUROWE- mówią nam jak efektywnie i najmniejszym kosztem zredukować potrzebę. Określają one wartości inst.. wobec wart. autot. Określają działania niezbędne do realizacji celu. Określają cechy, jakie musi posiadać jednostka aby realizować wspólny cel.
To powszechna wiedza członków grupy na temat realizacji celu. Nie są wzmocnione sankcjami ale wyznaczają sposób zachowania jedn. w grupie. Wzory myślenia o świecie.


Ocena z kolokfium była dostateczna ale asystentka nie stawia w ogóle ocen b dobrych.