Według jakiego modelu życia chciałbym żyć? Stoickiego czy Epikurejskiego?

W starożytności istniało wiele modeli życia, według których żyli nasi przodkowie. Filozofowie obmyslali coraz to nowsze filozofie. Najciekawsze z nich to filozofia stoicka i epikurejska.

Filozofia stoicka powstała w około 300 r.p.n.e., jej twórcą był Zenon z Cypru, który przybył do Aten jako rozbitek i przyłączył się do cyników. W późniejszych czasach stworzył własną filozofię, którą głosił w tzw. Pstrym Portyku, od którego powstała nazwa "Stoicyzm". Podobnie jak Heraklit stoicy uważali, że wszyscy ludzie są częścią logosu czyli rozumu świata. Stoicy żyli wyłącznie według prawa naturalnego, uważali, żę prawo naturalne dotyczy wszystkich ludzi, także niewolników. Kodeksy prawne różnych państw traktowali jako niedoskonałe naśladownictwo praw naturalnych, znajdujących się w naturze. W filozofii stoickiej w centrum zainteresowania stawiano człowieka. Stoicy podkreślali wspólnotę ludzkości, zajmowali się polityką i byli aktywnymi działaczami państwowymi, np. Marek Aureliusz - stoik, cesarz rzymski. Stoicy byli oziębli, podkreślali, że wszystkie procesy zachodzące w przyrodzie np. choroba i śmierć są zgodne z prawami natury, dlatego człowiek powinien nauczyć się godzić ze swoim losem, oraz nauczyć się nie rozczulać nad chorobą czy śmiercią blizkiej mu osoby. Uważano, że nic nie jest dziełem przypadku, wszystkie nasze szczęśliwe i bolesne chwile są zapisane w naturze, wszystkie rzeczy zewnętrzne są nieistotne.

Filozofia epikurejska powstała w ok. 300 r.p.n.e. za sprawą Epikura. Szkoła Epikura mieściła się w jednym z ogrodów w Atenach. Nad wejściem do ogrodu widniał napis: "Gościu, tutaj będzie Ci dobrze, tutaj największym dobrem jest przyjemność". Epikurejczycy zawsze zwracali uwagę na ewentualne skutki uboczne danego działania, przyjemnoci. Potrafili również rozważyć doraźną przyjemność w stosunku do możliwości większej, bardziej intensywnej w późniejszym czasie. Przyjemnością może być również przyjaźń, wyjazd na wczasy lub przeżycie artystyczne. Warunkiem korzystania z życia były dla nich stare greckie ideały: opanowanie, umiar oraz spokój ducha. Epikurejczycy wierzyli że należy przezwyciężyć lęk przed śmiercią i bogami aby móc być wpełni szczęścliwym, ponieważ śmierć nas nie dotyczy. Twierdzono rownież, że życie pozagrobowe jest niemożliwe, ponieważ, kiedy umieramy, atomy duszy rozpadają się na wsztystkie strony świata. Swą uwalniającą od trosk filozofię Epikur nazywał " czterema leczniczymi ziołami". Jej treść brzmiała: "Bogowie nie są straszni, śmierć jest niczym, to co jest dobre jest łatwe do zdobycia, to co jest zle jest latwe do zniesienia". Porównanie filozofii do leczniczego zioła w tradycji greckiej nie było niczym nowym. W przeciwieństwie do stoików, epikurejczycy nie interesowali się polityką, ani życiem społecznym.

Obie te filozofie są od siebie różne. Filozofia stoicka jest bardziej oziębła i pozbawiona uczyć. Stoicy nie przywiązywali większej wagi do śmierci innego człowieka, co wegług mnie jest bardzo oziębłe. Dlatego uważam że filozofia epikurejska jest mi bliższa, ponieważ nie była tak bez uczuciowa jak filozofia stoicka. Opierała się na dążeniu do przyjemności, która jest ważna w życiu każdego człowieka. Dlatego sądzę, że chciałbym żyć według epikurejskiego stylu życia, ponieważ najbardziej pasuje do moich upodobań.