Charakterystyka Juranda ze Spychowa (postaci z "Krzyżaków") Bez podpunktu 'moja ocena" :) Pilne daje Najj

Najbardziej ze wszystkich rycerzy w książce pt. "Krzyżacy" zaimponował mi Jurand ze Spychowa. Jest to postać, która została naznaczona przez Henryka Sienkiewicza piętnem powagi i tragizmu. Jurand był właścicielem Spychowa. Z całej duszy nienawidził Krzyżaków. To oni przed laty zabili jego ukochaną żonę, a później pozbawili go jedynej córki - Danusi. Był wdowcem. Jurand ze Spychowa to rycerz mazowiecki o groźnym, wzbudzającym strach wyglądzie. Jego charakterystyczną cechą było jedno oko barwy żelaza, co powodowało, że jego wzrok stawał się przerażający, a jednocześnie tajemniczy i nieprzenikniony. Poza tym ten jednooki rycerz był dobrze zbudowany, miał jasne włosy i wąsy oraz nieprzyjemną twarz. Te wszystkie cechy wyglądu czyniły z niego naprawdę strasznego i okropnego człowieka. Zawsze przy sobie nosił wielki, żelazny topór. Był bardzo odważny i groźny. W oczach ludzi budził strach. Dla przyjaciół był miły i łagodny. Bardzo mocno rozpieszczał swoją jedyną córkę, dla niej poświęciłby życie. Miał żelazny charakter, poprzysiągł zemstę Krzyżakom. Zawsze kierował się prawami rycerskimi. Jurand miał drapieżne uosobienie. Wobec otoczenia budził respekt. Był energiczny, dynamiczny. Krzyżacy nazywali go: krwawym psem lub strasznym mazurem. Wypadki związane z uprowadzeniem Danusi całkowicie odmieniły Juranda. Chciwość ustąpiła miejsca pokorze. Okaleczony przez rycerzy w białych płaszczach zmienił się nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Wielki bohater, a jego przemiana dodaje mu wielkości. Zawsze był człowiekiem honoru. Jurand ze Spychowa jest ciekawą postacią, zadziwia walecznością. Moim zdaniem Jurand jest wzorem średniowiecznego rycerza, godnym naśladowania.

Przed zabiciem żony pogodny, wesoły, utrzymywał przyjacielskie stosunki Po zabiciu żony żądny krzyżackiej krwi mściciel Po oddaniu córki na dwór Anny Danuty tęsknota i ból, lecz przekonanie że tak bedzie lepiej. Po porwaniu Danusi załamanie psychyczne przez poczucie winy - wie że to kara za zemstę Po przybyciu do Szczytna upokożenie, wściekłość, świadomość sytuacji bez wyjścia Po zamknięciu w więzieniu - bezsilność, ból i cierpienie Po wypuszczeniu Juranda - żal, rozpacz, uczucie upodlenia i zdania się na łaskę losu Spodkanie z Zygfrydem - miłosierny człowiek mający świadomość że ktoś musi przerwać błędne koło zemst Po śmierci danusi załamanie psychiczne, utrata sensu życia, zamknięcie się we własnym świecie Napracowałem się, liczę na naj :)