Wykonanie kwietnika wraz z opisem roślin doniczkowych
Zespół Szkół Agroekonomicznych w Wolinie
Wawrzyniec Jaśkiewicz
Klasa V TO
PRACA DYPLOMOWA
Temat: Wykonanie kwietnika wraz z opisem sześciu roślin doniczkowych
Praca napisana pod kierunkem
mgr Małgorzaty Matys
SPIS TREŚCI
1. Wstęp
2. Cel pracy
3. Charakterystyka i zasady uprawy wybranych gatunków roślin ozdobnych
AESCHYNANTHUS (Aeschynanthus lobbianus
FATSJA JAPOŃSKA (Fatsja japonica
KROTON PSTRY (Codiaeum variegatum pictum
NEFROLEPIS WYSOKI (Nephrolepis exaltata „Bostoniensis”).
SININGIA (Sinningia speciosa hybridis
SKRZYDŁOKWIAT WALLISA (Spathiphyllum wallisii “Mauna Loa”)
4. Sposoby zwalczania chorób i szkodników... 26
5. Zasady doboru naczyń oraz opis kwietnika.. 26
6. Lokalizacja kwietnika w budynku szkolnym.27
7. Literatura pomocnicza
LEGENDA (dotyczy pkt. 3):
1) Temperatura
2) Światło
3) Podlewanie
4) Wilgotność
5) Nawożenie
6) Sadzenie
7) Inne porady
1. Rośliny doniczkowe, hodowane w mieszkaniu mają duże znaczenie dekoracyjne i niejednokrotnie zdrowotne. Pomiszczenia w których hodowane są kwiaty zawsze są miłe i przytulne, uprawiane rośliny często roztaczają miłą woń. Wyhodowane okazy dają dużo satysfakcji hodowcy.
2. Celem mojej pracy było wykonanie kwietnika dla roślin doniczkowych. Było nim również wybranie, obsadzenie i scharakteryzowanie zasad uprawy tych roślin.
3. Do pracy mojej wybrałem rośliny o podobnych wymaganiach uprawowych, starałem się żeby wybrane rośliny miały mniej więcej takie samo zapotrzebowanie na daną ilość światła, temperatury i wilgoci. Moim celem było również stworzenie ładnej kompozycji.
AESCHYNANTHUS
(Aeschynanthus lobbianus)
Aeschynanthus lobbianus, jest epifitem rosnącym w warunkach naturalnych na drzewach tropialnych. Nie jest łatwy w uprawie, ale wysiłek włożony w jego hodowlę wynagrodzą śliczne kwiaty, które pojawią się na przełomie wiosny i lata.
1) Wymaga co najmniej 20C, przy czym temperatura 24C i powyżej jest bardziej odpowiednia.
2) Roślinę stawiać w miejscu silnie oświetlonym, lecz nie bezpośrednio nasłonecznionym. W upalne dni trzeba przenieść ją w cień. Dobrze oświetlenie zapewni maksymalną ilość kwiatów.
3) Podlewać bardzo obficie w okresie wzrostu, stale utrzymując w doniczce mokre podłoże. Zimą powinno być ono ledwie wilgotne.
4) Podczas kwitnienia Aeschynanthus wymaga wysokiej wilgotności otoczenia. W tym celu należy go systematycznie zraszać wodą, a także zapewnić mu bardzo dobrą wentylację.
5) Nawozić w sezonie wzrostu co drugie podlewanie używając nawozu bogatego w potas.
6) Przesadzać, gdy już nie mieści się w doniczce, używając kompostu sporządzonego z jednej części mchu sfagnowego z jedną częścią gruboziarnistego piasku.
7) Łodygi Aeschynanthusa mogą osiągać do 90 cm długości. Należy kontrolować ich wzrost, przyszczypując nowo wyrastające pędy. Całą roślinę przyciąć do ok. 15 cm, jeśli po okresie kwitnienia jej pędy są za rzadkie.
FATSJA JAPOŃSKA
(Fatsja japonica)
Fatsja japońska to wiecznie zielony krzew, pochodzący z Japonii. Idealnie nadaje się do dużego pokoju lub holu. Fatsja, regularnie nawożona i przesadzana co roku, może w ciągu dwóch lat osiągnąć wysokość i rozpiętość przekraczającą 1,5 metra. Fatsja ma duże, palczaste liście o barwie i fakturze kontrastującej z łodygą, która z każdym rokiem staje się chropowata i zdrewniała.
1) Fatsja japońska najlepiej rozwija się w temperaturze od 10 do 15C, nie wyższej jednak niż 18C, gdyż wówczas liści mogą zżółknąć i uschnąć. W zimie trzymać fatsję w chłodnym miejscu o temperaturze ok. 7-10C. Latem można wynieść ją na zewnątrz domu. Powinna stać w miejscu zacienionym i osłoniętym od wiatru, by uchronić jej delikatne liście przed poszarpaniem.
2) Zimą najlepiej ustawić roślinę w miejscu jasnym. Natomiast latem musi przebywać w półcieniu.
3) Od wiosny do jesieni podlewać regularnie, zimą oszczędniej. Rozrośnięty kwiat wymaga częstszego podlewania latem.
4) Dla prawidłowego rozwoju fatsja potrzebuje dużej wilgotności. Liście trzeba często zwilżać za pomocą spryskiwacza. Należy zastosować ziemię mieszaną.
5) Wiosną i latem co miesiąc nawozić płynnym nawozem, dostępnym w sklepie ogrodniczym.
6) Rozrośnięte rośliny przesadzamy wiosną do glinianych donic, właściwych dla ciężkich roślin. Należy zastosować ziemię mieszaną.
7) Liście przemywać wodą. Pączki kwiatowe, rosnące na dorosłej roślinie, usunąć. By fatsja rosłą krzaczasto, obciąć wiosną wierzchołki wzrostu. Stare rośliny odżywają po radykalnym ich przycięciu.
KROTON PSTRY
(Codiaeum variegatum pictum)
Kroton pstry, zwany także krocieniem lub trójskrzynem, jest jedną z najbardziej kolorowych roślin doniczkowych. Jego liście są zielone, z czerwonymi, różowymi lub żółtymi żyłkami oraz purpurowymi, pomarańczowymi i prawie czarnymi plamami. Kolory mogą ciemnieć z wiekiem rośliny. Krocienie wyróżniają się także zróżnicowanym kształtem liści.
1) Roślinie należy zapewnić zawsze stałą temperaturę w granicach od 15 do 21C, szczególnie w zimie.
2) Ustawiać w miejscu jasnym, lecz nie w pełnym słońcu. Brak światła spowoduje blaknięcie liści.
3) Podlewać letnią wodą, obficie w lecie, a rzadko w zimie. Niedopuszczalne jest przesuszenie ziemi w doniczce. Powinna być ona wilgotna, ale nie przesycona wodą.
4) Bardzo ważna jest duża wilgotność, dlatego doniczka powinna być umieszczona na podstawce.
5) Nawozić raz w tygodniu, od kwietnia do września, słabym roztworem nawozu płynnego.
6) Przesadzać co dwa lata na wiosnę, używając kompostu ogrodniczego. Jeśli kwiat znajduje się w donicy o wys. 20-25 cm, wymienić tylko górną warstwę podłoża.
7) Gubienie liści przez krotony jest zjawiskiem naturalnym. Możemy jednak je opóźnić, zraszając każdego dnia wodą i regularnie przemywając liście.
NEFROLEPIS WYSOKI
(Nephrolepis exaltata „Bostoniensis”)
Nefrolepis bostoński jest praktycznie niezniszczalny, a tym samym idealny dla początkujących hodowców. Wszystkie odmiany hodowlane nefrolepisu mają atrakcyjne listowie, rozmaicie wykrojone i pierzaste. Łukowato wygięte pędy są najlepiej widoczne, gdy paproć rośnie w wiszącym koszu lub na jakimś ładnym podeście.
1) Hodujmy w minimalnej temperaturze 10C. Idealny dla optymalnego wzrostu zakres temperatur wynosi od 15 do 26C. Jakkolwiek wytrzymały, nefrolepis, jak każda paproć, nie znosi przeciągów – klucz do sukcesu to dobra wentylacja bez przeciągów.
2) Toleruje słabe oświetlenie i dobrze rośnie w świetle odbitym od jasno pomalowanej ściany, zwłaszcza w pokoju od północy. Chrońmy go przed jasnym, albo bezpośrednim światłem.
3) Podlewać obficie i regularnie wodą wolną od wapnia. Ziemia musi wyschnąć przed podlaniem.
4) Paprocie lubią wysoki poziom wilgotności. Codziennie należy zraszać liście i umieścić pod doniczką tacę ze żwirem lub kulkami zatrzymującymi wodę. Nefrolepis wysoki dobrze rośnie w łazience lub kuchni, gdzie atmosfera jest bardziej wilgotna.
5) W okresie wzrostu roślinę należy nawozić z miesięcznymi przerwami, 50% roztworem nawozu do liściastych roślin doniczkowych, chyba że paproć jest częścią dużej ekspozycji.
6) Przesadzać do doniczki o numer większej, używając mieszanki o niskich wartościach odżywczych. Gdy hodujemy dużą roślnę w wiszącym koszu, warto rozważyć przyrządzenie lekkiej mieszanki z 50%torfu mszystego i 50% wernikulitu (uwodniony gilnokrzemian magnezu, żelaza i litu o pochodzeniu wulkanicznym, dodawany do torfu by mieszanka była lżejsza).
7) Warto uciąć lub zerwać długie, pierzaste rozłogi. Młode rośliny, tworzące się na ich końcach, można znów posadzić do doniczek.
SININGIA
(Sinningia speciosa hybridis)
Siningia okazałą, często nieprawidłowo zwana gloksynią, to wspaniale prezentująca się krewna fiołka afrykańskiego. Jest rośliną szybko rosnącą, odrastającą z bulw w każdym sezonie. Kwitnie przez wiele tygodni, w okresie od czerwca do sierpnia.
1) Temperatura otoczenia musi być zróżnicowana w zależności od stadium rozwoju: roślina dobrze zakorzeniona potrzebuje minimalnie 18C. Kiedy bulwy są już zasadzone i zaczynają kiełkować (od marca do maja), temperatura powinna wynosić 21C.
2) Siningię należy umieszczać w miejscu dobrze oświetlonym, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym.
3) Dobrze zakorzenione rośliny podlewać wtedy, gdy ziemia w doniczce jest już sucha. Kwitnąca siningia potrzebuje dużej ilości letniej wody. Gdy przestaje kwitnąć, ograniczyć podlewanie, pozwolić, by liście wyschły, a roślina zapadła w stan uśpienia.
4) W sezonie wzrostu należy zwiększyć wilgotność otoczenia przz ustawienie doniczki na podstawce z granulkami utrzymującymi wilgoć. Dno doniczki nie może znajdować się w wodzie. Nie wolno zraszać włochatych liści.
5) Nawozić co drugie podlewanie nawozem bogatym w potas. Przerwać nawożenie, gdy roślina zacznie już wysychać.
6) Hodowlę rośliny ze znajdującej się w stanie uśpienia bulwy rozpocząć wiosną. Bulwy umieścić w doniczkach z torfem o wysokości 9 cm. Zaokrąglony koniec bulwy to jej dolna strona. Doniczki umieścić w cieniu. Kiedy rozwinie się już kilka par listków, siningię przesadzić do doniczki o wysokości 14 cm wypełnionej kompostem sporządzonym na bazie torfu.
7) Siningię rozmnażamy ze szczepek otrzymanych liści w maju i czerwcu. Szczepkę można uzyskać, przycinając liść u jego nasady. Następnie umieścić go na głębokości połowy długości łodyżki w podłożu z mieszaniny piasku i torfu. Całość podlać, odczekać do wyschnięcia kompostu i podlać ponownie. Do kolejnych podlewań stosować podwójnie rozcieńczoną odżywkę dla roślin. Sadzonki wyrosną po 6-8 tygodniach, gdy listki zakorzenią się. Wtedy można już przesadzić je do większych doniczek.
SKRZYDŁOKWIAT WALLISA
(Spathiphyllum wallisii „ Mauna Loa“)
Ta wiecznie zielona roślina, czasem nazywana lilią pokoju, wyrasta z kłączy. Jej ciemnozielone, połyskliwe liście wyglądają atrakcyjnie nawet wtedy, gdy nie kwitnie. Spiczasta kolba, składająca się z wielu niepozornych kwiatów, wyrasta z otaczającego ją dużego, owalnego, białego, przekształconego przylistka, nazywanego pochwą kwiatostanową, często błędnie uważanego za kwiat. Utrzymuje się ona wraz z pochwą do pięciu tygodni, z wiekiem przybierając kolor zielony. U niektórych odmian kolba ta wydziela subtelny zapach. Usychające łodygi należy przycinać u nasady, by zapobiec chorobom.
1) Minimalna temperatura, w jakiej należy hodować Spathiphyllum to 16C, a optimum w ciągu dnia to 21C. Jeżeli temperatury są wyższe, należy zwiększyć poziom wilgotności (by je zrównoważyć) i unikać przeciągów.
2) Wymaga światła przefiltrowanego przez zasłony okienne, od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Zimą ustawić w pełnym świetle.
3) W okresie wzrostu skrzydłokwiat potrzebuje dużo wody. Zimą podłoże ma być wilgotne, lecz nie mokre. Jeżeli temperatury są niższe od zalecanych, zmniejszyć ilość podawanej wody, gdyż mogą pojawić się problemy z pleśnią i innymi chorobami powodowanymi przez grzyby.
4) Zadbajmy, by atmosfera była zawsze wilgotna. Roślinę należy ustawić na warstwie kulek zatrzymujących wilgoć lub żwirze nasączonym wodą. Często zraszać liście, lecz nie kwiatostany.
5) Skrzydłokwiat należy dokarmiać co miesiąc w okresie wzrostu, stosując standardowy nawóz do roślin doniczkowych.
6) Przesadzać na wiosnę (w kwietniu), używając ziemi doniczkowej na bazie torfu.
7) Nie używajmy środków do nabłyszczania liści, czyszcząc skrydłokwiat. Kurz i brud należy delikatnie usuwać wilgotną szmatką.
4. Rośliny doniczkowe często atakowane są przez szkodniki. Jednym z nich jest przędziorek. Atakuje on głównie wtedy gdy powietrze jest zbyt suche, dlatego należy rośliny często spryskiwać wodą szczególnie spody liści.
Brak wentylacji i zbyt wysoka wilgotność to idealne warunki do rozwoju grzyba Botrytis. Zwalczamy go środkami grzybobójczymi. Tarcznik i mącznik atakuje najniższe liści, mącznik korzenny infekuje kompost. Usuwamy go za pomocą insektycydu systemicznego, zastosowanego wprost do gleby. Na niektórych roślinach doniczkowych pojawiają się ślimaki nagie (śliniki) usuwamy je ręcznie.
5. Do hodowli wybranych roślin zastosowałem plastikowe, estetyczne pojemniki z podstawkami na nadmiar wody. Pojemniki są w ładnym, jasnozielonym kolorze, współgrają z czernią kwitnika i tworzą estetyczną i miłą dla oka całość.
Kwietnik wykonano z metalowych prętów, zespawanych w jedną całość tworzącą podstawę dla kompozycji kwiatowej. Pomalowany jest on na kolor czarny, co w połączeniu z jasnozielonymi doniczkami i ciekawymi roślinami tworzy efektowną całość. Kwietnik należy odnawiać co dwa lata farbą olejną do malowania metalu.
6. Kompozycję roślin wraz z kwietnikiem umieszczę w holu szkolnym. Jest tam sporo słońca, dużo wolnej przestrzeni. Rośliny będą się tam mogły swobodnie rozrastać. Będą ozdobą szkolnego korytarza.
7. Wykonując pracę korzystałem głównie z tygodnika „Magia Rolślin” wydawnictwa:
GE Fabbri Phoenix
Sp. z o.o.
Pod redakcją Roberta Jabłońskiego i Aleksandry Borysławskiej.