Charakterystyka króla Edypa

1. Edyp czuł się spełnionym władcą Teb. Na to stanowisko w pełni zasłużył, dostał je w prezencie od losu. Czuł, że godnie je sprawuje.
2. Był człowiekiem szczęśliwym. Radość dawał Edypowi związek z Jokastą, której rękę otrzymał przypadkowo, niespodziewanie. Przepełniała go radość, gdy widział swoich synów: Polinejkesa i Eteoklesa; to jak dorastają i stają się prawymi, mężnymi, godnymi następcami tronu.
3. Edyp był bardzo uczuciowy. Kochał bowiem swoje córki: Ismenę i Antygonę. Nawet w momencie, kiedy to okaleczony, prosi Kreona o wygnanie z miasta, pamięta o swoich córkach. Zwraca się do Kreona: cyt. ”Lecz o te biedaczki, sieroce dziewczęta (...) o te się troskaj” Martwi się o nie i mówi do nich: cyt. ”Choć was nie widzę, zapłaczę nad wami, bo mi się roi wasza przyszłość cała, którą na świecie wam pędzić wypadnie”.
4. Był on troskliwym władcą. Lud go szanował, a także kochał za to, pokonał złego sfinksa cyt.: ”któryś nam najdroższym”
Gdy dowiedział się o nieszczściach spadających na Teby stracił spokój ducha. Czuł się odpowiedzialny za swoje miasto co nie pozwalało mu pozostać bezczynnym. cyt.”moja dusza za mnie, za was jęczy, za miasto cale, wiedzcie, że łzy ronię”. Edyp żył sprawami kraju. Nie był głuchy na to co się dzieje.
5. Był więc człowiekiem czynu. Wysłał Kreona do wyroczni Delfickiej, aby dowiedzieć się co jest przyczyną tragicznych wydarzeń.
6. Władca jest konsekwentny w swoim postępowaniu. Gdy dowiaduje się, że przyczyną nieszczęść spadających na Teby jest niepomszczone zabójstwo, postanawia wytropić mordercę i surowo go ukarać, aby położyć kres nieurodzajowi.
7. Edyp potrafi być mściwy. Rzuca klątwę na prowodyra nieszczęść: cyt. „I tak złoczyńcy klnę, aby on w życiu, czy ma wspólników, czy sam w ukryciu, nędzy pogardy doświadczył i sromu”. Nie wie, że przeklina siebie.
8. Łatwo unosi się złością, jest niecierpliwy i jak każdy król nie znosi sprzeciwu. To oblicze Edypa objawia się podczas jego rozmowy z Tyrezjaszem, a następnie z Kreonem. W przypływie gniewu oskarża ich o spisek; grozi konsekwencjami. W tej sytuacji Kreon nazywa go nierozważnym. Cyt: „Bo ci rozwagi brak”
9. Edyp jest bardzo pewny siebie, nie jest w stanie nawet pomyśleć, że to on jest winny. Nie przyjmuje do siebie słów wróżbity: cyt. „którego szukasz, ty jesteś mordercą”
10. Jest jednak zdolny do krytycznego myślenia, analizowania faktów i dostrzegania pewnych powiązań. Potrafi złożyć wszystkie fakty, wydarzenia w jedną logiczną całość.
11. Edyp jest szczery w stosunku do swojej żony. Otwiera przed nią serce opowiadając o swoim dziciństwie.
12. Jest uczciwy, docieka prawdy, aż w końcu przyznaje się do tego, że jest ojcobójcą i kazirodcą. Cyt: „Żyłem z kim nie przystało i swoich zabiłem”
13. Był sprawiedliwy, nawet dla samego siebie. Wyznaczył sobie srogą karę mimo iż mógł pozostać władca Teb, nikt by mu tego nie zabronił. Jedynie jego moralność mu na to nie pozwalała. Wydłubał sobie oczy broszką Jokasty i poprosił Kreona o wygnanie, tym samym skazując się na straszliwe cierpienia i tułaczkę.
14. Los Edypa jest przykładem ironii tragicznej. Dostał on wyzwanie od losu „zabijesz ojca i pohańbisz matkę”. Myślał, że tę próbę przeszedł godnie. Zrobił bowiem wszystko co mógł aby (jak mu się wydawało) uniknąć spełnienia się przepowiedni. Okazało się jednak, że losu nie da się oszukać, bo nieświadomie spełnił przepowiednię wyroczni.