Elżbieta I

Przez 45 lat (1558-1603) Anglią rządziła wyjątkowa kobieta. Dzięki silnej osobowości i umiejętnościom politycznym królowa Elżbieta I zdołała zjednoczyć podzielone państwo. Za jej panowania sztuka i kultura przeżywały rozkwit. Przez całe życie musiała walczyć - jej matka została stracona, kiedy Elżbieta miała zaledwie trzy lata, jej przyrodnia siostra Maria kazała ją uwięzić, a jako osoba dorosła była samotną kobietą w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Pokonała jednak wszystkie przeciwności i gdy umierała w 1603r., jej państwo było jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych w Europie. Elżbieta była córką Henryka VIII (rządził w latach 1509-47) i jego drugiej żony Anny Boleyn. Urodziła się w Pałacu Greenwich 7 września 1533 r. Matka Elżbiety została stracona, gdzie dziewczynka miała zaledwie trzy lata. Przyszła królowa została uwięziona, kiedy jej przyrodnia siostra katoliczka Maria została królową,. Po śmierci Marii 17 listopada 1558 r. na tron wstąpiła Elżbieta. Ojciec Elżbiety, Henryk VIII, w 1534 r. zerwał z Kościołem rzymskokatolickim i ustanowił angielski Kościół protestancki. Przyrodnia siostra Elżbiety, Maria I (rządziła w latach 1553-58), próbowała przywrócić katolicyzm, ale Elżbieta wprowadziła anglikanizm - kompromis między katolicyzmem a skrajnym protestantyzmem. William Cecil, później lord Burghley, służył Elżbiecie - był sekretarzem stanu, a po 1572 r. lordem Wielkim Skarbnikiem. Przeprowadził wiele reform i był sprawnym doradcą królowej. Zmarł w 1598 r., a sekretarzem stanu został jego syn. Maria Stuart - królowa Szkocji była jednym z najbardziej zagorzałych przeciwników królowej Elżbiety i zarazem jej spadkobierczynią. Jako katoliczka nie zgadzała się z jej polityką i wciąż zawiązywała przeciwko niej różnie intrygi. Ostatecznie Elżbieta wytoczyła jej proces i skazała ją za zdradę stanu. Jako przywódca katolickiej Europy król Hiszpanii Filip II, mąż Marii, przyrodniej siostry Elżbiety, stanowił zagrożenie dla protestanckiej Anglii. Knuł liczne piski przeciwko królowej. PO egzekucji Marii, królowej Szkocji, Filip zdecydował się zaatakować Anglię. W 1588 r. wysłał Wielką Armadę składającą się ze 130 okrętów z 20 tysięcy żołnierzy na pokładzie. Hiszpańska flota została pokonana w kilku bitwach przez siły angielskie na wodach kanału La Manche. Sztorm zmusił pokonanych Hiszpanów do odwrotu. Francis Drake był pierwszym Anglikiem, który odbył podróż dookoła świata. Dokonał tego w latach 1577-80 na statku zwanym "Golden Hind". Odegrał kluczową rolę w wojnie morskiej z Hiszpanią, pokonując jej armadę w porcie Kadyks w 1587 r. Później stoczył jeszcze kilka mniejszych bitew, broniąc swej ojczyzny do ostatniej chwili. Zmarł u wybrzeży Panamy w 1596 r. Elżbieta stworzyła bardzo wyraźny wizerunek własnej osoby, obierając jako swoje godło Feniksa. "Klejnot Feniksa" z około 1574 roku przedstawia popiersie Elżbiety; na drugiej stronie widnieje mityczny Feniks powstający z popiołu. Niezamężna królowa - Elżbieta spędziła całe swoje życie otoczona przez wielu adoratorów, jednak nigdy nie wyszła za mąż. O jej rękę ubiegali się najważniejsi władcy ówczesnej Europy, jednak bardziej interesowało ich jej królestwo niż ona sama. Dlatego też, Elżbieta zasłynęła jako królowa - dziewica. Brak męża nie przeszkadzał jej jednak w prowadzeniu polityki silną ręką. Duży nacisk kładła również na kulturę, jak i sztukę - za jej czasów nastąpił wielki rozwój teatru który nazywany był później elżbietańskim.