Jaskra ,Zaćma, Odklejenie siatkówki
Jaskra ,Zaćma, Odklejenie siatkówki
SPIS TREŚCI:
1.JASKRA
2. ZAĆMA
3. ODKLEJANIE SIATKÓWKI
1.JASKRA
Jaskra to schorzenie oczu, które doprowadza do trwałego uszkodzenia nerwu wzrokowego. Przyczyną owej choroby jest wzrost ciśnienia śródgałkowego, na co składa się szereg czynników. Na jaskrę cierpi około 67 milionów ludzi na całym świecie w tym ok. 700 tys. w Polsce, szacuje się, że aż 6 milionów w wyniku tej choroby jest całkowicie niewidomych.
Przyczyny
Dokładne przyczyny powstawania choroby nie są do końca wyjaśnione. Choroba ta doprowadza w efekcie do zaniku nerwu wzrokowego, a to z kolei do całkowitej utraty wzroku. Obecnie uważa się, że istnieją dwie główne przyczyny zaniku nerwu wzrokowego. Pierwsza z nich polega, jak już zostało wspomniane, na podwyższeniu ciśnienia śródgałkowego. Powodowane jest to działaniem cieczy wodnistej, która nie mogąc opuścić gałki ocznej gromadzi się w oku, co z kolei wywołuje wzrost ciśnienia wewnątrz oka. Ucisk, jaki wywiera ono na nerwy wzrokowe w konsekwencji powoduje ich obumieranie i utratę wzroku.
Druga przyczyna nie ma związku z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym, ale jest równie groźna. Naczynia krwionośne znajdujące się w obrębie gałki ocznej dostarczają krew do nerwów wzrokowych. Jeśli są one zwężone lub przepływ krwi wewnątrz nich jest w jakikolwiek sposób utrudniony, nie są w stanie doprowadzić odpowiedniej ilości krwi. Konsekwencją tego jest obumieranie nerwu wzrokowego, co w efekcie również prowadzi do ślepoty.
Czynniki ryzyka
Istnieje szereg różnych czynników mających wpływ na rozwój owej choroby. Należą do nich między innymi:
- wiek (szczególnie narażone na rozwój owej choroby są osoby po 35 roku życia, prawdopodobieństwo zachorowania rośnie wraz z wiekiem)
- dziedziczność (grupę o podwyższonym ryzyku stanowią osoby, których krewni chorowali na jaskrę, osoby te powinny badać się co najmniej raz w roku),
- zbyt intensywnie leczone nadciśnienie krwi,
- rasa,
- niskie ciśnienie krwi,
- cukrzyca,
- zaburzenia gospodarki tłuszczowej,
- oraz krótkowzroczność powyżej -4.0,
i wiele innych.
Symptomy
Głównymi objawami jaskry są: obniżenie ostrości wzroku i znaczne ograniczenie pola widzenia.
Pogorszenie widzenia, a szczególnie jego ostrości i zmniejszenie obszaru widzialnego ma związek z tzw. kątem przesączania. U o 80 proc. chorych stwierdza się tzw. szeroki kąt przesączania. W tej postaci choroby ciecz wodnista znajdująca się wewnątrz gałki ma trudności z opuszczeniem gałki ocznej. Wywołany tym wzrost ciśnienia postępuje bardzo powoli i może trwać latami. Owa postać jaskry może nie ujawniać żadnych objawów przez wiele lat aż do momentu całkowitego zniszczenia nerwów wzrokowych. Ograniczenie obszaru widzialnego rozpoczyna się na obwodzie pola widzenia i w początkowej fazie może być niedostrzegalne. Z czasem pole widzenia coraz bardziej się zawęża aż do całkowitej utraty wzroku.
U 20 proc. chorych na jaskrę rozpoznaje się tzw. zamykający się kąt przesączania. U chorych z tą odmianą choroby objawy są nagłe i mogą występować gwałtowne bóle głowy z towarzyszącymi im bólami oczu oraz zamgleniami widzenia. Podczas wzrostu ciśnienia wewnątrz gałki ocznej mogą występować zaburzenia ostrości widzenia, gdy ciśnienie spada ostrość wzroku poprawia się. Choroba ta w konsekwencji doprowadza do całkowitego pogorszenia widzenia i ślepoty.
Leczenie
Przede wszystkim należy pamiętać, że jaskra jest chorobą nieuleczalną. Upośledzenie widzenia, które już nastąpiło nie może zostać cofnięte. Jednak odpowiednio wczesne rozpoznanie choroby daje duże szanse na zatrzymanie dalszego jej rozwoju.
Celem leczenia jaskry jest powstrzymanie postępu choroby, a konkretnie niszczenia nerwu wzrokowego. W jaskrze z otwartym kątem przesączania stosuje się tzw. betablokery, czyli specjalne krople do oczu
2.ZAĆMA
Zaćma - choroba oczu prowadząca do zmętnienia soczewki, jest jedną z przyczyn ślepoty, występuje głównie u osób starszych po 60 roku życia.
Zaćma wrodzona
Zaćma wrodzona - zaćmienie soczewki występuje już w momencie urodzenia, występuje jako:
· Zaćma warstwowa, okołojądrowa - rozwija się w warstwie położonej obwodowo względem jądra zarodkowego, a zaćmienia biegnące współśrodkowo leżą w obrębie jądra płodowego; zaćmienie jest mniej wysycone w centrum, stąd upośledzenie widzenia jest tylko częściowe, obwód soczewki jest przejrzysty; jest ona najczęściej spotykaną odmianą jaskry wrodzonej,
· Zaćma jądrowa
· Zaćma całkowita - które uniemożliwiają prawidłowe widzenie plamkowe i powodują brak możliwości rozwoju zdolności widzenia u noworodka; powstaje wtórne niedowidzenie przy obustronnej zaćmie całkowitej rozwija się oczopląs i zez,
· Zaćma torebkowa przednia i tylna;
· Zaćma biegunowa,
· Zaćma błoniasta - pojawia się wtedy, gdy w pierwszym okresie życia dochodzi do przerwania ciągłości torebki soczewki i wchłonięcia się jej mas.
Podstawowym objawem zaćmy wrodzonej całkowitej jest biała źrenica. Drugim objawem, charakterystycznym dla niewidzących dzieci jest odruch palcowo-oczny. Polega on na uciskaniu przez niemowlę oczu.
Zaćma wrodzona częściowa może być rozpoznana dopiero u kilkuletniego dziecka, gdy upośledza widzenie w szkole, lub też, gdy jej rozwój postępuje w wieku późniejszym.
Zaćma nabyta
Zaćma nabyta, którą w zależności od stopnia zaawansowania dzielimy na:
· Zaćma początkowa - występuje zmętnienie na obwodzie soczewki
· Zaćma zaawansowana - zamglenie obejmuje całą soczewkę powodując upośledzenie wzroku
· Zaćma niedojrzała - zamglenie powoduje ślepotę
· Zaćma dojrzała - występuje całkowite zamglenie soczewki
· Zaćma pęczniejąca - soczewka chłonie wodę i dlatego pęcznieje
· Zaćma przejrzała - włókna soczewki ulegają stopniowemu upłynnianiu, powodując przesunięcie się jądra soczewki w dół. Upłynnione masy soczewki mogą jednak spowodować zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego lub zapalenie wszystkich tkanek wewnątrz oka które może spowodować nieodwracalną ślepotę.
Objawy
· Występuje przymglone widzenie, aż do całkowitej utraty wzroku
· Zaburzenia w ocenie odległości
· Pogorszenie ostrości wzroku
· Zez lub oczopląs (u dzieci)
· Zaburzenia w poruszaniu lub samoobsłudze (u starszych)
Zaćma może być jedno lub obustronna. Zaćmę jednostronną łatwo przeoczyć lub zbagatelizować.
Leczenie zaćmy
Zaćmę możemy leczyć tylko operacyjnie przez wszczepienie nowej soczewki. Wskazania do tego typu leczenia są zależne od stopnia obniżenia ostrości wzroku; jeśli jest większa od 0,3 nie daje to podstaw do stworzenia stanu pooperacyjnej bezsoczewkowości, wraz ze wszystkimi konsekwencjami, jakie niesie korekcja optyczna i brak akomodacji.
Dawniej zabieg polegał na całkowitym usunięciu starej, zmętniałej soczewki i umieszczeniu nowej sztucznej, jednak po zabiegu pacjent miał wysoką nadwzroczność, co klasyfikowało go do korzystania z bardzo grubych szkieł korekcyjnych .Dziś usuwa się tylko przednią część soczewki lub rozbija się zmętniałe jej części i w środek wszczepia się nową soczewkę, co nie powoduje już tak wysokiej nadwzroczności.
Z optycznego punktu widzenia najlepszą metodą korekcji bezsoczewkowości jest wszczepienie sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej, która uzupełnia zmniejszoną moc układu optycznego oka. Moc łamiąca tej soczewki powinna być dobrana w każdym przypadku na podstawie obliczeń tak, aby uzyskać miarowość oka. Moc wszczepianej soczewki zależy również od jej umiejscowienia w oku; w przedniej bądź tylnej komorze. Oko, które było normowzroczne i posiada przeciętnie długą oś, wymaga na ogół wszczepu o mocy +19, +21,0 D. Stan po wszczepieniu sztucznej soczewki nosi nazwę pseudophakia.
Coraz bardziej popularne staje się zastąpienie korekcji okularowej, soczewkami kontaktowymi. Takie rozwiązanie niesie ze sobą wiele korzyści, a do najważniejszych należy możliwość patrzenia obuocznego nawet przy dużej różnicy ostrości wzroku w oczach, poszerzenie pola widzenia, zmniejszenie światłowstrętu, uczucie lekkości i, co jest również bardzo ważne, korzystniejszy wygląd.
Pacjent po zabiegu musi uważać na wzrost ciśnienia w gałce ocznej np. nie wykonywać ciężkiej pracy i energicznie wykonywać skłonów.
3.Odklejanie siatkówki
Odklejenie (odwarstwienie) siatkówki - zanika część obrazu. Osoba w tym miejscu widzi cień. Wokół cienia często występują jasne błyski światła lub czarne punkty. W zależności od obszaru odklejonej siatkówki możliwe jest pogorszenie wzroku lub całkowita utrata zdolności widzenia
Natomiast odklejanie się siatkówki to poważny problem-ale nie nastąpi to w wyniku samego wysiłku na treningu-tylko w wyniku wstrząsów. Jeśli ktoś ma tendencje do odklejania się siatkówki-może ćwiczyć sztuki walki-ale POWINIEN UNIKAĆ styli uderzanych-A ZWŁASZCZA BOKSU(oraz już spoza SW-nie powinien profesjonalnie np. grac w piłkę nożną)
Gdy głowa podlega wstrząsom(po ciosie pięścią czy-jeszcze gorzej-kolanem) -siatkówka może się łatwo odkleić.
Samo odklejenie się siatkówki nie jest problemem-ale budowa oka ma pewną wade-siatkowka odklejona raz będzie się odlepiać do końca-i można stracić zupełnie wzrok w danym oku(będziesz widział-ale zupełnie nieostro-jak "przez mgłę”bo odlepiona siatkówka będzie w złym miejscu-i promienie skupiane przez rogówkę i soczewkę nie będą się skupiać na niej-tylko niejako-ZA nią-co uniemożliwi poprawne widzenie).