Recenzja czasopisma wychowanie na codzien nr 2-3/2002 oraz forum oświatowe

Miesięcznik ?Wychowanie, na co dzień? założony w 1993 roku. Przez Toruńską Fundację Edukacyjną przy UMK, adresowany jest do nauczycieli, wychowawców i rodziców. Zamieszczane artykuły poświecone są: aktualnym problemom praktyki nauczania i wychowania, problemom pedagogiki specjalnej, psychologicznym problemom wychowania, teorii i praktyce pracy socjalnej. Publikowane są również omówienia i recenzje piśmiennictwa pedagogicznego, opisy i relacje z eksperymentów edukacyjnych. Każdy numer czasopisma zawiera wkładkę metodyczną z konspektami lekcji przedmiotowych oraz innymi materiałami pomocnymi w praktyce pedagogicznej.

Wybrany przeze mnie do opisania nr.2-3 ?Wychowania, na co dzień? zawiera: problemy funkcjonowania szkoły, edukacja kulturalna i regionalna, metody nauczania i wychowania, edukacja ekologiczna, wychowania przedszkolne, teoria i praktyka pracy społecznej, problemy pedagogiki specjalnej, z doświadczeń pedagogicznych, lektury stare i nowe, wkładka metodyczna.

Pierwsze, co mnie zaciekawiło w tym miesięczniku to, że jest napisany zrozumiale dla pospolitego czytelnika. Ciekawie opisane problemy, jaki i zarówno ich rozwiązanie ze strony redaktorów prowadzących ten miesięcznik. Najbardziej za ciekawił mnie artykuł Aleksandra Janik pt. ?Stopnie rzetelne i wiarygodne!? A dlaczego nie??
Doktor, Janik porusza w tym artykule system oceniania po przez nauczycieli, jaki i egzaminatorów. Opisuje system, który tak do końca nie jest skuteczny w ocenianiu. Podaje przykład błędnego oprogramowania komputera oraz,egzaminatora, który sprawował opiekę nad tym programem. Wyniku błędnego oprogramowania zamiast 60 osób przyjęto na studia 308 osób. Wynika z tego, iż najpierw dano studenta nadzieję na to, że mogą studiować a po roku udowodniło im, że ulegli złudzeniu.W każdym egzaminie nie bierze tylko udział uczeń, ale zarówno egzaminator, który jednak nie ostaje oceny. Doktor opowiada jak sam czasem jest zaskoczony wynikami egzaminu stwierdza ze ocenia nie zależy tylko od treści, ale też od tego, w jakim był samopoczuciu student, jaki i za równo sprawdzający prace. Radził studentom, że maja ocenić swoją znajomość do przedmiotu?, jeśli jesteś w pełni przekonany, że Twoja własna ocena jest prawdziwa, a nie ta egzaminująca to ją przymnij ? w ten sposób Janik łagodził swoje wątpliwości, co do oceny studenta. Zarazem stwierdza, że ocena ucznia, który bezbłędnie odpowie na pytania a uczniem, który w ogóle nie odpowie jest jedno znaczna, że w pierwszym przypadku uczeń dostaje najwyższą a drugi najniższy stopień w skali ocen szkolnych. Największy problem do oceny sprawią mu uczniowie, którzy są po między tymi dwoma przypadkami w tych przypadkach pojawiają się najczęściej błędy w ocenie. Błędy te sprawiają, że pomiędzy stopniem wystawionym a stopniem należnym było trzeba wstawić znak ą.Aby miedzy wystawionym i prawdziwym stopniem można było postawić znak równości, trzeba uwzględnić błędy oceniania będącym sumą błędu systematycznego oraz błędu przypadkowego. Tego rodzaju ocena nie można również wykluczyć w ocenianiu szkolnym, chociaż jest ona mniej prawdopodobne. Doktor uważa, że błędy systematyczne oraz błędy przypadkowe zwiększają albo zmniejszają stopień lub liczbę punktów otrzymanych przez ucznia w stosunku do prawdziwego stopnia lub prawdziwej liczby punktów, którą powinien otrzymać. Janik stwierdza, że błędy systematyczne w stopniach szkolnych mogą zostać wyeliminowane a błędy przypadkowe zmniejszone.

Pragnę zwrócić uwagę zarówno na artykuł Aliny Arciszewska-Binnebesel pt. ?Refleksja nauczyciela z pracy z dziecmi upośledzonymi umysłowo uzdolnionymi plastycznie?

Pani Alina opowiada w tym artykule o pracy z dziecmi, młodzieżą oraz z ludźmi dorosłymi o upośledzeniu w stopniu równym i umiarkowanym. Swoja prace zaczynała w fundacji ?Brata Alberta?. Na studiach podyplomowych odkryła, że ludzie upośledzeni w środowisku sprzyjającym mają zdolności do rozwinięcia zdolności plastycznych oraz manualnych. Po studiach podjęła prace w szkole podstawowej specjalnej jako nauczyciel plastyki i techniki. W tę prace wprowadziła ją koleżanka będąca doskonałym nauczycielem. Obserwując prace koleżanki na uczuła się staranności powolności i systematyczności. Pracuje wraz z uczniami nad wykonywaną pracą często to nie daje jednak rezultatów.Efekt nie udanych eksperymentów na suwa jej częste pytanie:, ?dlaczego nie potrafię? ?W ten sposób uczniowie uczą się analizy przebiegu własnej pracy oraz jej oceny. Stwierdza, że ludzie ?zdrowienie postrzegają talentu plastycznego, który posiadają ludzie z mniejszy ilorazem inteligencji to takich ludzi należą osoby upośledzone umysłowo. Uważa, że u takich ludzi nie gra roli inteligencja tylko odrębnej strefy podświadomości, intuicji. Pani Alina stwierdza fakt, że sztuka jest jedyna dziedzinę gdzie osoby te mogą dorównać pełnosprawnym rówieśnika. Sztuka gra tu role trapi- pobudzając zmysły i procesy poznawania,i podnosząc poczucie własnej wartości, co pozwala na naukę, która przekształca się w nawyki spożytkowania wolnego czasu. Dzieci i młodzież upośledzone umysłowo uczęszczające do szkoły, w której pracuje pochodzą z rodzin nie zaradnych wychowawczo. Dzieci bardzo często biorą wzorce z rodziców ze środowiska, które je otacza. Twóczośc osób upośledzonych jej zdaniem pomoże im świadomie spojrzeć na rzeczywistość. Zauważyła, że po przez sztukę dzieci te rozładowywują swą agresje i demoralizacje. Dążeniami nauczycielki było przyłożenie własnej pracy do dalszego kształcenia po przez sztukę ludową z dołączonymi do tego procesu ręko dzieła, które pozwalały za proponować na inny sposób spędzania wolnego czasu niż przedstawiał im to społeczeństwo. Po przez wprowadzenie przez nauczycielkę oraz grono pedagogiczne sztuki ludowej pozwoliło na rozwiniecie dalszych uzdolnień, co dawało efekt usamodzielnienia przez dziecko.Proste formy pozwalają na w miarę szybkiego opanowania technik za tym idzie umożliwiają podnoszenie poziomu pozytywnej samoakceptacji i realizacji siebie w przyjętych w społeczeństwie formach zachowania.

Forum oświatowe 1996.

Geneza Forum
Forum powstało w 1991 r. Nawiązywało do form i koncepcji dyskutowanych
i wypracowanych przez warszawską Oświatę Niezależną w latach 1980-1981.
W szczególności do inicjatyw podejmowanych wcześniej przez:
Pismo dla nauczycieli ?Rozmowy?,
Zespół Oświaty przy Ośrodku Badań Społecznych Regionu Mazowsze,
Klub Oświaty,
Ośrodek Twórczego Wychowania
Zespół nauczycieli i wychowawców związanych z programem ?Szkoła jako środowisko wychowawcze?.
Pierwsze spotkania Forum, na które zapraszano imiennie osoby współtworzące warszawską Oświatę Niezależną, były kontynuacją przerwanego dialogu na temat edukacji.
Duży wpływ na omawiane podczas Forum propozycje dotyczące programów kształcenia i wychowanie w szkołach miały doświadczenia I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie.
W późniejszej działalności Forum więcej uwagi poświęcano zagadnieniom warszawskiej oświaty, zawsze jednak w powiązaniu z ogólnymi problemami polskiej edukacji.
Osobą prowadzącą spotkania Forum był najczęściej warszawski kurator oświaty Włodzimierz Paszyński, wcześniej nauczyciel związany z Oświatą Niezależną i podziemnym pismem oświatowym ?Tu, Teraz? oraz współorganizator I Społecznego LO.

Okres działalności Forum
Warszawskie Forum Oświatowe rozpoczęło działalność w czerwcu 1991 r.
Okres największej aktywności Forum, to pierwsze pięć lat, do roku 1995 włącznie, kiedy współtworzą je i wspierają kurator oświaty w Warszawie Włodzimierz Paszyński oraz wicekurator Irena Dzierzgowska. Od roku 1996 spotkania Forum odbywają się mniej regularnie.

Od czerwca 1991 r. do lutego 2006 odbyły się 43 spotkania Forum. Częstotliwość spotkań w poszczególnych latach przedstawia poniższe zestawienie:

1991 6 1996 2 2001 1
1992 11 1997 1 2002 3
1993 7 1998 2 2003 0
1994 4 1999 0 2004 0
1995 5 2000 0 2005 0

Miejsca spotkań Forum
Spotkania Forum odbywały się przeważnie w Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej im. Komisji Edukacji Narodowej, znanej, warszawskiej placówce oświatowej, mieszczącej się na Starym Mieście, przy ul. Jezuickiej 4.
Spotkania Forum mogły się odbywać w SCEK dzięki uprzejmości dyrektora tej placówki Janusza Kłonieckiego oraz wicedyrektora Wojciecha Feliksiaka.
Niektóre, okolicznościowe spotkania Forum odbywały się w innych miejscach.
Dwa spotkania, podczas których prezentowano innowacyjne rozwiązania w szkołach średnich odbyły się w liceach ogólnokształcącym:
W I Społecznym Liceum Ogólnokształcącym przy ul Bednarskiej,
W XIX Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie przy ul Zbaraskiej
Dwa spotkania o charakterze sesji naukowych zorganizowane we współpracy z Instytutem Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego odbyły się:
Centralnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli
Pałacu Kazimierzowskim na Uniwersytecie Warszawskim
Cztery spotkania odbyły się na Żoliborzu, w redakcji ?Gazety Szkolnej? przy ul Felińskiego 44.

Organizatorzy Forum
Organizatorem Forum było najczęściej Kuratorium Oświaty w Warszawie.
Niektóre spotkania były organizowane przez Kuratorium Oświaty oraz inne instytucje. I tak w organizacji:
Dwóch spotkań poświęconych wychowaniu młodzieży i tolerancji brała udział - Polska Ymca
Spotkania poświęconego prawom człowieka i prawom dziecka - Amnesty International, Grupa 2 Warszawa.
Spotkania poświęconego dzieciom zdolnym ? Specjalistyczna Poradnia Uniwersytet dla Rodziców Uniwersytet ? Centrum ds. Dzieci Zdolnych
Trzech spotkań poświęconych nowatorstwu pedagogicznemu, wychowaniu do demokracji oraz doskonaleniu nauczycieli ? Wydział Oświaty Gminy Warszawa ? Centrum (z tego dwa we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim)
Jednego spotkania poświęconego doskonaleniu nauczycieli ? Wydział oświaty Gminy Warszawa ? Centrum i Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie
Dwa spotkania poświęcone wychowawcom klas i zespołom wychowawczym w szkołach ? Ośrodek Metod i Szkoleń Psychospołecznych, specjalistyczna placówka doskonalenia nauczycieli oraz Departament Opieki i Profilaktyki Społecznej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli
Organizatorami czterech spotkań Forum były: Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu oraz redakcja ?Gazety Szkolnej?.
Organizatorem jednego spotkania Forum była Platforma SdPl -Edukacja XXI wieku

Zasady Forum
W latach 1991-1995 - wypracowane zostały zasady działalności Forum. Najważniejsze z nich zostały określone następująco:
Organizatorzy Forum identyfikują się ze społecznym nurtem reform oświatowych
i nawiązują do tradycji oświaty niezależnej.
Spotkania Forum mają charakter otwarty - poza nauczycielami mogą brać w nim udział osoby spoza oświaty, także rodzice, młodzież, dziennikarze, osoby zainteresowane danym problemem.
Każdy z uczestników Forum wypowiada się we własnym imieniu, niezależnie od instytucji, którą reprezentuje, dotyczy to także kuratorów i wizytatorów biorących udział w spotkaniach.
Organizatorzy Forum zapewniają uczestnikom poczucie bezpieczeństwa i warunki do dyskusji opartej na dialogu.
Na spotkania mogą być zapraszani imiennie honorowi goście Forum, eksperci specjalizujący się w omawianej dziedzinie, pedagodzy o uznanym dorobku.
O spotkaniach Forum informuje się w mediach związanych z oświatą, spotkania Forum odbywają się w dni wolne od pracy (najczęściej w soboty)
Tematyka spotkań obejmuje różne dziedziny i różne poziomy problemów oświatowych - od polityki oświatowej państwa do sytuacji ucznia.
Forum nie jest związane z żadną partią polityczną i nie jest trybuną polityczną. Szuka rozwiązań problemów oświatowych ponad podziałami politycznymi.
Spotkania Forum zazwyczaj planowane i starannie przygotowywane, organizuje się także w odpowiedzi na aktualne wydarzenia społeczne i oświatowe.
Formuła spotkań Forum ma charakter edukacyjny: plenarne dyskusje uzupełniane są spotkaniami w grupach problemowych, prezentacjami, kuluarami. Podczas każdego spotkania uczestnicy proponują wnioski. Dokumentuje się i upowszechnia dorobek Forum. W miarę możliwości na każde spotkanie przygotowuje się materiały edukacyjne w formie biuletynu Forum.
Dokumentacja Forum
Podczas spotkań uczestnicy Forum otrzymywali przeważnie materiały edukacyjne związane z tematyką dyskusji. Materiały te miały formę biuletynów (kilkunastu lub kilkudziesięciostronicowych). Zamieszczano w nich informacje i artykuły autorskie.
Do chwili obecnej w ramach Forum przygotowano 28 numerów biuletynów w postaci zszywek lub zeszytów. Egzemplarze tych biuletynów są dzisiaj dostępne w zbiorach Medioteki Edukacyjnej CODN.
Dokumentację czterech spotkań Forum, które zorganizował MENiS we współpracy z ?Gazetą Szkolną? stanowiły artykuły w tym czasopiśmie oświatowym.