Teatr współczesny -wstep płatny-Grają aktorzy i aktorki-mikrofony-czasem maski-w budynku Teatr starożytny-w anfiteatrze-wstęp wolny-brak mikrofonów zawsze maski-grali tylko mężczyźni proszę o najlepszę
Dużą rolę dla teatru współczesnego we Francji odegrał francuski aktor i reżyser André Antoine. W swej pracy inscenizatorskiej prezentował dramaty m.in. Lwa Tołstoja i Williama Szekspira. Uważał, że najważniejsza jest literatura, dlatego dbał, aby przedstawiana fabuła zgadzała się z pierwowzorem literackim. Dokładnie opracował ruch sceniczny (kładł nacisk na naturalność)Naturalizm w teatrze to kierunek rozwijający się na przełomie XIX i XX wieku w Europie. Zakładał on, że sztuka teatralna powinna stanowić iluzję rzeczywistości. Żeby tak się stało zaczęto stosować trójwymiarowe dekoracje, poruszane były problemy różnych warstw społecznych, a także wprowadzono styl gry aktorskiej przypominający naturalną rozmowę. W naturalizmie chodziło o to, by przedstawienia były podobne do życia codziennego.Dramat - wykształcił się w starożytnej Grecji, Tragedia – powstała z Dionizji Wielkich (czyli ze święta obchodzonego wiosną, na cześć boga Dionizosa) Komedia – powstała z Dionizji Małych (również święto na cześć boga Dionizosa, obchodzono je jesienią) Aktor na scenie teatru greckiego – po raz pierwszy aktora wprowadził w 543 r p.n.e. Tespis. Kolejnego, drugiego aktora dołączył Ajschylos, a trzeciego Sofokles. W ten sposób na scenie teatru greckiego występowało trzech aktorów. Grali oni w kolorowych maskach, które pokazywały nastrój i humor granej przez nich postaci.Początki teatru datuje się na ok. VI w p.n.e., w Grecji. Jednak prawdziwy początek teatru ma miejsce w czasach prehistorycznych i wywodzi się od obrzędowych tańców tamtejszej ludności. Teatr grecki miał charakter sakralny, ponieważ wywodził się od obrzędów na cześć greckiego boga wina i zabawy - Dionizosa.Pierwsze spektakle odbywały się tam gdzie mogło zebrać się jak najwięcej mieszkańców miasta i zobaczyć wielką inscenizację, np. na zboczach wzgórz. Miało to związek z ideą gracką, która głosiła zgodę z naturą. Spektakle te trwały od wschodu do zachodu słońca, kilka dni z rzędu. Miejsce, w którym odbywał się spektakl nazywano Amfiteatrem. Wyróżniano w nim: •Teatron – czyli miejsce dla publiczności •Orchestrę – czyli miejsce dla orkiestry •Proskenion – czyli miejsce gdzie grali aktorzy •Skene (grec. ,,buda’’) – czyli budynek z pięknymi kolumnami. Przechowywane były tu rekwizyty pTeatry greckie często mieściły się na obszarach skalistych, np. wzgórzach. Miały naturalne nagłośnienie. Centralnym miejscem była tu orchestra, na której znajdował się chór. Aktorzy grali na proskenionach, czyli na miejscach za orchestrą. Za proskenionem była skene, gdzie przebierali się aktorzy, a także przechowywane były rekwizyty do przedstawienia. Chór wchodził przez parodos.otrzebne do gry aktorom. Głównym elementem stroju aktorów były specjalne maski, które wyrażały emocje i nastroje granych przez nich postaci. Dodatkowo były one tak skonstruowane, aby natężyć dźwięk mowy aktora. Duże znaczenie miały również stroje w różnych kolorach (np. biała oznaczała postać dobrą, niewinną, w tragediach aktorzy byli ubrani na czarno natomiast w komediach w jaskrawe kolory). Istotne były także buty – drewniane koturny, które były bardzo wysokie (niekiedy nawet 80 cm), aby aktorzy byli lepiej widoczni przez publiczność. Aktorzy nosili także peruki (onkosy). TEATR WSPÓŁCZESNYImpresjonizm w teatrze to nowatorski kierunek rozwijający się w latach 20. we Francji. Kierunek ten zmierzał do kina nastroju i gry wyobraźni. Przedstawicielem impresjonizmu w teatrze był m.in. Louis Delluc Naturalizm w teatrze to kierunek rozwijający się na przełomie XIX i XX wieku w Europie. Zakładał on, że sztuka teatralna powinna stanowić iluzję rzeczywistości. Żeby tak się stało zaczęto stosować trójwymiarowe dekoracje, poruszane były problemy różnych warstw społecznych, a także wprowadzono styl gry aktorskiej przypominający naturalną rozmowę. W naturalizmie chodziło o to, by przedstawienia były podobne do życia codziennego.Po pierwszej wojnie światowej w krajach na Zachodzie spadło znaczenie reżysera podczas powstawania spektaklu. W Stanach Zjednoczonych w latach 20. ukształtowała się forma musicalu. We Francji aż do lat 60. popularne były sztuki bulwarowe. Na scenach teatrów Europy i Ameryki grano dzieła klasyków (np. Szekspira). Rozwijały się także nowe nurty – w Niemczech ekspresjonizm, a we Francji surrealizm. MIAŁAM TEN TEKST W PREZENTACJI. WYŚLĘ CI PREZKĘ NA PRIW OK?
