Prawa człowieka, konwencja genewska, Trybunał Sprawiedliwości w Hadze a łamanie konstytucji.

Życie człowieka jest jedną z najważniejszych wartości naszego świata. Jest dla nas wszystkich najcenniejszym darem i zarazem przesłaniem. Z dnia na dzień rodzą się nowe osoby na całym świcie. Nasza populacja sięga 6 mlr. Ludzi. Cały cykl opiera się na tym, że wszyscy umierają, aby naszej planety starczyło dla następnych pokoleń. Niewątpliwie życie ludzkie stanowi dla nas wszystkich ciekawą zagadkę.

W ciągu dziejów całej historii spotykamy się z różnymi formami traktowania ludzi. Człowiek, choć posiada swoje prawa za to, że jest człowiekiem, może w życiu wiele wycierpieć. My jako prawowici Obywatele III Rzeczpospolitej możemy żyć w spokoju. Zresztą jak wszystkie inne kraje europejskie oraz Amerykańskie. Gorszą sytuacje traktowania człowieka prezentują nam kraje trzeciego świata. Człowiek jest tam przymusowo wykorzystywany do pracy, są tam niegodziwe warunki życia wszystko jest poza normami normalnego obywatela. Podobna sytuacja jest w Afryce przynajmniej była, kiedy to w wieku XVIII i XIX łapano murzynów do siatek i wywożono do pracy bez ich zgody. Mamy tutaj istotny przykład poglądów rasowych na życie ludzi. Poprzez kolor skóry byli wykorzystywani i traktowani jak ludzie gorsi od nas. Jednym z najbardziej kontrowersyjnych sporów XX wieku był Holocaust oraz determinacja innych ludzi w europie. Wszystko to za przyczyną jednej osoby Adolfa Hitlera. Stwierdził, iż Państwo niemieckie jest za mała dla Rasy Aryjskiej, czyli dla nich i zaczął proces poszerzania Niemiec. Najbrutalniejszym faktem było ostre i bez warunkowe tępienie Żydów. Dla Hitlera oni byli rasa najgorszą i najbardziej chciał ich zniszczyć i tak się stało Żydów w Niemczech zginęło ok. sześciu milionów. W tym wypadku mamy do czynienia z celowym wytępieniem rasy założeniem było to, że oni są przyczyną wszelkiego zła. Dlatego właśnie zaraz po drugiej wojnie światowej zaczęto podejmować ostre kryteria dotyczące szacunku dla ludności w czasie jakichkolwiek działań zbrojnych.

Oto dokumenty, które utwierdzają nas w tym co zostało uczynione w celu realizacji tego też planu.
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych
(Nowy Jork, 16 XII 1966 r.)
Protokół Fakultatywny do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych
(Nowy Jork, 16 XII 1966 r.)
Drugi Protokół Fakultatywny do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskiego i Politycznego
w Sprawie Zniesienia Kary Śmierci
(Nowy Jork, 15 XII 1989 r.)
Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych
(Nowy Jork, 16. XII. 1966 r.)
Międzynarodowa Konwencja w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej
(Nowy Jork, 07.III.1996 r.)
Konwencja w Sprawie Zakazu Stosowania Tortur oraz innego Okrutnego Nieludzkiego
lub Poniżającego Traktowania albo Karania
(10.XII.1984 r.)
Konwencja o Prawach Dziecka
(20.XI.1989 r.)
Konwencja w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet
(18.XII.1989 r.)
Protokół Dodatkowy do Konwencji w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet
(10.XII.1999 r.)
Konwencja Dotycząca Statusu Uchodźców (Nowy Jork, 28.VII.1951 r.)

Wszystkie wyżej wymienione fakty i dokumenty stwierdzają zaangażowanie władz wyższych w role sprawowania władzy nad ludźmi. Dało to nam czysty obraz prawa, którego należy przestrzegać pod nadzorem więzienia.

Chciałbym teraz przedstawić krótką historię praw człowieka. Gdzie powstały, jaki był ich los , przez kogo zostały wprowadzone itd.
Jeszcze na początku XX wieku uznawanie praw człowieka leżało w gestii poszczególnych państw. Nie istniał żaden uniwersalny i prawnie wiążący katalog praw człowieka. Dopiero II wojna światowa skłoniła zwycięzców do podjęcia próby utworzenia międzynarodowego forum rozmów, aby wspólnymi siłami sprostać wyzwaniom powojennej rzeczywistości, ale przede wszystkim, aby nie dopuścić do powtórzenia błędów historii w przyszłości. Owym forum dyskusyjnym stała się Organizacja Narodów Zjednoczonych. Na Konferencji w San Francisco, gdzie 26 czerwca 1945 roku podpisano Kartę Narodów Zjednoczonych, blisko 40 organizacji pozarządowych zaapelowało o poświęcenie większej uwagi przestrzeganiu praw człowieka. Karta Narodów Zjednoczonych stanowi, iż ludy Narodów Zjednoczonych są zdecydowane między innymi: "chronić następne pokolenia przed klęską wojny" oraz "przywrócić wiarę w podstawowe prawa człowieka". Artykuł 1 Karty głosi, że jednym z celów Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie dążenie do osiągnięcia międzynarodowej współpracy w "popieraniu praw człowieka oraz zachęcaniu do poszanowania tych praw i podstawowych wolności dla wszystkich bez względu na różnice rasy, płci, języka lub wyznania ". Treść artykułów Karty ma moc prawa międzynarodowego, a więc jest dokumentem prawnie wiążącym jego strony. Zawarte w Karcie zobowiązania wszyscy członkowie Narodów Zjednoczonych powinni wypełniać w dobrej wierze. Szczególnie godne uwagi jest przyjęcie zasady bezwarunkowego poszanowania praw człowieka oraz daleko idąca współpraca z Narodami Zjednoczonymi i innymi państwami w tym zakresie. Karta nie wyszczególnia praw człowieka i nie zawiera żadnych wyraźnych wskazówek odnośnie włączenia jej postanowień do krajowego porządku prawnego państw - członków. W 1946 roku, Narody Zjednoczone utworzyły w obrębie swojego systemu Komisję Praw Człowieka, główne ciało legislacyjne dospraw praw człowieka i organ pomocniczy Rady Gospodarczej i Społecznej. Pierwotnie Komisja składała się z 18 państw-członków; obecnie liczy 53. Odbywa corocznie regularne sesje w Genewie w celu omówienia najważniejszych problemów, kodyfikacji międzynarodowych norm oraz tworzenia zaleceń dla rządów państw - członków. Aktywną rolę w tym procesie odgrywają organizacje pozarządowe. Nowo powstała Komisja, pod przewodnictwem Eleonory Roosevelt (USA), aktywistki w dziedzinie praw człowieka oraz wdowie po byłym prezydencie USA Franklinie Roosevelcie, podjęła się zdefiniowania praw człowieka i podstawowych wolności. Współautorami projektu byli Rene Cassin (Francja), Charles Malik (Liban), Peng Chun Chang (Chiny), Hernan Santa Cruz (Chile), Alexandre Bogomolov/Alexei Pavlov (Związek Radziecki), Lord Dukeston/Geoffrey Wilson (Wielka Brytania), William Hodgson (Australia) i John Humphrey (Kanada).

Tak jak napisałem o historii praw człowieka, chciałbym również teraz zamieścić krótką notatkę o funkcjach i założeniach Trybunału Sprawiedliwości w Hadze. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości z siedzibą w Hadze jest organem sądowniczym ONZ. Został ustanowiony podczas konferencji w San Francisco 26 czerwca 1945 roku. Zastąpił on Stały Trybunał Sprawiedliwości Ligi Narodów. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości składa się z 15 niezależnych sędziów. Wyboru sędziów, z listy osób wyznaczonej przez grupy narodowościowe Stałego Trybunału Arbitrażowego, dokonuje bezwzględną większością głosów Zgromadzenie Ogólne i Rada Bezpieczeństwa podczas głosowania przeprowadzanego w każdym z tych organów osobno. Kadencja sędziego Trybunału trwa 9 lat, z tym, że co 3 lata zmieniana zostaje 1/3 składu sędziowskiego. Pracami Trybunału kierują, wybierani przez członków Trybunału na 3 lata, prezes, którym obecnie jest Robert Jennings [od 1995] i wiceprezes. Do kompetencji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości należy rozstrzyganie sporów międzynarodowych, wydawanie opinii doradczych dla organów ONZ i innych organizacji międzynarodowych oraz zarządzeń. Wydawane przez niego wyroki są dla stron ostateczne.

Tak jak widać powyżej trybunał sprawiedliwości pełni bardzo ważną jak i zarazem odpowiedzialną rolę. Jako organ sądowniczy O.N.Z jest odpowiedzialny przed nim za wszystkie wykroczenia. Osądza oskarżonych za winy i nakłada odpowiednią karę. Trybunał ten sprawiedliwe rozpatruje każdą kwestie dotyczącą spraw człowieka.

W mojej pracy chciałbym tez zamieścić pewne informacje dotyczące konwencji genewskiej ile ma punktów, jakie są jej działy.
Konwencje Genewskie z 12 sierpnia 1945r, o ochronie ofiar wojny:
I Konwencja Genewska - o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych na lądzie.
II Konwencja Genewska - o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu.
III Konwencja Genewska - o traktowaniu jeńców.
IV Konwencja Genewska - o ochronie osób cywilnych podczas wojny.
Konwencje Genewskie obowiązują:
1. W każdym przypadku, gdy toczą się działania wojenne - niezależnie od tego czy wojna została wypowiedziana, czy nie,
2. We wszystkich okolicznościach, bez względu na kwalifikację konfliktu zbrojnego przez jego uczestników (wojna obronna, napastnicza, sprawiedliwa bądź niesprawiedliwa itp.),
3. wszystkie państwa, a także wtedy, gdy jedno z państw zaangażowanych w konflikcie nie jest stroną Konwencji,
4. W przypadku okupacji, nawet, jeśli nie napotyka ona zbrojnego oporu.
Konwencje Genewskie zapewniają ochronę ofiarom konfliktów zbrojnych:
1. Mają zastosowanie od momentu rozpoczęcia działań zbrojnych do chwili ostatecznej repatriacji (powrotu do poprzedniego miejsca) osób podlegających ochronie,
2. Osoby chronione nie mogą zrzec się przysługującej im ochrony prawnej,
3. Zabronione są represalia (działania odwetowe) przeciwko osobom i dobrom chronionym przez Konwencje Genewskie,
4. Postanowienia Konwencji Genewskich stosuje się pod kontrolą mocarstw opiekuńczych lub Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża.
I Konwencja Genewska - o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych na lądzie,
II Konwencja Genewska - o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu,
ZASADA: uczestnicy działań zbrojnych wyłączeni z walki wskutek zranień lub choroby oraz rozbitkowie na morzu, jeżeli nie podejmują wrogich działań, powinni być traktowani w sposób humanitarny.

Przedstawiony dokument podaje nam dokładnie, jakie są wymaganie konwencji. Z roku na rok wprowadzano zupełnie nowe punkty dające szeroki obszar działania dokumentu. Jak sami widzimy po II Wojnie Światowej sankcje zostały surowo zmienione i zaczęto myśleć o roli człowieka na froncie. Takie działania pomogły uratować setki osób w późniejszych dziejach XX wieku. Wprowadzenie czerwonego krzyża w życie codzienne dało wiele nowych i przydatnych cech. Pomoc rannym i chorym na polu walki dzięki tej organizacji została wzmożona. Przez to wiele żołnierzy wyszło z wojny cało.

Jednym z gorszych zagadnień, które zostało do omówienia jest mianowicie łamanie tego typu praw na terenie Polski i na Świecie. Deklaracja zostaje łamana, niestety tak i to wiele razy, również przez wojsko, ale i nie tylko. Jak to jest możliwe, aby człowiek traktowany był w ten sposób. Poniższe przykłady utwierdzą nas w przekonaniu, że zachowanie to było bardziej podobne do zwierzęcego niż ludzkiego, jak również, że prawo w niektórych państwach jest jeszcze na bardzo niskim poziomie. Oba przypadki związane są z natarciem wojska na niewinnych ludzi wiodących spokojne życie. Dokładnie rzecz biorąc jest klika wojen będących w niedawnej naszej historii. Pierwszą z nich jest wojna w Wietnamie. Ukazuje nam idealnie dramat zwykłych ludzi napadniętych przez wojska wroga. Konflikt ten trwa od 1965 – 1973 roku i pochłonął wiele niewinnych ofiar. W Wietnamie amerykańskie siły zbrojne wprowadziły nowoczesne uzbrojenie. Podczas nalotów dywanowych zastosowali m.in. specjalne bomby rozrywające tzw. bomby klkowe i ananasowe, które zrzucali na gęsto zaludnione tereny. Nieregularny (ostry) kształt odłamków powodował rozległe i bardzo ciężkie uszkodzenia ciała. Amerykańskie lotnictwo stosowało też specjalne bomby zapalające (napalmowe). Podejmując próby ostatecznej likwidacji komunistycznego "Vietkongu" Amerykanie przeprowadzili operację "serach and destroy”, co znaczy znajdź i zniszcz. By oczyścić wielkie obszary dżungli, będące obszarem działania grup partyzanckich lub by zniszczyć plony, na szeroką skalę stosowali chemiczne środki trujące. Tylko w 1970 r. zniszczono w ten sposób ok. 550,000 akrów pól uprawnych. 16 Marca 1968 roku Amerykanie dokonali masakry na mieszkańcach południowowietnamskiej wioski My Lai. Zamordowali 570 osób. Po tym wydarzeniu wioska My Lai stała się symbolem okrucieństwa i brutalności wojny Wietnamskiej, która pochłonęła ogromną liczbę ofiar. Do tej pory ciąży na nich wielka odpowiedzialność za ten brutalny czyn.

Do podobnych konfliktów dochodziło także w wielu innych krajach do najbardziej znanych należą. Wojna w byłej Jugosławii, Irlandia Północna bojówki terrorystyczne, Kurdystan, Kuwejt, konflikt Koreański oraz interwencja Libańska.

W naszym kraju, choć demokratyczno – kapitalistycznym dochodzi również do łamania prawa ludzi. Dokładniej mamy tutaj do czynienia z agresją domową. Przemoc w rodzinie jest jednak najbardziej rozpowszechnionym zjawiskiem w naszym społeczeństwie, spośród wszystkich rodzajów znęcań. Objawia się często biciem żony, dzieci, lub na odwrót. Często ten temat jest zamknięty osoby pokrzywdzone boją się o tym mówić na forum. Trwa to długo i potem dopiero, gdy ktoś zauważy jest to brane pod uwagę. Patologie społeczne są niewątpliwie przyczyna takich nastrojów Alkoholizm, przemoc domowa, narkotyki znęcanie fizyczne i psychiczne. Tak wygląda, jeżeli chodzi o dom. W państwie polskim najcięższym okresem był stan wojenny. Wtedy właściwie były naruszone dobra wszystkich obywateli. Dużo ludzi straciło życie a Milicja obywatelska i inne oddziały polskiej służby nie miały żadnego poszanowania ludzkiej godności.

Podsumowując dla każdego z nas wolność jest najważniejsza. Bez niej czujemy się w sytuacji zagrożenia bardzo nie komfortowo. Daje nam wiele przydatnych zalet, które jesteśmy w stanie wykorzystać. Moja praca miała na celu przedstawienie kilkunastu dokumentów, które są odpowiedzialne i za nasze prawa i za to, że powinniśmy czuć się bezpiecznie. Łamanie praw jest najgorszą i najbardziej brutalną rzeczą jaka może być. Ci, którzy to robią nie mają szacunku do rasy ludzkiej. W naszych rękach leży to, aby te prawa były przekazywane z pokolenia na pokolenie i nigdy nie zostały zniesione. Tego skutkiem mogłaby być zagłada całej planety. Przestrzegajmy ich a na pewno zyskamy wiele.