Kazimierz III Wielki.
Ostatni z Piastów na tronie położył ogromne zasługi dla zespolenia ziem polskich poprzez stworzenie nowego systemu administrowania państwem, ujednolicenie ustawodawstwa i sądownictwa oraz zorganizowanie siły zbrojnej opartej na pospolitym ruszeniu i wojsku zaciężnym.
Panowanie Kazimierza III Wielkiego to okres bujnego rozwoju gospodarczego i kulturalnego Polski oraz wzrostu jej znaczenia na arenie międzynarodowej. Bezpotomna śmierć króla (1370) spowodowała zasadniczy zwrot w polityce Korony Polskiej. Zgodnie z układem wyszehradzkim z 1339 tron Polski objął w 1370 król węgierski Ludwik I Wielki.
Przez okres swego panowania do 1382 nie interesował się sprawami polskimi, praktycznie rządy przeszły w ręce rady królewskiej złożonej z panów małopolskich. Brak potomstwa męskiego zmusił Ludwika do starań o wprowadzenie na tron polski swojej córki Jadwigi. Król chcąc zyskać aprobatę jej kandydatury zabiegał o względy feudałów i rycerstwa polskiego, w 1374 nadał szlachcie przywilej koszycki, który tworzył warunki rozwoju ziemskich sejmików szlacheckich i uzyskania przez szlachtę realnego wpływu na politykę państwa.