Sztuka prehistoryczna

PREHISTORIA-to nauka badająca najdawniejsze dzieje ludzkości przed powstaniem źródeł pisanych. Sztuka tego okresu ciągle się przeobrażała ale wytwarzane narzędzia, ozdoby i naczynia zawsze były wyrazem indywidualności ówczesnego artysty.
Najdawniejszy okres pradziejów ludzkości jest nazywany paleolitem lub starszą epoką kamienną (2 mln.-10 000 lat p.n.e ). W tym okresie człowiek zaczął posługiwać się ogniem. Żył z polowań i wiódł przede wszystkim koczowniczy tryb życia, budując szałasy i zakładając obozowiska w pobliżu dających schronienie jaskiń. Pierwsze malowidła na ścianach owych jaskiń przedstawiają najczęściej wizerunki zwierząt w ich naturalnym środowisku i sceny z polowań. Wielkie odkrycia archeologiczne na terenach dzisiejszej Francji w grotach LASCAUX (czytaj:lasko) oraz hiszpańskiej ALTAMIRY ukazały światu malowidła pochodzące sprzed 15 tysięcy lat. Wizerunki dawno wymarłych dzikich zwierząt, przedstawione w rzeczywistej kolorystyce, świadczą o wysokim poziomie artystycznym malarzy.
Pierwotni ludzie wykonywali także proste rzeźby. Wiele statuetek to wyobrażenia kobiet, których wygląd odbiega od współczesnych kanonów piękna. Prawie wszystkie figurki, wykonane z kamienia, kości słoniowej lub zwierzęcej, przedstawiają krępe i otyłe postacie kobiece.
NEOLIT-nazywany również młodszą epoką kamienną, trwał na świecie w latach 10 000-3500 p.n.e Człowiek przeszedł wówczas na osiadły tryb życia i zaczął wznosić pierwsze trwale budowle.