Twórczość, którego poety Młodej Polski jest dla Ciebie najciekawsza i dlaczego?

W epoce Młodej Polski żyło i tworzyło wielu znakomitych poetów, ale najbardziej zafascynowała mnie poezja Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Żeby scharkteryzować jego twórczość wtbrałam cztery wiersze: "Koniec wieku XIX", "Hymn do nirwany", "Lubię, kiedy kobieta..." i "Melodia mgieł nocnych" (Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym).

Zacznę od wierszy dekadenckich. Wiersz "Koniec wieku XIX" to liryczny monolog człowieka z końca wieku, pełen zwątpienia w otaczający go świat, poddający w wątpliwości dotychczasowe wartości i ludzkie postway. Padają pytania o wartości, które mogą być pomocne w życiu, które mogą służyć jako obrona przed jego złem. Odpowiedzi są przygnębiające - nauka, wiara w Boga, idee nie dają już żadnego oparcia. Bohater określa dotychczasowe osiągnięcia cywilizacji jako bezwartościowe i nieskuteczne w docieraniu do tajników zycia. Jego rozważania niczego nie rozstrzygają, nie znajduje on noczego na czym mógłby się oprzeć, by znieść okrucieństwo rzeczywistości, zatem pozostaje mu jedynie milczenie i bierność wobec trwającej rzeczywistości.

Drugim wierszem w nastroje dekadenckim, który chcę omówić jest "Hymn do nirwany". Wiersz ten stylizowany jest na lirtanię i jest wyrazem tesknoty za stanem umożliwiającymnieodczuwanie cierpienia, nieodłącznie związanego z zyciem w świecie pełnym zla. Bohater liryczny wiersza gółęboko odczuwa podłość świata - "Oto mi ludzka podłość kałem w źrenicę bryzga", głosi, że jedynym sposobem ogarnięcia i przeciwstawienia się tej przerażającej rzeczywistości jest osiągnięcie stanu nirwany będącej jedynym lekarstwem dla zbolałej duszy artysty.

Tetmajer był także autorem niezwykle jak na owe czasy odważnych erotyków. Jednym z nich jest wiersz "Lubię, kiedy kobieta...", jest to poetycki opis aktu miłosnego. W wierszu jednak nie pojawia się słowo "miłość", wogóle nie ma mowy o żadnych uczuciach do kobiety. Mężczyzna posługuje się słowem "lubię" mówiąc o grze erotycznej. O tym, że sytuacja zbliżenia nie angażuje go specjalnie, przekonuje przyjęta przez niego postawa obserwatora. Jego zainteresowanie dla partnerki jest niewielkie i krótkotrwałe. Jest ona dla niego jedynie przedmiotem, dzięki któremu może się oderwać od świata ducha, pełnego cioerpienia.

Oprócz wierszy dekadenckich i erotyków w twórczości tetmajera ważne miejsce zajmują także utwory o tematyce związanej z górami i przyrodą. Tatry - to jeden z najbardziej częstych i ulubionych motywów poezji Tetmajera. Ukazywał on w wielu wierszach urodę