Sztuka starożytnej Grecji

Sztuka starożytnej Grecji
ARCHITEKTURA
Świątynia – pomnik dla bóstwa
MEGARON – ( wywodzi się z architektury Achajów ) budowla na planie prostokąta podparta 4 kolumnami na środku sufitu otwór na dym.
EWOLUCJA ŚWIĄTYNI
IN ANTIS PROSTYLOS AMFIPROSYLOS PERIPTEROS DIPTEROS

PORZĄDEK DORYCKI
Stylopag, trzon, kanelury (głęboki i ostre), entasis, głowica (abacus, echinus), belka architraw, fryz triglifowo-metopowy, gzyms,
PORZĄDEK JOŃSKI
Baza, kanelury (płytsze i częstsze), trzon, ślimacznica woluty, architraw, fryz ciągły, gzyms. Kolumna delikatniejsza, wyższa i smuklejsza.
PORZĄDEK KORYNCKI
Kanelury (coraz częstsze), trzon, liście akantu, architraw, fryz ciągły, gzyms (bardziej ozdobny)

AKROPOL – święte wzgórze ogrodzone masywnym murek gdzie znajdował się komleks świątyń.
Budowle na Akropolu :
1. Brama PROPYLEJE – 2 PYLONY i wysokie schody, później PROPYLEJE WŁAŚCIWE – brama w postaci świątyni. Kolumny na zewnątrz w stylu doryckim a w środku w stylu jońskim. ARCHITEKT – MNESIKLES (propyleje – przedsionek)
2. Świątynia Nike ( po prawej stronie ) Nike – bogini zwycięstwa. ARCHITEKT – KALLIKRATES. Świątynia w stylu jońskim. AMFIPROSTYLOS
3. PINAKOTEKA Pierwsza sala wystaw, galeria gdzie artyści prezentowali swoje dzieła.
4. PARTENON ARCHITEKCI – KALLIKRATES, IKTINOS, FIDIASZ. Budowany za czasów Peryklesa 5 w. p.n.e.. Jedna z największych świątyń na Akropolu. Zbudowana w stylu doryckim. Wewnątrz posąg Ateny. Dookoła partenonu biegł fryz z płaskorzeżbami przedstawiającymi sceny z mitologii i życia codziennego.
5. ERECHTEJON Budowla na nieregularnym planie. Świątynia poświęcona Erechteusowi, Atenie i Posejdonowi. Portyk Południowy Kobiety Kariatydy służące za kolumny. W stylu jońskim.

STYL DORYCKI
1. Partenon w Grecji.
2. Świątynia Zeusa w Olimpie.
3. Świątynia Hery w Olimpie.
4. Świątynia Apollina w Delfach.
STYL JOŃSKI
1. Świątynia Artemidy w Efezie.
2. Świątynia Apollona w Didmie.
3. Świątynia Filipeion w Olimpie.
STYL KORYNCKI
1. Świątynia Zeusa Olimpijskiego w Atenach.

RZEŹBA
XII – VI w. OKRES ARCHAICZNY
V – IV w . OKRES KLASYCZNY
IV – II w. OKRES HELLENISTYCZNY
OKRES ARCHAICZNY
Kurosi i Kory
Deformacja ciała, niewłaściwe proporcje ( nie było ruchu ), była statyczna, frontalna ( najważniejszy był przód ), blokowa, w lekkim wykroku. HERA Z SAMOS , Przypominały kolumny.
OKRES KLASYCZNY
Rzeźba najdoskonalsza. Okres klasyczny dzieli się na V i VI w.
OKRES KLASYCZNY V w. POLIKLET, MYRON, FIDIASZ . POLIKLET „ Doryforys ” ZASADA KONTRAPOSTU ciężar ciała spoczywa na lewej nodze ( partie dźwigające i dźwigane ) KANON ORGANICZNY I MATEMATYCZNY Dążenie do realizmu do prawdy. MYRON „ Dyskobol ” zdynamizowanie FIDIASZ fryz panteoński, płaskorzeźby STYL MOKRYCH SZAT, „ Trzy moiry ” z fryzu panteońskiego.
OKRES KLASYCZNY IV w. PRAKSTELES, SKOPAS, LIZYP wyobrażenia bóst i bogów, pogłębiony kontrapost postać ludzka jest coraz bardziej wysmukła. PRAKSYLES „Odpoczywający satyr” „Apollo z jaszczurką” „Afrodyta z Kridos” SKOPAS STYL MOKRYCH SZAT zdynamizowanie, „Bahantka” LIZYP osobisty rzeźbiarz A. Wielkiego. Portret psychologiczny, uczucia, „Apoksymenos” Zasada kontrapostu, zgodność z realizmem „Odpoczywający Ares” „WENUS Z MILO” nieznany autor
OKRES HELLENISTYCZNY
Rozmaitość tematów, kompozycje wielopostaciowe, pełne dynamiki, napięć, ekspresji, Sceny pełne bólu, cierpienia, okrucieństwa, rozpaczy. Rzeźby pełne potasu, gestów teatralnych RZEŹBA dzieliła się na 2 nurty: nurt dworki nawiązujący do wzorów tradycyjnych i nurt który wiąże rzeźbę grecką ze wschodnią. „Grupa Laokona”, „Byk Farrezejski” „ Nike z Samotraki” „Umierający Gall” Rzeźbna prowincjonalna styl zwykły sceny rodzajowe „ Eros i Psyche” „ Chłopiec z gęsią”

CERAMIKA
1. styl geometryczny
2. styl orientalizujący
3. styl czarnofigurowy VII – VI w.
4. styl czerwonofigurowy VI w.
Ad. 1 naczynia ozdobione ornamentem o motywach abstrakcyjnych lub figuralnych silnie zgeometryzowanych.
Ad. 2 ozdobnictwo oparte jest na motywach wschodnich, stylizowanych liściami palmy, i kwatach lotosu.
Ad. 3 motywy figuralne, abstrakcyjne i roślinne malowane czarną sylwetą na białym lub czerwonym tle.
Ad. 4 starannie opracowane motywy figuralne malowane są czerwoną sylwetą na czarnym lub żółtym tle. Główna scena była silnie wyodrębniona na brzuścu naczynia.