Czy we współczesnym świecie możliwe jest funkcjonowanie państwa całkowicie suwerennego i niezależnego na arenie międzynarodowej? Odpowiedź uzasadnij, zilustruj przykładami.

Suwerenność państwa oznacza niezależność polityczną od innych państw, brak możliwości wpływania na wewnętrzne sprawy kraju za pośrednictwem organizacji międzynarodowych, sojuszy oraz grup nacisku. Suwerenność to także wolność w podejmowaniu decyzji najlepszych dla określonego państwa. Władza jest samodzielna i niezależna w sprawach wewnętrznych i zewnętrznych. Współczesna definicja suwerenności obejmuje również współżycie z innymi państwami na zasadach równości i korzyści, które są obopólne. Dlatego też suwerenność jest w dzisiejszych czasach jest ważnym elementem życia publicznego na arenie międzynarodowej. W związku z tym warto zadać sobie pytanie, czy może istnieć państwo całkowicie suwerenne i niezależne od innych. Moim zdaniem nie. W mojej pracy postaram się poprzeć moją tezę przykładami.
Po pierwsze na świecie jest zbyt wiele państw i nie sposób nie wchodzić w relacje międzynarodowe w każdej sferze, zarówno kulturowej, politycznej, terytorialnej, jak i militarnej. Często państwa samodzielnie rezygnują z części suwerenności dla uzyskania jakiś wymiernych korzyści. Tak jest np. z suwerennością militarną, gdzie sojusze, stają się gwarancją bezpieczeństwa i niepodległości poszczególnych krajów. ONZ jest takim strażnikiem, zarówno broniąc suwerenności poprzez podejmowanie działania na rzecz pokoju na świecie, jak i ją ograniczając ze względu na ponadnarodowy system wpływów na politykę. W sferze terytorialnej ograniczeniem niezależności państwa jest otwieranie granic, czyli zniesienie paszportów i cła. Z drugiej strony umacnianie współpracy i większa otwartość w działaniu, procentuje swobodnym przepływem kapitału, co wpływa na gospodarkę i obopólnymi korzyściami, które są częścią suwerenności w innym ujęciu tego pojęcia. Polityczna suwerenność jest często ograniczana przez organizacje międzynarodowe, takie jak np. Unia Europejska, która chce wprowadzić wspólną konstytucję, która będzie nadrzędna wobec poszczególnych konstytucji w państwach członkowskich. Sfera suwerenności kulturowej, szczególnie w Europie jest skomplikowana, gdyż działalność naukowa, artystyczna i filozoficzna, jest we współczesności najczęściej prowadzona na szczeblu ponadnarodowym. Jest to pozytywny skutek utraty niezależności, gdyż taka współpraca, z której owoców korzystają wszyscy jest bogatsza i bardziej efektywna.
Kolejnym dowodem na zanik suwerenności we współczesnym świecie może być wpływ organizacji pozarządowych na działanie państw. Skupiają one ludzi z różnych krajów, reprezentujących różne dziedziny życia, a władze państwowe nie mają wpływu na ich działanie w ramach przestrzegania prawa. Jednakże same organizacje mogą wywierać naciski przez korzystanie z powiązań politycznych i wpływów w poszczególnych krajach, co w pewien sposób ogranicza również suwerenność. Przykładem takiej organizacji jest Kościół Katolicki. W polskiej konstytucji jest zapis o roli religii katolickiej w kraju, działają partie, dla których wartości chrześcijańskie są priorytetem(np. LPR), oraz katolickie media, które próbują wpłynąć na kształt polskiej polityki(np. Radio Maryja). Taka działalność, wpisana niejako w życie społeczne kraju jest również pogwałceniem zasady suwerenności.
Specyficzny wpływ na suwerenność i niezależność państwa mają organizacje międzynarodowe. Wspominałam już o UE, która jest najbardziej reprezentatywnym przykładem. Skupia ona większość państw Europejskich i zakłada współpracę w niemal każdej dziedzinie życia. Władze UE wpływają na kształt polityki w poszczególnych krajów, a za cel stawiają sobie stworzenie wspólnej wizji współczesnego świata. Rodzi to wiele konfliktów, jak chociażby problemy z podpisaniem Traktatu Europejskiego z Lizbony, które wynikają z różnic między państwami(akceptacja, bądź jej brak dla związków homoseksualnych, klonowania). I znów duży nacisk wywiera na politykę Kościół Katolicki, który sprzeciwia się podpisaniu traktatu. Jeśli cele Unii zostałyby zrealizowane to uprawnienia poszczególnych rządów w państwach przejęłyby organy UE, a suwerenność państw zostałaby stanowczo zachwiana. Jednakże nowa Unia stałaby się suwerenna w szerszym znaczeniu, w ujęciu całej wspólnoty.
Podsumowując istnienie całkowicie suwerennego państwa jest wręcz niemożliwe w dzisiejszych czasach. Jest to spowodowane skomplikowanymi powiązaniami, jakie łączą wszystkie kraje na świecie, jak również indywidualnymi potrzebami, które mogą zostać zaspokojone tylko we współpracy ponadnarodowej. Jednocześnie w pewnym stopniu zanik całkowitej niezależności jest pozytywny, gdyż wspólne działanie gwarantuje pokój i rozwój w wielu dziedzinach, takich jak sztuka, kultura, gospodarka, polityka. Jednak współpraca powinna być prowadzona rzetelnie i w ograniczonym stopniu, gdyż zbyt swobodne jej pojmowanie, może skutkować globalizacją w negatywnym jej ujęciu-utraty tożsamości narodowej, wykorzystywaniem taniej siły roboczej i dyskryminacji rozwijających się państw.