Ekologiczne zagrożenia Kozienic i okolic

Elektrownia „Kozienice” S.A. położona jest w pobliżu Kozienickiego Parku Krajobrazowego. Jest to tak zwany obszar specjalnie chroniony, dla którego obowiązują zaostrzone normy czystości powietrza atmosferycznego. Został on utworzony w roku 1983 w celu ochrony Puszczy Kozienickiej, największego kompleksu leśnego na terenie byłego województwa radomskiego. Jego obszar wraz ze strefą ochronną wynosi 45535 ha. Około 80% drzewostanu stanowi tu sosna zwyczajna. Mając na uwadze konieczność ochrony tego kompleksu leśnego elektrownia realizuje wiele przedsięwzięć inwestycyjno-modernizacyjnych z zakresu ochrony środowiska.

Elektrownia, mając świadomość swego oddziaływania na środowisko naturalne oraz chcąc w pełni dotrzymać nałożonych limitów i ograniczeń, podejmowała i podejmuje wiele działań służących ekologii.

Radykalne przedsięwzięcia dla ograniczenia emisji pyłu poprzez wymianę elektrofiltrów na kolejnych blokach rozpoczęto w 1988 i zakończono w roku 1995. Celem podejmowanych w tym zakresie działań jest ograniczenie koncentracji NOx do poziomu poniżej 460 mg/Nm3. W tym celu wdrożono nowy system spalania na kotłach (w zakresie budowy bloków) nr 6, 7 w 1996 roku nr 2, 4, 8 w 1997. Zrealizowane prace polegały na:

 Wymianie palników pyłowych typu Babcock zamontowanych na kołach w okresie budowy bloków na palniki niskoemisyjne typu ROBTAS.
 Zainstalowaniu układu dysz powietrza na ścianie przedniej i tylnej kotłów nad strefą palnikową.
 Modernizacji młynów w celu lepszego rozdrobnienia ziarna węgla.

Opracowaniu i wdrożeniu technologii prowadzenia kotłów łącznie z automatyzacją procesu spalania i zmian obciążeń kotłów.


W 1999 r. kontynuowano w Elektrowni "Kozienice" S.A. cykl modernizacyjno - inwestycyjny prowadzący do zmniejszenia jej negatywnego oddziaływania na środowisko naturalne.

I. Redukcja emisji tlenków azotu w spalinach.

Celem zrealizowanych modernizacji w latach 1996-1999 na blokach 200 MW nr 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8 i bloku 500 MW nr 10 było ograniczenie stężenia tlenków azotu na wylocie z kominów do poziomu poniżej 460 mg/Nm3.

Zrealizowane prace polegały na:

 wymianie palników zamontowanych na kotle w okresie budowy bloku na nowe pyłowe i olejowe palniki niskoemisyjne;
 zainstalowaniu układu dysz powietrza na ścianie przedniej i tylnej kotłów nad strefą tzw. dysz OFA;
 zainstalowaniu dysz SOFA w kotle bloku 500 MW nr 10;
 modernizacji młynów,
 opracowaniu i wdrożeniu technologii prowadzenia kotłów łącznie z automatyzacją procesu spalania i zmian obciążeń kotłów.

Efektem przeprowadzonych w 1999 r modernizacji była redukcja emisji NOx, o 13 161,7 ton.





II. Odsiarczanie spalin

W 1999 r. kontynuowano, rozpoczętą w 1998 r., budowę instalacji odsiarczania spalin metodą mokrą-wapnienną z terminem uruchomienia w 2001 r. Planowana instalacja odsiarczania dla mocy 500 MW obejmować będzie bloki 500 MW z możliwością podłączenia do aktualnie pracującego bloku nr 9 lub 10. Zamierzeniem Elektrowni jest całkowite wykorzystanie powstającego podczas odsiarczania gipsu do produkcji płyt gipsowych - elementów budowlanych.

Podstawowe parametry instalacji :

 przepustowość - 2 300 000 Nm3 /h spalin wilgotnych
 koncentracja SO2 na wylocie z IOS - Ł 200 mg/Nm3 ( przy 6% O2 , spaliny suche)



III. Ograniczenie emisji CO2

Ograniczenie emisji CO2 jest wynikiem poprawy sprawności wytwarzania energii elektrycznej dzięki, której zmniejszono zużycie węgla do wytworzenia jednostki energii elektrycznej.


IV. Ochrona wód.

Zmodernizowana w 1999 roku oczyszczalnia ścieków przemysłowo-deszczowych dla bloków 8x200 MW o przepustowości 1100 m3/h oraz obecnie eksploatowana oczyszczalnia ścieków przemysłowo-deszczowych dla bloków 2x500 MW, zapewnią ochronę rzeki Wisły, niezależnie od jakości ścieków dopływających do oczyszczalni.


V. Ochrona powierzchni ziemi (gospodarka odpadami).

Gospodarka odpadami w Elektrowni Kozienice prowadzona jest zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami prawnymi. W 1999 roku m.in. kontynuowane były działania zmierzające do zwiększenia stopnia wykorzystania powstających odpadów paleniskowych; w porównaniu z rokiem ubiegłym nastąpił wzrost ich wykorzystania z 31,7 % do 39 % .

Dla ochrony rzeki Wisły przed zanieczyszczeniem termicznym niesionym wraz z wodami powierzchniowymi elektrownia zaopatrzona jest w układ chłodni wentylatorowych. W celu zabezpieczenia Wisły przed przeciekami produktów ropopochodnych na kanale zrzutowym wody chłodzącej zbudowane są urządzenia do ich wychwytywania i usuwania.

Wpływ elektrowni na wody powierzchniowe przejawia się zarówno w znaczeniu ilościowym, jak i jakościowym. W elektrowni woda jest wykorzystywana w procesach produkcji energii elektrycznej, do wytwarzania pary oraz do jej ochładzania.

Każdy ekosystem wód powierzchniowych stanowi funkcjonalną całość, w której zachodzi wymiana między jej częścią żywą, a częścią nieorganiczną. Odprowadzenie do ekosystemów wodnych dużej ilości ciepła z elektrowni powoduje zakłócenie wytworzonej równowagi.


Wpływ elektrowni na wody sprowadza się do następujących zjawisk:

 zmniejszenia zasobów wodnych regionu, w wyniku powstawania strat bezzwrotnych
 zmiana właściwości fizycznych i chemicznych wód powierzchniowych
 zmian w życiu organizmów żywych wód powierzchniowych
 zwiększenia zanieczyszczenia wód powierzchniowych w wyniku odprowadzenia ścieków powstałych w procesach wytwarzania energii elektrycznej

Ścieki z elektrowni opalanych węglem ze względu na stężenie zanieczyszczeń i ich szkodliwość nie mogą być odprowadzane bezpośrednio do wód powierzchniowych. Ich oczyszczanie wymaga stosowania trudnych i drogich procesów technologicznych.

Ścieki z zawiesiną pochodzą z mycia obiektów, urządzeń oraz terenów nawęglania i odpopielania. Do tych ścieków mogą być włączone wody opadowe z zanieczyszczonych terenów. Charakteryzują się one dużą zmiennością zanieczyszczenia i ich okresowym występowaniem. Ścieki z mycia zawierają duże ilości zawiesiny. Jest to zawiesina złożona z pyłu węglowego i popiołu.

Natężenie przepływu ścieków zmienia się od zera do kilkuset metrów sześciennych na godzinę. Wody opadowe z terenów nawęglania i odpopielania zawierają w początkowym okresie opadów do 700 mg/dm3 zawiesiny, a po 1h trwania opadów już tylko ok. 60mg/dm3. Ścieki z mycia i wody opadowe są zanieczyszczone substancjami rozpuszczonymi i mogą zawierać duże ilości produktów pochodzenia naftowego. Ścieki najczęściej są odprowadzane na mokre składowiska odpadów

Zanieczyszczenie atmosfery i terenu wpływa pośrednio na rozwój lasu. Naruszona bowiem zostaje równowaga chemiczna i zmieniony odczyn pH w środowisku.

Działanie pośrednie zanieczyszczeń emitowanych przez elektrownię na lasy jest bezsporne. Ujemnie oddziałuje na nie dwutlenek siarki oraz tlenki azotu. Na lasy szkodliwie działają emitowane przez elektrownię spaliny, a przede wszystkim zawarty w nich dwutlenek siarki. Toksyczne działanie SO2 jest reakcją złożoną i jeszcze niezbyt dokładnie poznaną. Według jednej z hipotez wpływa on ujemnie na działanie enzymów roślinnych, co zmniejsza oddychanie, transpirację i fotosyntezę. Według innej hipotezy SO2 wypiera magnez z zielonych barwników liści i powoduje rozpad tych barwników, co prowadzi do zakłóceń w asymilacji. Zaobserwowano także wpływ synergicznego działania dwutlenku siarki i tlenków azotu, które również są zawarte w spalinach elektrowni.

Obserwacje wykazały, że stopień zagrożenia lasów zależy od średniorocznych stężeń dwutlenku siarki.

Ochrona krajobrazu – w węższym pojęciu tego słowa – dotyczy cech widokowych i wartości estetycznych danego obszaru. Ocena wartości estetycznych jest subiektywna – stąd brak obiektywnych kryteriów takiej oceny. Powszechnie uważa się, że działalność przemysłowa wprowadzając zaburzenia do krajobrazu naturalnego spowoduje jego degradację.

Krajobraz chroniony jest w parkach narodowych, krajobrazowych oraz rezerwatach przyrody. Nie należy z uwagi na ochronę krajobrazu prowadzić linii elektrycznych nad lasami, gdyż trzeba wówczas bardzo wysokie, widoczne z daleka słupy. Wybierając trasę napowietrznych linii elektroenergetycznych należy unikać zbliżenia jej do zabytków, rezerwatów, parków itp.. Należy również unikać prowadzenia linii elektroenergetycznych równolegle do dróg o dużym natężeniu ruchu. W przypadkach wymuszonych należy pomiędzy drogą a linią wprowadzić pas drzew dla ukrycia linii.