Roland jako ideał rycerza.
Czy Roland jest ideałem średniowiecznego rycerza?
Aby można podjąć się rozważań na wyżej wymieniony temat należy przybliżyć epokę średniowiecza. Był to okres zapisany krwawymi walkami prowadzonymi przez chrześcijan na rzecz tępienia niewierzących. Nazywane jest epoką krzyża i miecza. Uważano, iż kultura chrześcijańska jest lepsza od innych, głoszono ideały uniwersalizmu i dążono do wytępienia pogan- świadczą o tym wyprawy krzyżowe, których doświadczyła również Polska, mające na celu nawracanie pogan na wiarę chrześcijańską ogniem i mieczem. Średniowieczny rycerz miał za zadanie służyć Bogu, królowi i wybrance serca. „Pieśń o Rolandzie” opowiada o wyprawie Francuzów na walkę z niewiernymi Saracenami zajmującymi tereny Hiszpanii. W owej wyprawie wojennej hrabia Roland odegrał kluczową rolę dzięki cechom rycerskim jakie miał we krwi.
Możemy więc stwierdzić, że Roland jest ideałem średniowiecznego rycerza. Był on człowiekiem honorowym, często zaglądającym śmierci w oczy ale nie czującym strachu. Jak każdy rycerz wyróżniał się szlachetnością, walecznością i mężnością. Cechował się pobożnością, nadludzką siłą, perfekcji we władaniu bronią i duża sprawność fizyczna. Jako główny cel stawiał sobie zawsze Boga i wiarę o czym świadczą: śmierć w obronie wiary, ułożenie się twarzą do ziemi przy dokonywaniu rachunku sumienia czy wyciągnięcie prawej rękawicy do Boga, co świadczy że oddał się Bogu. Znakami heroizmu w jego zachowaniu jest samotna śmierć, straceńcza decyzja o z góry przegranej wale czy śmierć pod sosną, co jest oznaką jego wyższości nad innymi wojownikami. Roland jak każdy rycerz dbał o swój honor do tego stopnia, że nie wezwał pomocy do walki skazując tym samym innych na śmierć.
Roland jako średniowieczny rycerz spełnił swój obowiązek wobec Boga, króla i ojczyzny, ale...No właśnie- jest jakieś ale. Jego duma i obrona honoru doprowadziły do straceńczej decyzji o walce, mimo przewagi wroga. Gdyby uległ namowom przyjaciela i zadął w róg król przybyłby z pomocą ale dla Rolanda wróżyłoby to utratę honoru, tak przez niego czczonego i chronionego. Gdy wczytywałam się w pierwsze wersy opowieści o śmierci Rolanda wydał mi się on nieprzyjemnym i zadufanym w sobie człowiekiem, jednak pod koniec utworu dokonuje się w nim przemiana na lepsze i to właśnie przeważa na mojej odpowiedzi na pytanie zadane w temacie. Gdybym mogła przenieść się do czasów hrabiego Rolanda chciałabym być jego przyjaciółką, gdyż posiadał on wiele dobrych cech charakteru, takich jak wcześniej wymieniona szlachetność czy wiara w siebie i swoich towarzyszy.
W podsumowaniu mogę jeszcze raz potwierdzić moją odpowiedź na pytanie zawarte w temacie: tak, hrabia Roland jest doskonałym przykładem postępowania dla średniowiecznych rycerzy. Jego cechy można podzielić na te przed i po przemianie w jego sercu. Do tych pierwszych należy między innymi zbytnia pewność siebie, duma i pycha; czyli cechy negatywne, zaś do tych drugich mężność i waleczność oraz inne cechy pozytywne wcześniej przeze mnie wymienione. Żałuję tylko, że ta przemiana w sercu hrabiego zaszła tak późno- może zaważyłaby na jego życiu i śmierci. Szkoda, że w dzisiejszych czasach nie ma rycerzy takich jak hrabia Roland- mężnych, odważnych i honorowych...