Autonomia galicyjska czyli istnienie niezależnych władz polskich, które zarządzały obszarem Galicji, wprowadzali przyjazne dla ludności polskiej prawa takie jak swobodne używanie języka polskiego. Do najważniejszych autonomicznych instytucji należał Wydział Krajowy i Sejm Krajowy. Autonomia dawała wiele możliwości nie tylko mieszkańcom, ale również i przybyłym artystom, gdyż sytuacja w zaborze austriackim wyglądała najlepiej spośród innych zaborów. Polacy mogli swobodnie wydawać własną prasę czy porozumiewać się w języku polskim. Artyści mogli również nieskrępowanie tworzyć dzieła, które podnosiły Polaków na duchu, np. obrazy Jana Matejki. Właśnie na tym obszarze działały polskie szkoły oraz dwa duże uniwersytety - we Lwowie i ten najbardziej znany Jagielloński w Krakowie. W Galicji swój program polityczny kształtowało wiele partii, ze względu braku takiej możliwości w innych zaborach. Taka korzystna sytuacja miała miejsce dzięki przemianom, które zaszły w tamtym czasie w monarchii Habsburgów, mianowicie stworzono wtedy monarchię dualistyczną Austro-Węgier. Aby ludność zamieszkująca Galicję nie czuła się bardzo pokrzywdzona zgodzono się na pewne ustępstwa oraz nadano tym terenom specjalne prawa oraz instytucje autonomiczne
Autonomia jest to prawo do wydzielonej części terytorium państwa, do stanowienia o sprawach wewnętrznych poprzez własne ustawodawstwo, którego zakres rzeczowy określa ustawa zasadnicza. Jest to stan przechodni pomiędzy całkowitą zależnością a niepodległością, nadanie pewnych praw na obszar, który ich wcześniej nie posiadał. Autonomia galicyjska, jak wskazuje nazwa znajdowała się w Galicji, czyli zaborze austriackim. Polacy mieli tutaj największe prawa, mogli posługiwać się własnym językiem, dlatego właśnie w tym zaborze kwitła kultura polska, gromadzili się polscy artyści. Pomimo tego pod względem ekonomicznym była najbiedniejsza ze wszystkich trzech zaborów.