"Największe szczęście i przekleństwo w jednym" W mieście Lamanche, mieszkała Samanta, 28 letnia Ukrainka. Pochodziła z biednej rodziny, nie miała nic, prócz jeden rzeczy, której nikt nie mógł jej odebrać. Mianowicie-marzeń, jej celem w życiu było dostanie się do największej korporacji w jej mieście. Chciała ubrać się w piękną garsonkę, założyć szpilki i czarne okulary, elegancko spiąć, swoje długie blond włosy, na usta zaś nałożyć czerwoną szminkę. Jej marzeniem było wydostanie się z biednej dzielnicy, siebie oraz swojej rodziny. Chciała poczuć, że nie jest zwykłą biedaczką. Mimo jej początkowego optymizmu, z każdym dniem, spadał coraz to niżej, do dnia aż spotkała Karla-jednego z pracowników owej korporacji. Mężczyzna zajmował wysokie stanowisko, posiadał dom, piękny ogród oraz drogi samochód. Spotkali się, nietypowo, w czasie zakupów na pobliskim targu, między nimi wywiązała się rozmowa: - Pięknie, pani dziś wygląda, lecz, gdzie uśmiech? - Oh, gdybym miała tyle pieniędzy co Pan, uśmiech widniałby, cały czas... - Powiem Pani coś w sekrecie "Byłem taki, jak Pani, również tu mieszkałem, lecz moim celem było wydostanie się z tego miejsca tak też zrobiłem. Usiadłem w fotelu, wyjąłem kartkę, zapisałem swoje CV. Zaniosłem je do owej korporacji. Z każdym dniem zdobywałem coraz większe osiągnięcia, niech mi Pani uwierzy, wystarczy chcieć" Samanta wróciła do domu, była oszołomiona i zaskoczona, lecz postanowiła zawalczyć. Wzięła kartkę, zrobiła wszystko to co mówił karl. Dostała swoją wymarzoną pracę, nie mogła w to uwierzyć. Lecz nie wszystko szło zgodnie z planem. Izabella, jedna z współpracowniczek uniemożliwiała jej pracę, sprawiała wiele przykrości. Samanta nie poddawała się, walczyła z całych sił nie rezygnując. Wreszcie szczęście się do niej uśmiechnęło, Izabella została zwolniona z pracy, Samanta zaś została kierowniczką działu, wybudowała dom, zabrała swoją rodzinę, wsparła dom dziecka oraz odnalazła miłość, zgadnijcie kto zostanie ojcem jej synka? Także walczmy o swoje marzenia, mimo prób i wielu nie powodzeń nie poddawajmy się, marzeń nikt nam nie odbierze i tylko od nas samych zależy, czy je spełnimy. Mam nadzieję, ze pomogłam choć odrobinę.
