Lekcje rozpoczynały się o godzinie siódmej. Różniły się od zajęć, które odbywały się w innych szkołach, a pan Kleks nauczał wyłącznie tego, co było ciekawe i zabawne, dzięki czemu jego uczniowie uczyli się chętniej niż gdzie indziej. Na lekcji kleksografii uczyli się obchodzenia z atramentem. Nauka polegała na robieniu dużych kleksów na arkuszu papieru, który następnie składano na połowę i odczytywano różne historie z powstałych w ten sposób obrazków. Po lekcji kleksografii chłopcy uczyli się przędzenia liter. Pan Kleks pokazał im, w jaki sposób należy rozplątywać litery i łączyć je w długie nitki, które nawijali na szpulki. Po przędzeniu liter w książkach pozostawały puste stronice. Pan Kleks zamierzał wkrótce nauczyć chłopców czytania książek ze szpulek, co znacznie przyspieszało czytanie i nie męczyło wzroku. Po lekcji przędzenia liter chłopcy udali się do szpitala chorych sprzętów, gdzie mieli nauczyć się leczenia zniszczonych przedmiotów. Pan Kleks dokładnie opukał chory stół, zmierzył mu puls i natarł go specjalną maścią. Przez cały czas przemawiał do niego z czułością. W podobny sposób uleczył starą, skrzypiącą szafę, rozbite lustro i zepsuty zegar. Po zajęciach w szpitalu chłopcy pobiegli na boisko, gdzie odbyła się lekcja geografii, prowadzona przez Mateusza. Lekcja ta polegała na grze piłką, zrobioną z globusa i przypominała piłkę nożną. Każdy, kto kopnął piłkę, musiał wymienić nazwę geograficzną miasta, rzeki lub góry, w którą uderzył czubkiem buta. PRZEPISYWAŁAM Z KSIĄŻKI
