Pewnego, wiosennego dnia udałam się z kolezankami na spacer do lasu.Smiałyśmy się, robiłyśmy zdjęcia i rozmawiałyśmy o każdych, nawet banalnych sprawach. Idąc drogą spostrzegłam małe ślady biegnace w gląb lasu. Ogromnie sie nimi zainteresowałam i postanowiłam sprawdzić dokąd biegną i do kogo należą, więc przekonałam przyjaciółki by poszły ze mną rozwikłać tę niesamowitą zagadkę.szłyśmy coraz dalej i dalej przez las, wokół otaczały nas cudowne kwiaty; krokusy, przebiśniegi itp. Cała przyroda rozkwitała. Na drzewach pojawiały się zielone pąki świeżych liści, runo zaczeło się zielenić, a w dali słychać było spiew przeróżnych ptaków.Wszystkie zamarłyśmy z wrażenia, kiedy zdałyśmy sobie sprawę jak piękna jest wiosenna przyroda, gdy cała natura budzi się do życia po zimowym śnie.w pewnym momencie ślady raptownie się skończyły.Rozglądałyśmy się uważnie, ale nie znaleźliśmy odpowiedzi na pytanie do kogo należą te odciski?stracilyśmy już nadzieję, zatem stwierdziliśmy że czas wracać.Zrobiło mi się bardzo przykro, ale nagle usłyszałam cichy pisk dobiegający z bliska. Szybko zaczęłam szukać miejsca skąd dobiegają te dźwięki. Stawały się one coraz głośniejsze i nagle ujrzałam dwa małe króliczki.były niewielkie, miały szare futerko i malutkie łapki. Patrzyłyśmy na nie z wielkim zachwytem nie mogąc oderwać od nich wzroku. Nasza misja została wykonana. Po osiągnięciu naszego celu udalismy się do swoich domów. Wszystko natychmiast opowiedziałąm rodzicom, byłam tak podekscytowana tym co zobaczyłam że nie zwracałam uwagi na cały otaczający mnie świat.Mojej przygody z przyrodą z pewnością nigdy nie zapomnę. Od tamtej pory prawie codziennie chodzę na przechadzki po lesie. Zdałam sobie sprawę jak piękna i zaskakująca może być przyroda.
