Na podstawie analizy poetyckiej modlitwy twórców różnych epok przedstaw i porównaj ich hierarchię wartości.(Horacy, Jan Kochanowski, Bułat Okudżawa)

Wszyscy trzej autorzy: Horacy, Jan Kochanowski, Bułat Okudżawa, pomimo, iż żyli w różnych epokach, zaczynając od antyku, renesansu aż po czasy współczesne w swoich utworach przestawili trzy różne formy modlitw. Jednakże można w nich zauważyć wiele cech wspólnych, wszystkie jakby w pewnym sensie nawiązują do siebie. Można zatem stwierdzić, iż wybrane utwory stały się inspiracją dla autorów późniejszych epok, każdy z nich zaczerpnął od swojego poprzednika choćby „namiastkę” poprzedniego spostrzeżenia na temat modlitwy. Modlitwa była i nadal jest jedną z podstawowych form kultu religijnego.
Pierwszy wiersz, który będę chciała zinterpretować „ O co poeta prosi Apollina” napisał Horacy. Autor ten w utworach często podejmował refleksję nad życiem i przemyślenia dotyczące szczęścia, spełnienia w życiu. W odzie, „ O co poeta prosi Apollina” można zauważyć szczególną dedykację bogowi sztuk - Apollinowi. Osobą mówiącą w wierszu jest sam twórca, jest to liryka bezpośrednia. Odę tę rozpoczyna pytanie retoryczne, postawione przez poetę, po czym on sam zaczyna wymieniać wszystkie dobra materialne, jakich nie posiada. Mówi o tym, iż nie prosi, nie pragnie ani bogactw, zbóż, łanów złota ani kości słoniowej. Podmiot liryczny dobra te zostawia kupcom bardziej ich spragnionym i godnym. Sam wybiera drogę uboższego życia, która nie polegałaby na korzystaniu z dóbr materialnych, bez złotych pucharów czy syryjskich tkanin. W trzeciej strofie utworu, Horacy nakazuje cieszyć się ludziom z tego co mają, pisze: „Kto panem winnic (...) niechaj pije wino...”. Cytatem tym chce nakazać ludziom, iż mają świętować, bawić się i ucztować póki sprzyjają mu bogowie, póki są po ich stronie. Poeta także mówi o tym, iż do szczęścia, spełnienia w życiu jest mu niewiele potrzebne, wystarcza mu tylko „oliwki lekkie”. Tym samym chce ukazać jak nie jest pyszny, chciwy bogactw, które posiadają inni. W ostatniej strofie podmiot liryczny bezpośrednio zwraca się do Boga. Prosi go, o poprzestanie na tym co już posiada, prosi Go, aby zawsze umiał się z tego cieszyć, aby umiał czerpać z tego szczęście, radość. Horacy prosi Apollina, o zdrowie, radość i piękną starość. Poecie udało się stworzyć własną filozofię życiową. Określana jest ona przez znaną zasadę „ złotego środka”. Opiera się ona na tym,iż w życiu należy cenić rozum, sprawny umysł, zdrowie czy też łagodną starość. Swoim życiem należy kierować tak, aby brać od niego nie za wiele, ale i nie za mało. Taka postawa zapewni spokój, opanowanie, a tym samym w konsekwencji da szczęście.
Jan Kochanowski w utworze „ Na dom w Czarnolesie” odwołuję się do ideału, także „ złotego środka”. Utwór ten rozpoczyna się apostrofą do Boga, jako najwyższego władcy życia ludzkiego, tego, który ma ostateczny głos we wszystkim. Poeta zwraca się do Pana pełen pokory, ufności, jest świadomy tego, iż dom w Czarnolesie jest efektem jego pracy, jednakże zdaje sobie sprawę z tego, iż bez pomocy samego Boga szczęście to nie miałoby miejsca. Jest pełen podziwu, zachwytu, wie, że to Bóg sprawił, iż mógł zamieszkać właśnie w tym domu. Swoje działania podmiot liryczny chce powierzyć do końca Bogu, dlatego tez prosi Go o dalsze błogosławieństwo. Przedstawia dom rodzinny, odziedziczony po przodkach, w których nie ma "marmurów" ani "złotych ścian", przeciwstawia wszelkie bogactwa tego świata, najpiękniejsze, najdostatniejsze domy swojej posiadłości, w której zaznał tyle szczęścia. Dla poety to nie dobra materialne, bogactwo w życiu okazuje się najważniejsze, uważa on, iż to „gniazdo ojczyste” związane z tożsamością poety jest dla niego ważne. Uwidacznia się w tym miejscu motyw patriotyczny. To właśnie poeta tam chce spędzić resztę swojego życia. W dalszej części utworu wymienia wszystkie dary, o które tak bardzo prosi Boga. W rodzinnej posiadłości chciałby poeta się zestarzeć i do późnych lat cieszyć się zdrowiem, czystym sumieniem, życzliwością ludzką i dostatkiem pożywienia, na które zapracował uczciwie. Utwór ten można odbierać na zasadzie kontrastu, przedstawiając wartościom powszechnie pożądanym(bogactwo) te, które są bliskie poecie( ojczyzna, zdrowie).
Ostatni utwór, który chciałabym przedstawić w swojej pracy jest „Francis Villon” Bułata Okudżawy. Autor prosi w naszym imieniu, aby Bóg ofiarował nam to, czego w życiu brak. Dla mędrca prosi o głowę, dla tchórza o konia, szczęściarzom o sypniecie groszem a dla siebie o opiekę nad nim przez całe życie, aż do końca świata. Autor chce ukazać jak wielkie znaczenie ma dla niego Pan. W drugiej zwrotce poeta prosi, aby szczodrobliwi mogli odetchnąć i raz zapłacić mniej, aby tym, którzy pragną władzy poszła im w smak, aby Kainowi dal skruchę i dla siebie prosi tylko o opiekę. W trzeciej zwrotce podmiot wyznaje swoja wielka wiarę w Boga,porównuje ja do wiary zabitego żołnierza, który wierzy, że znalazł się w końcu w niebie. Ukazuje tym samym to, iż uznaje Boga jako wszechmogącego, wierzy w Jego siłę i wielką moc. Zaakcentowana jest też wielkość Boga, autor ufa Mu, jest mu wierny i oddany. Zdaje sobie sprawę z tego, iż nie może przewidzieć, co go spotka w przyszłości, ale wierzy, iż jego los spoczywa w rękach Boga, bezgraniczne zaufanie Bogu ukryte jest pod wyznaniem: „jak wszyscy wierzymy w Ciebie, nie wiedząc, co niesie los”. W ostatniej zwrotce podmiot jeszcze raz prosi, aby Bóg każdemu coś ofiarował, dla siebie samego prosi o opiekę. Nadawca twierdzi, że człowiek jest szczęśliwy, gdy otrzymuje to, czego pragnie. Poeta poleca przede wszystkim innych, a dopiero potem siebie.. Mówi także o tym, iż Bóg jest jego jedynym Panem, ideałem.
Reasumując możemy zaobserwować liczne podobieństwa i różnice w treściach przestawionych utworów. Pewne jest, że wszystkie trzy teksty są modlitwami, przedstawionymi w różny sposób przez autorów odmiennych epok literackich. Wszyscy trzej poeci wierzą w Boga- Horacy w Apollina, a Kochanowski i Okudżawa w Boga – Chrystusa. Wierzą w moc Boga oraz są przekonani, że to Bóg kieruje życiem i losem człowieka. Każdy z twórców odrzuca dobra doczesne i prosi Boga o opiekę, zarówno potrzebną do spokojnego życia jak również to pisania kolejnych dzieł. W dziełach tych można również doszukać się elementów różniących je: Horacy i Kochanowski proszą o łaski przede wszystkim dla samych siebie. U Okudżawy można zauważyć odwrotną sytuację, na samym początku prosi on Boga o błogosławieństwo, łaski dla ludzi otaczających go, a na końcu, można powiedzieć nawet, że jako dodatek wymienia siebie słowami: „I mnie w opiece swej miej”. Sytuacja ta spowodowana jest efektem filozofii epok, w których pisali ci autorzy. Kochanowski i Horacy działali w dobie humanizmu i stoicyzmu klasycznego, gdzie główną rolę w filozofii odgrywa człowiek – ja. Innym elementem odróżniającym jest fakt, że jedynie w poezji Kochanowskiego pojawia się motyw patriotyczny- prośba o mieszkanie w „gnieździe ojczystym”. Po dokonaniu analizy powyższych modlitw możemy wnioskować o hierarchii wartości ludzi różnych epok. Z swoich przemyśleń również zauważyłam, iż na przestrzeni wieków ludzie zawsze będą swoją ufność kierować do osoby nadprzyrodzonej, do niej będą oddawać swoje cierpienia, modlitwy, szczęścia i wszystkie sprawy życia codziennego. Modlitwa była i moim zdaniem zawsze będzie miała miejsce w życiu ludzi, aż do końca świata.

Dodaj swoją odpowiedź