Na biegacza działają: siła ciężkości (pionowo w dół), siła reakcji podłoża (ma dwie składowe pionową oraz poziomą), siła oporów powietrza (pozioma siła) oraz siła tarcia statycznego (pozioma siła). Pionowa składowa siły reakcji znosi siłę ciężkości i biegacz biegnie tylko poziomo. Pozioma składowa siły reakcji wraz z siłą oporów powietrza zwalnia biegacza. Mają one kierunek przeciwny niż kierunek biegu. Za bieg odpowiedzialna jest siła tarcia. Gdy pchamy ziemię do tyły, to zgodnie z trzecią zasadą dynamiki Newtona, ziemia pcha nas do przodu. Dlatego chodzimy/ biegamy. Opór powietrza wzrasta wraz z prędkością. Z tego powodu należy coraz mocniej odpychać się nogami, aby zachować większą prędkość. Jeżeli biegacz ma biec z stałą prędkością, to wszystkie siły, które na niego działają muszą się równoważyć (pierwsza zasada dynamiki Newtona). Gdy tak nie jest, to na biegacza działa pewne przyspieszenie i zwalnia albo przyspiesza w zależności od kierunku wektora przyspieszenia.
