Karol Wielki, Karolus Magnus,, ur. 2 IV 742 lub 747, zm. 28 I 814, król Franków od 768 i cesarz rzymski od 800, syn Pepina Krótkiego; 2 IV 742 lub 747urodził się jako syn Pepina Krótkiego768objęcie panowania w państwie Franków772–804wielokrotne wojny z Sasami773–774podbój państwa Longobardów778dowodził nieudaną wyprawą na Półwysep Iberyjski788włączył księstwo Bawarów do Państwa Frankówok. 790wydanie kapitularza Libri Carolini791–796wojny z Awarami25 II 800koronacja w Rzymie na cesarza28 I 814zmarł w Akwizgranie
Król Franków i Longobardów, Święty Cesarz Rzymski od 25 grudnia 800. Wnuk Karola Młota, syn Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon.Stworzył pierwsze europejskie imperium od czasu upadku cesarstwa rzymskiego w 476 roku. Swój przydomek zawdzięczał nie tylko dokonaniom, ale i posturze – przeprowadzone w 1861 roku pomiary szkieletu władcy sugerowały, że miał on 192 cm wzrostu, jednak przeprowadzone w 2010 badania rentgenowskie i tomograficzne szkieletu wykazały, że w rzeczywistości miał 184 cm (jak na swoje czasy był jednak bardzo wysoki, takim wzrostem mogło się pochwalić tylko ok. 1% męskiej populacji).