Całość kompozycji została opracowana w brązowych kolorach (barwy ciepłe) i niebieskich (barwy zimne). Są one zestawione w obrazie na zasadzie kontrastu temperatury barw (ciepłe - zimne), jak i kontrastu walorowego (jasne - ciemne). Subtelność i bogactwo barw podkreśla równie delikatna, co zróżnicowana faktura. Ślady pędzla, którym rozprowadzono farbę, są ledwo dostrzegalne co w rezultacie dało fakturę gładką, równomierną, o delikatnym połysku tam, gdzie przedstawiono karnację ciała, zaś matową, puszystą lub lśniącą tam gdzie pokazano fryzurę portretowanej, futerko zwierzęcia i atłasowy płaszcz Cecylii. Dama ma pozycję głowy niezgodną względem ciała, pozieważ malarz cały czas był w stroju błazna. Wyglądał komicznie i dlatego kobieta nie chcąc się roześmiać podczas jej malowania obruciła głowę, by nie patrzyć na Leonarda. Chciała być uwieczniona z twarzą wyrażającą powagę. Łasiczka patrzy w tym samym kierunku co jej właściecielka, powieważ zobaczyła w tamtym miejscu muchę, całkiem przez przypadk dało to bardzo ciekawy efekt. Po namalowaniu tej kobiety, artysta już nigdy jej nie spotkał, mógł ją oglądać jedbynie na obrazie.Moje odczucia związane z tym znakomitym dziełem doskonale ukazują słowa Roberta Joseph’a Flaherty’a: „Prawie wszystko można powiedzieć za pomocą obrazu i dźwięku, prawie nic za pomocą słów.” Moim zdaniem obraz ten jest niezwykły, ponieważ po głębszej jego interpretacji i przemyśleniu co autor mógł chcieć nam przekazać dostrzegamy nie tylko piękno owej kobiety, wygląd zwierzęcia czy panujący nastrój ale także jego przesłanie duchowe. Według mnie dzieło jest bardzo interesującym obiektem.
Opisywany przeze mnie obraz nosi tytuł "Dama z łasiczką" zwany też "Dama z gronostajem".Analizowane dzieło przedstawia kobietę młodą, bogato ubraną, o niezwykłej urodzie. Jest ona skupiona, uśmiecha się dyskretnie. Jedną z rąk kobieta trzyma zwierzę – gronostaja (łasiczkę). Całość kompozycji została opracowana w brązowych kolorach (barwy ciepłe) i niebieskich (barwy zimne). Są one zestawione w obrazie na zasadzie kontrastu ciepłe - zimne, jak i kontrastu jasne - ciemne. Bogactwo barw podkreśla faktura. Ślady pędzla, którym rozprowadzono farbę, są ledwo dostrzegalne co w rezultacie dało fakturę gładką, równomierną, o delikatnym połysku tam, gdzie przedstawiono karnację ciała, zaś matową, puszystą lub lśniącą tam gdzie pokazano fryzurę portretowanej, futerko zwierzęcia i atłasowy płaszcz kobiety. Dama ma pozycję głowy niezgodną względem ciała. Twarz wyraża powagę. Łasiczka patrzy w tym samym kierunku co jej właścicielka. Moim zdaniem obraz ten jest niezwykły, ponieważ po głębszej jego interpretacji i przemyśleniu co autor mógł chcieć nam przekazać dostrzegamy nie tylko piękno owej kobiety, wygląd zwierzęcia czy panujący nastrój ale także jego przesłanie duchowe. Według mnie dzieło jest bardzo interesującym obiektem.
