Wskaż cechy charakterystyczne czasów sejmokracji w Polsce w latach 1921-1926

W państwie polskim, począwszy od roku 1921, doszło do nasilenia się konfliktów, tak społecznych, jak i politycznych. Po pełnej sprzecznych zapisów konstytucji z marca tegoż roku, stanowiącej pierwsze istotne posunięcie w kierunku zjednoczenia państwa, sukcesywnie postępowała rekonstrukcja Polski. Po zatwierdzeniu konstytucji, Józej Piłsudski aż do czasu wyborów pełnił funkcję Naczelnika Państwa. W dniu 19 września 1921 roku, na stanowisko prezesa Rady Ministrów został powołany A. Ponikowski, 28 czerwca 1922 roku - A. Śliwiński, zaś 31 lipca 1922 roku - J.I. Nowak. W ówczesnej sytuacji politycznej najmocniejszym ugrupowaniem była Narodowa Demokracja. W dniu 5 listopada 1922 roku, miały miejsce wybory parlamentarne. Zasadniczy problem w sektorze gospodarczym, a w rezultacie także polityczny, stanowiła pogłębiająca się inflacja oraz niestabilność finansowej sytuacji kraju. W latach 1921 - 1926 nie brakowało niezrealizowanych działań reformatorskich, nieustannych roszad personalnych w rządzie, niemożności pogodzenia interesów partii politycznych i powszechnej atmosfery niezadowolenia społecznego, a także ciągłych zmian i "huśtawki" warunków życiowych. W tym czasie kwitło zjawisko korupcji, zaś afery na scenie politycznej i gospodarczej "stały się chlebem powszednim" zwykłych Polaków. licze na naj