Cześć napisze ktoś mi mit o stworzeniu człowieka plis

Cześć napisze ktoś mi mit o stworzeniu człowieka plis
Odpowiedź

Właściwie każda mitologia Mitologiazbiór mitów, czyli opowiadań o bogach i bohaterach. Mitologia stanowi bardzo ważną część literatury starożytnej, a do dzisiejszego dnia jest prawdziwą kopalnią pomysłów dla artystów. ...Czytaj dalej Słownik historyczny przedstawia dzieje stworzenia świata. Każda z nich inaczej przestawia dzieje świata, począwszy od pierwszych momentów jej istnienia. Ja też mam swą wizję.Początek ziemi to wielka pustka. Gdzieś w przestworzach znajdowała się planeta o nazwie Marun. Mieszkała tam istota, której tak naprawdę nikt potem nigdy nie widział i nie poznał. Był to bóg Marusu. Wokół niego nie było nikogo, dlatego też Marusu zapragnął stworzyć coś, co mogłoby jakoś wypełnić sobą kosmos, a jemu zapewniłoby towarzystwo.Na samym początku Marusu musiał stworzyć kształt swojej nowej planety. Pomyślał, że musi to być coś zupełnie innego, niż do pory - dlatego też postanowił, że będzie ona miała kształt kuli. Dał też tej planecie nazwę - Ziemia. Na ziemi nie było nic innego za wyjątkiem wody, która zalewała całą jej powierzchnię. Marusu chciał koniecznie oddzielić wodę od innych zjawisk, które stwarzał. Tak więc Ziemia Ziemiatrzecia w odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, oddalona od Słońca o ok. 149,6 mln km, piąta co do wielkości. Kształtem zbliżona do elipsoidy obrotowej powstałej w wyniku jej obrotowego ruchu,...Czytaj dalej Słownik geograficzny pokryła się zieloną trawą. Na sklepieniu Marusu usytuował dwa okrągłe zjawiska - jedno nazwane zostało Słońcem, drugie zaś Księżycem. Pierwsze świeciło w dzień, a drugie w nocy. Dzięki temu można było odróżnić jasność od ciemności. Marusu chciał cały czas udoskonalać planetę, dlatego też wymyślił bardzo różnorodne rośliny, które miały na Ziemi rosnąć. Były one cały czas zielone. Wszystko zaczęło tętnić życiem, ale nie było tam żadnych innych istot oprócz roślin. Marusu długo rozmyślał, aż wreszcie długo unosił się w powietrzu - tam zaczęły wkrótce latać ptaki; na Ziemi pojawiły się zwierzęta - żyły one w każdym z miejsc - zarówno na ziemi, w lasach, jak i w wodzie. Wówczas było na Ziemi mnóstwo stworzeń, które musiały żyć ze sobą w zgodzie.Marusu wrócił niedługo po tym na swoją planetę. Zastanawiał się, co może jeszcze nowego wnieść na stworzoną przez siebie. Postanowił, że będą tam mieszkać jeszcze inne istoty, bardzo wyjątkowe, różniące się od pozostałych. Tak właśnie powstał w jego myślach człowiek. Marusu powrócił wiec na ziemię i zaludnił ją. Ludzie mogli korzystać ze wszystkich dobrodziejstw Ziemi.

Mit o Prometeuszu jest innym niż teoria czterech wieków podaniem o powstaniu człowieka. Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś zrobił z ognia niebiańskiego, który wykradł z rydwanu słońca. Człowiek Prometeusza był podobny do wizerunku bogów, ale słaby i bezradny. Dlatego tytan postanowił wykraść bogom Olimpu ogień i nauczyć człowieka używania go, rzemiosł, sztuk. Zeusowi nie podobały się poczynania Prometeusza. Namówił bogów do stworzenia drugiego człowieka – pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem od wszystkich bogów dla ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięków. Ale jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otwarcia sekretnej beczki, którą dali jej bogowie. Z puszki Pandory wydobyły się na świat wszystkie smutki, nieszczęścia, choroby, nędze. Prometeusz zemścił się na Zeusie. Zabił wołu, podzielił na dwie części i kazał Zeusowi losować, co będzie odtąd ofiarą dla bogów od ludzi. Zeus wybrał tłustszą część, w której, jak się okazało były same kości. Dla ludzi Prometeusz zostawił dobre mięso. Król bogów ukarał Prometeusza, przykuwając go do skał Kaukazu. Samotny i zniewolony cierpiał katusze, gdy każdego dnia przylatywał wygłodniały orzeł i wyjadał wątrobę, która każdej nocy odrastała Prometeuszowi. Prometeusz to symbol boga cierpiącego z miłości do ludzi. Ludzie pozbawieni przewodnika stawali się źli i występni. Zeus zesłał na nich potop, ale nie wszyscy zginęli. Ziemia zaczęła żyć na nowo i ludzie także. Wkrótce, mimo iż ród ludzki nie zmieniał postępowania, nie pamiętał kary, Zeus przestał nękać ziemię.

Dodaj swoją odpowiedź
Język polski

Cześć napisze ktoś mi mit o stworzeniu człowieka plis

Cześć napisze ktoś mi mit o stworzeniu człowieka plis...