Mglistego i deszczowego jednak wakacyjnego poranka Asia miała spotkać się z jej przyjacielem Piotrem. Mieszkał on w miejscowości oddalonej o 70 km od jej miasta. Widząc tak brzydki poranek zaniepokoiła się dziewczyna, że przyjaciel nie dotrze na miejsce na czas, a miała zaplanowany dzień co do minuty. Była bardzo perfekcyjna, dokładna i bardzo zaangażowana. Kiedy dobiła godzina 9:30 Asia miała wyruszyć na stacje kolejową by o 9:45 być na miejscu i czekać na chłopaka. Jednak przez złe warunki pogodowe dziewczyna spóźniła się 10 minut dlatego Piotr musiał trochę na nią czekać. Widząc chłopaka, Joanna tak się ucieszyła, że pobiegła do niego i wytuliła go mocno. Po czym poprosiła tatę by pod wiózł ich do kawiarni. Kawiarnia bowiem była pierwszym miejscem na ich liście. Na miejscu zamówili sobie dobre ciastko i gorący napój. Przy czym zaczęli opowiadać sobie różne historię, które spotkały ich podczas ich wzajemnej nie obecności. Aśka opowiedziała plan na dzisiejszy dzień przyjacielowi. Około godziny 11 byli gotowi na część naukową. Mieli udać się na stację autobusową. Półtora godziny co prawda nie wystarczyło im na pogawędkę, ale mieli nadzieję, że w autobusie będą mogli choć trochę nadrobić stracony czas. Joasia zauważyła w pewnym momencie, że Piotr jest dziwnie spięty. Gdy najechał autobus wsiedli i pojechali do kolejnego punktu. Poszli do muzeum. Po udanej wycieczce udali się do parku. Dziewczyna była trochę smutna, że pogoda nie dopisywała. Mieli na szczęście parasol dlatego spokojnie mogli się przechadzać po parku. W pewnym momencie ich spaceru Piotr zatrzymał się. Asia trochę zmieszana odwróciła się i spojrzała pytającymi oczami. Piotr wtedy wziął ją za rękę i wyznał jej miłość. Dziewczynie z wrażenia wypadł parasol. Piotr przyciągnął do siebie Asie i pocałował ją w policzek. Po czym odszedł, a oszołomiona Asia stała jak wryta. Wracając długo się zastanawiała nad tym co powiedział jej przyjaciel. Pod koniec dnia zdecydowała zadzwonić do Piotra i porozmawiać o tym. Ostatecznie przyjaciele zostali parą. A Asi jak i z pewnością Piotrowi ta, historia pozostanie na długo w ich pamięci. Mam nadzieje, ze pomogłam :D pozdrawiam :)
