kartka z pamientnika o treści warto pomagać inym plis na jutro

                                             Drogi Pamiętniku!   Wracam wspomnieniamy do dnia gdy mogłem/mogłam pomuc innym.A więc było to tak:miałem/miałam naprawdę okropny dzień.Przynajmiej tak uważałem/uważałam jak wracałem/wracałam ze szkoły.Najpierw zaspałam/zaspałem i spóźniłam/spóźniłem się na pierszą lekcję.Potem dastałam/dostałem jedynkę z matmy,bo kompletnie nie mogłam/mogłem skojarzyć, o co jestem pytana/ny.Prawdziwą klęską były jednak zajęcia dodatkowe,na których pani przygotowała nas do udziału w konkursie geograficznym.Nie wiem ,po co się do niego zgłaszałam/em.Muszę uczyć się teraz tulu trudnych rzeczy.Południki,równoleżniki...Jak się w sumie liczy ten czas?Wracałam/em do domu w podłym nastroju.     I wtedy spodkałam/em starszą panią, która mieszka na parterze pod 3.Pani Kowalska ma chyna chore biodro ,bo utyka,a dźwigała ciężką siatkę z zakupami.Żal mi się jej zrobiło,więc podbiegłam/em i wyjąłam/em jej z ręki siatę,chociaż się wzbraniała.Rzeczewiście zakupy były ciężkie,a do naszego bloku był jeszcze spory kawałek drogi.Zacisnełam/em zęby i targałam/em tę siatę a południki nie wychodziły mi z głowy.     w końcu musiałam/em się chyba zacząć głośno zastanawiać, która jest teraz godzina w Tokio,bo nagle usłyszałam/em odpowiedź.Pani Kowalska wiedziała od razu Wiedziała też, o ile godzin różni sie nasz cza od nowojorskiego czy moskiewskiego.A skąd? Okazało się,że jej mąż był dalekomorskim żeglarzem i nauczył ją oriętować sie w zależnościach czasowych.Kiedy wyznałam/em jej,że mam z tym problemy ,szybko wyjaśniła mi ,jak obliczać czas przy pomocy szerokości geograficznej.Hura!Teraz to już dla mnie żaden problem.     To jednak nie był okropny dzień.      Warto pomagać innym. Mam nadzieje że bendzie to bendzi dobrze