Głoski dźwięczne bezdźwięczne b p w f d t g k z s ź ś ż sz dz c dź ć dż cz To wyżej to podział spółgłosek, najłatwiej zapamiętuje się je parami. Wszystkie samogłoski są dźwięczne. Terza spróbuję wytłumaczyć na czym to polega. Powiedz głośno np. "w" jednocześnie kładąc rękę na krtani. Slszysz jak drga? Znaczy to, że spólgłoska "w" jest dźwięczna. Gdy głośno powiesz np. "t" z przyłożoną reką to nie wyczuwasz żadnych ruchów. Wniosek: głoska jest bezdźwięczna. To by było jednak zbyt proste. Jak w całej w polskiej gramatyce i tu są wyjątki. Są tzw. Upodobnienia.Pod względem dźwięczności polega na tym, że wymiana spółgłoskowa traci lub zyskuje dźwięczność pod wpływem innej spólgłoski. Znowu schemacik: Rodzaje upodobnień udźwięcznienie ubezdźwięcznienie np. pro ś(ź) ba np. k w(f) iatek Ten nawias powinien być nad, lae tutaj tak się nie dało. Pisze się kwiatek, ale w wymowie słyszymy " kfiatek". Spowodowane jest to dźwięcznum "b", które udźwięcznia spólgłoskę obok.KPW? Upodobnienie może być postępowe albo wsteczne. Pierwszy przykład to upodobnienie wsteczne (maluje się strzałkę pod wyrazwm z dziubkiem w lewo) czyli "b" upodabnia spólgłoskę za sobą. Drugi przykład to postępowe. Są jeszcze tzw miejsca upodobnień pod względem dźwięczności: 1. wewnątrzwyrazowe ( tj to wyżej) 2. międzywyrazowe np. idż sobie () dź na ć przez s) 3. w wygłosie.() na końcu przez krpkę np .... chhleb(p). To wszystko mam nadzieję, że pomogłam.
